علت بی خوابی در سنین بالا و درمان قطعی آن

علت بی خوابی در سنین بالا و درمان قطعی آن

بی خوابی را می توان یکی از ساده اما جدی ترین مشکلاتی است که هرکسی ممکن است به آن مبتلا شود؛ ابتلا به بی خوابی علل مختلفی را شامل می شود که با شناسایی آنها می توان به مقابله با این اختلال پرداخت. یکی از معضلاتی که سلامت سالمندان را تهدید می کند ، ابتلا به بی خوابی است؛ به همین سبب قصد داریم تا در این مطلب به بررسی این موضوع و روش های درمان آن بپردازیم ، با نم نمک همراه باشید.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

بسیاری از سالمندان دچار بی خوابی هستند و ممکن است در به خواب رفتن دچار مشکل باشند.

یا اینکه پس از فقط پس از چند ساعت خواب بیدار شوند. خستگی روزانه شان ممکن است آن قدر شدید باشد که نتوانند کارهای معمول روزانه را انجام دهند.

ممکن است بتوان با انجام اقدامات ساده ای مشکل بی خوابی در سن بالا را حل کرد ، پیش از آنکه درمان دارویی ضرورت پیدا کند.

یک نکته مهم این است که الگوهای خواب در سالمندی ممکن است تغییر کند. تا حدود نیمی از سالمندان ممکن است خوابشان سبک شود ، به طور مکرر از خواب بیدار شوند و خستگی روزانه داشته باشد. همچنین در میان سالمندان نسبت به افراد جوان تر کاهشی در مرحله عمیق خواب و افزایشی در بیدار شدن در طول شب رخ می دهد.

درحالی که بسیاری از سالمندان از بدخوابی شکایت دارند ، شمار نسبتاً کمی از آن ها واقعاً دچار اختلال خواب هستند و شمار بسیار کمتری نیاز به مصرف دارو دارند.

اختلال های خواب در سالمندان ازجمله شامل قطع تنفس (آپنه) حین خواب و نشانگان پای بی قرار است.

پزشکان گاهی برای درمان بی خوابی سالمندان دارو تجویز می کنند ، اما این داروها برای درمان بی خوابی کوتاه مدت به کار می روند و معمولاً نمی توانند اختلالات درازمدت خواب را برطرف کنند. از طرف دیگر داروهای خواب آور ممکن است با ایجاد وابستگی مشکلات خواب را بدتر کنند. پس از مصرف میان مدت تا درازمدت داروهای خواب آور اگر دارو به ناگهان قطع شود ، ممکن است فرد دچار بی خوابی برگشتی (ریباند) و کابوس رخ دهد.

قطع تنفس حین خواب بسته به علت آن با تغییرات رفتاری برای نخوابیدن به پشت ، وسایل دهانی که مجرای هوایی را باز نگه می دارند ، کاهش وزن و قطع داروهایی که مهارکننده تنفس هستند ، درمان می شود. گاهی برای درمان این بیماری داروهای محرک تنفس مانند استازولامید تجویز می شود یا از «فشار مداوم مثبت مجرای هوایی» که از طریق ماسکی که شب شخص به صورت می زند ، استفاده می شود.

در مورد نشانگان پای بی قرار خط اول درمان تجویز داروهای «آگونیست دوپامین» است که تأثیرشان مانند ناقل عصبی دوپامین در مغز است. این داروها ممکن است تهوع ، سرگیجه و خواب آلودگی هستند. داروهای بنزودیازپینی مانند آلپرازولام ، کلونازپام و تمازپام نیز به عنوان داروی خواب آور در افراد دچار این نشانگان تجویز می شوند ، اما این داروها باعث خواب آلودگی روزانه می شوند و بر خود حرکات پا تأثیری ندارند.

به جز این مواد اختلال خاص خواب در سالمندان ، اغلب موثرترین رویکرد به برای درمان بی خوابی رعایت «بهداشت خواب» است ، یعنی توجه به روش ها و رفتارهایی که یا باعث بهبود خواب شبانه می شوند یا مانع خواب خوب می شوند.

ازجمله رفتارهایی که به بهبود خواب کمک می کنند ، می توان به رعایت یک برنامه منظم خواب وبیداری ، انجام رفتارهایی قبل از خواب مانند به توالت رفتن ، خوردن یک میان وعده سبک یا مطالعه و ورزش منظم تا چهار ساعت پیش از زمان خواب ، مصرف نکردن مواد کافئین دار مانند چای و قهوه در شش ساعت مانده به زمان خواب ، پرهیز از سیگار کشیدن در نزدیکی زمان خواب ، چرت زدن عصرگاهی و پرهیز از الکل و داروهای خواب آور اشاره کرد.