علت و علائم سندرم استیونز جانسون + تشخیص و درمان

علل ، علائم و درمان سندرم استیونز جانسون و پیشگیری از آن

سندرم استیونز-جانسون - Stevens-Johnson syndrome یک بیماری نادر در پوست و مخاط بدن است که بر اثر عفونت یا داروهای آلرژی زا ایجاد می شود.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

“سندرم استیونس” جانسون وحشتناک ترین آلرژی دنیاست که فرد مبتلا به آن به طرز دردناکی پوست خود را با تاول و خونریزی از دست می دهد.

سندرم استیونس- جانسون یک اختلال نادر و جدی پوست و غشای مخاطی است ؛ معمولا واکنشی نسبت به دارو یا عفونت هستند. این بیماری اغلب با علائم آنفولانزا مانند شروع می شود و پس از آن ، خارش دردناک و پوست قرمز یا بنفش رخ می دهد که پخش و کبود می شود. سپس لایه بالایی و سطحی پوست آسیب دیده می میرد ، می ریزد و بعد درمان می شود.

سندروم استیونس ، یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که معمولا نیازمند بستری شدن می باشد.درمان بر روی حذف علت اصلی ، کنترل علائم و به حداقل رساندن عوارض جانبی پوست شما تمرکز دارد.

بازیابی پس از سندروم استیونس می تواند هفته ها به طول انجامد ، بسته به شدت شرایط شما متغیر است.اگر توسط مصرف یک دارو به وجود آمده باشد ، باید برای همیشه از آن دارو اجتناب کنید.

سندرم استیون جانسون و مشکلات آن

علائم سندرم استیونس :

علائم و نشانه های سندرم استیونس شامل مواردی هستند که در ادامه این بخش از سلامت نم نمک می خوانید :

• تب
• درد گسترده غیرقابل توضیح پوست
• خارش پوست قرمز و یا کبود که پخش می شود.
• کبودی روی پوست و غشاهای مخاطی دهان ، بینی ، چشم ها و اندام های جنسی
• ریزش مو در عرض چند روز پس از فرم تاول ها

علائم سندرم استیونس جانسون

اگر سندرم استیونس دارید ، چند روز قبل از رشد جوش ها ممکن است این موارد را تجربه کنید :

• تب
• ورم دهان و گلو
• خستگی
• سرفه
• سوزش چشم ها

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

سندروم استیونس نیازمند توجه فوری پزشکی است. اگر علائم و نشانه های این وضعیت را تجربه می کنید ، به دنبال درمان اورژانسی پزشکی باشید.

هشدارها در سندرم استیون جانسون

علل سندرم استیونس :

سندرم استیونس یک واکنش نادر و غیرقابل پیش بینی است.پزشک ممکن است قادر به تشخیص علت دقیق آن نباشد ، اما معمولا این شرایط با دارو و یا عفونت ایجاد می شود.

واکنش به دارو ممکن است زمانی شروع شود که شما از آن استفاده می کنید و یا تا دو هفته بعد از مصرف آن استفاده می کنید.

علل دارویی و درمانی سندرم استیونس :

داروهای عامل سندرم استیونس جانسون

داروهایی که می توانند موجب سندروم استیونس شوند ، عبارتند از :

• داروهای ضد نقرس ، مانند آلوپورینول
• داروها برای درمان صرع و بیماری روانی (ضد تشنج و داروهای ضدروان پریشی) ، با ریسک اضافه شده اگر تحت درمان تشعشع قرار گیرند ،
• مسکن ها مانند استامینوفن (تیلنول ، سایرین) ، ایبوپروفن (ادویل ، نوترین IB ، دیگران) و ناپروکسن سدیم (الیو)
• داروها برای مبارزه با عفونت مانند پنی سیلین

داروهای ایجاد کننده سندرم استیون جانسون

علل عفونی سندرم استیونس :

عفونت های قارچی که ممکن است موجب سندروم استیونس شوند ، عبارتند از :

• ویروس تب خال
• ذات الریه
• ایدز
• هپاتیت ب

بیماری هایی که موجب سندرم استیون جانسون می شوند

عوامل خطر سندرم استیونس :

عواملی که ریسک ابتلا به سندروم استیونس را افزایش می دهند ، عبارتند از :

عفونت HIV :

در بین افرادی که مبتلا به اچ آی وی هستند ، میزان بروز سندرم استیونس در حدود 100 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.

سیستم ایمنی ضعیف :

اگر سیستم ایمنی ضعیف دارید ، ممکن است خطر ابتلا به سندروم استیونس را داشته باشید.سیستم ایمنی بدن شما ممکن است تحت تاثیر عمل پیوند عضو ، HIV/AIDS و بیماری های خود ایمنی قرار گیرد.

سابقه سندروم استیونس :

اگر یک فرم وابسته به دارو از این وضعیت داشته باشید ، و دوباره از آن دارو استفاده کنید ، در معرض خطر مجدد قرار دارید.

عوامل ابتلا به بیماری سندرم استیون جانسون

سابقه خانوادگی سندرم استیونس :

اگر یکی از اعضای خانواده مبتلا به سندروم استیونس بوده و یا شرایط مربوط به آن نکرولیز اپیدرمی سمی را داشته باشد ، ممکن است نسبت به توسعه سندروم استیونس نیز حساسیت بیشتری داشته باشید.

ژن HLA - B * 1502 :

اگر ژنی به نام HLA - B 1502 را دارید ، پس خطر ابتلا به سندروم استیونس دارید ، به خصوص اگر داروهای خاصی را برای تشنج ، نقرس یا بیماری روانی مصرف می کنید.خانواده های چینی ، جنوب شرقی آسیا و یا نژاد هندی احتمال بیشتری دارند که این ژن را داشته باشند.

مشکلات سندرم استیونس :

مشکلات سندروم استیونس شامل موارد زیر می شود :

عفونت پوست دوم (سلولیت) :

سلولیت می تواند منجر به مشکلات تهدید آمیزی از جمله سپسیس شوند.

سندرم استیون جانسون باعث چه مشکلاتی می شود؟

عفونت خونی (سپسیس) :

سپسیس وقتی رخ می دهد که باکتری از عفونت وارد جریان خون شما شود و در سراسر بدن پخش شود. سپسیس یک بیماری سریع و تهدیدکننده حیات است که می تواند باعث شوک و شکست اعضای بدن شود.

مشکلات چشمی :

جوش ناشی از سندرم استیونس ممکن است منجر به التهاب در چشمان شما شود و طبق آنچه در بخش سلامت نم نمک می خوانید در موارد خفیف، ممکن است موجب سوزش و خشکی چشم شود. در موارد شدید، می تواند منجر به آسیب بافتی گسترده ای شود که درنهایت منجر به آسیب بینایی می شود.

مشکل ریوی :

این بیماری ممکن است منجر به نارسایی حاد تنفسی شود.

آسیب پوستی دایمی :

زمانی که پوست شما به دنبال سندرم استیونس رشد می کند، ممکن است برآمدگی ها و رنگ های غیرطبیعی داشته باشد. و جای زخم هم دارید. مشکلات پوستی پایدار ممکن است باعث ریزش مو شوند و ناخن هایتان به طور معمول رشد نکنند.

عوارض سندرم استیون جانسون

پیش گیری از سندرم استیونس :

پیش از مصرف داروهای خاص، آزمایش ژنتیکی را در نظر بگیرید.

اگر شما از نژاد چینی، جنوب شرقی آسیا و یا هندی هستید، پیش از آنکه کاربامازپین داشته باشید با پزشک خود صحبت کنید. این دارو برای درمان صرع، اختلال دو قطبی و دیگر بیماری ها مفید است. اما افرادی که ژن hla - b * 1502 دارند دارای خطر ابتلا به سندرم استیونز هستند.

اگر این شرایط را دارید، از داروهایی که آن را تحریک می کند اجتناب کنید. اگر شما سندرم استیونس را دارید و پزشک به شما گفته است که این بیماری در شما توسط یک دارو ایجاد شده است، از آن دارو و انواع دیگرش اجتناب کنید. این کلید اصلی جلوگیری از عود بیماریتان است که معمولا شدیدتر از اپیزود اول است و می تواند کشنده باشد.

اعضای خانواده شما نیز ممکن است بخواهند از این دارو اجتناب کنند زیرا برخی از اشکال این شرایط ریسک ژنتیکی دارند.

چگونه از سندرم استیون جانسون جلوگیری کنیم؟

تشخیص سندرم استیونس :

تست ها و رویه های مورد استفاده برای تشخیص سندرم استیونس ، عبارتند از :

تست فیزیکی؛

پزشکان اغلب می توانند سندروم استیونس را براساس سوابق پزشکی و تست فیزیکی تشخیص دهند.

نمونه برداری پوستی؛

برای تایید تشخیص و رد سایر علل ممکن، پزشک ممکن است نمونه از پوست برای تست آزمایشگاهی (بیوپسی) انجام دهد.

فرهنگ؛

فرهنک برای پوست یا خوراکی یا فرهنگ نواحی دیگر ممکن است برای تایید یا رد عفونت انجام شود.

تصویربرداری؛

بسته به علائم شما، پزشک ممکن است برای بررسی ذات الریه تست اشعه ایکس تجویز کند.

آزمایش خون :

از این روش برای تایید عفونت یا دیگر دلایل احتمالی استفاده می شود.

چگونگی تشخیص سندرم استیون جانسون

درمان سندرم استیونس :

سندرم استیونس نیازمند بستری، اغلب در یک واحد مراقبت های ویژه یا واحد سوختگی است.

توقف داروهای غیرضروری :

اولین و مهم ترین گام در درمان سندرم استیونس، توقف هر گونه دارویی است که ممکن است موجب مشکلتان شود. چون تعیین دقیق اینکه کدام دارو ممکن است باعث مشکل شود مشکل است، پزشک توصیه می کند که تمام داروهای غیرضروری را متوقف کنید.

مراقبت حمایتی :

مراقبت حمایتی که شما احتمالا در آن بستری می شوید ، شامل :

جایگزینی سیالات و مواد مغذی :

از آنجا که تلفات پوست می توانند منجر به افت قابل توجه مایعات بدن شما شود، جایگزینی مایعات بخش مهمی از درمان است. شما ممکن است مایعات و مواد غذایی را از طریق یک لوله که از طریق بینی قرار داده شده و به درون شکم شما انتقال می یابد دریافت کنید.

مراقبت زخم :

کمپرس سرد و مرطوب نگه داشتن و تسکین تاول در حین درمان به شما کمک می کند.

مراقبت چشم :

همچنین نیازمند مراقبت های یک متخصص چشم (چشم پزشک) هستید.

داروهای سندرم استیونس :

داروهایی که در درمان سندرم استیونس استفاده می شوند ، عبارتند از :

داروهای ضد درد برای کاهش ناراحتی.

دارو برای کاهش التهاب چشم ها و غشاهای مخاطی (استروئیدهای موضعی).

در صورت نیاز به کنترل عفونت ، آنتی بیوتیک ها مفید است.

بسته به شدت، سایر داروهای سیستمیک را می توان شامل استروئیدهای خوراکی، گلوبولین و سایر درمان های مرتبط با ایمنی دانست. این درمان ها بحث برانگیز هستند اما ممکن است بسته به علت و دیگر مشکلات سلامتی بیمار مورد استفاده قرار گیرند.

اگر علت اصلی سندروم استیونس حذف و واکنش پوستی متوقف شود ، ممکن است پوست جدید در عرض چند روز بر روی منطقه آسیب دیده رشد کند.

در موارد شدید ، بهبودی کامل ممکن است چند ماه طول بکشد.

درمان سندرم استیون جانسون با دارو

سبک زندگی و درمان های خانگی سندرم استیونس :

اگر شما مبتلا به سندروم استیونس بوده اید ، حتما :

بدانید چه چیزی باعث واکنش شما شده است.

اگر شرایط شما ناشی از یک دارو باشد ، نام آن و داروهای مرتبط با آن را یاد بگیرید.به ارائه کنندگان خدمات بهداشت اطلاع دهید.

به همه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود بگویید که شما سابقه سندروم استیونس را دارید. اگر این واکنش از یک دارو گرفته شده باشد ، به آن ها بگویید که کدام مورد است.

یک دست بند یا گردن بند حاوی اطلاعات پزشکی داشته باشید. اطلاعاتی در مورد وضعیت خود داشته باشید و چه چیزی باعث شده است که روی یک دست بند یا گردن بند اطلاعاتی ثبت شود.همیشه آن را بیندازید.