آیا دوغ باعث هضم غذا می شود و برای گوارش خوبه؟

آیا دوغ باعث هضم غذا می شود؟

میکروب های پروبیوتیک موجود در این نوشیدنی از رشد و تاکثیر باکتری های مضر در دستگاه گوارش جلوگیری کرده و هضم غذا را راحت تر می کنند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

طبع این نوشیدنی سرد و تر است و به همین دلیل ، مصرف آن برای جلوگیری از گرمازدگی ، خستگی ، رفع عطش و تامین آب بدن در فصول گرم سال بسیار توصیه می شود.

این نوشیدنی از فرآورده های ماست است و ویتامین های D و B ، کلسیم ، چربی و پروتئین بدن را تامین می کند. همچنین برای تقویت استخوان ها و سیستم ایمنی بدن بسیار مفید است.

بسیاری از افراد بعد از نوشیدن دوغ احساس آرامش و خواب آلودگی می کنند. اما علت خواب آور بودن این ماده غذایی را نمی دانند. دوغ به دلیل داشتن نوعی مینی پروتئین به نام کازئین که از ترکیبات اصلی شیر است ، باعث افت فشارخون و احساس خواب آلودگی می شود.

به همین خاطر مصرف دوغ قبل از انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری و دقت کافی دارد توصیه نمی شود و می توانید آن را در ساعات پایانی روز و برای داشتن خوابی آرام و راحت بنوشید.

گُوارِش یا هضم به فرایند قابل جذب کردن غذا توسط حل کردن آن و تجزیه آن را به ترکیبات شیمیایی ساده گفته می شود که در بدن موجودات زنده رخ می دهد. گوارش کردن عمدتاً از طریق آنزیم های ترشح شده به دستگاه گوارش انجام می شود.

گوارش در انسان

غذای خورده شده حاوی اجزای مختلفی است که هریک برای ورود به داخل بدن راه های مختلفی دارند برخی مانند آب به سادگی از طریق انتشار جذب می شوند و برخی مانند ویتامین B12 جذب فعال دارند. سه گروه عمده غذایی که باید هضم شوند (یعنی به اجزای ریزتر خرد شوند تا قابل جذب از روده باشند) عبارتند از کربوهیدرات ، چربی و پروتئین.

کربوهیدرات ها

گوارش کربوهیدراتها از دهان و با آمیلاز بزاق شروع می شود. در معده پیشرفت مهمی روی نمی دهد ولی در روده آمیلاز لوزالمعده و دیواره روده باریک با تولید آنزیم های مالتاز ، لاکتاز و ساکاراز موجب شکسته شدن دی ساکاریدهای مالتوز ، لاکتوز و ساکروز(Sucrose) به مونوساکاریدهای تشکیل دهنده خود می گردند که از دیواره روده جذب می شوند.

پروتئین ها

گوارش اصلی پروتئین ها از معده و با آنزیم پپسین شروع می شود. پس از ورود مواد غذایی به روده باریک اندوپپتیدازها مانند تریپسین ، کیموتریپسین کار پپسین را ادامه می دهند و پروتئین ها را به پلی پپتیدهای کوچکتر تجزیه می کنند. عمل آنزیم تریپسین شکستن پیوند پپتیدی تشکیل شده توسط عامل کربوکسیل اسیدهای آمینه لیزین و آرژنین است. نقش دیگر تریپسین ، فعال ساختن کیموتریپسینوژن و تبدیل آن به کیموتریپسین است. کیموتریپسین موجب شکستن پیوندهای پپتیدی تشکیل شده توسط گروه کربوکسیل اسیدهای آمینه آروماتیک است (Tyr ، Trp ، Phe) می شود. تریپسین موجب تبدیل آنزیم های پروکربوکسی پپتیداز به کربوکسی پپتیداز می گردد.

اگزوپپتیدازها مانند کربوکسی پپتیداز (ترشح شده از لوزالمعده) و آمینوپپتیداز (دیواره پرزهای روده) مرحله نهایی هضم پروتئین ها را برعهده دارند و پلی پپتیدها را به اسیدآمینه های ساده تجزیه می کنند. آنزیم های کربوکسی پپتیداز موجب جدا کردن اسیدهای آمینه از انتهای کربوکسیل زنجیر آیمنو اسید می باشند.

چربی ها

گوارش چربی ها اصولاً با لیپاز (ترشح شده از معده) شروع می شود اما این آنزیم لیپیدها را به واحد سازنده خود تبدیل نمی کند. در روده باریک ، لیپیدها توسط لیپاز و فسفولیپاز پانکراس ، بعلاوه آنزیم های سلول های پوششی روده ، به مونومرهای خود تبدیل می شوند. لستیناز (Lecithinase) وظیفه شکستن مولکول لستین و جداسازی یک مولکول اسید چرب را برعهده دارد. برای جذب چربی ها از روده (چون محلول در آب نیستند) نیاز بادغشای و اپاندیس و سپس به روده بزرگ و در نهایت به روده باریک عبور کند و نهایتاً به سیستم لنفاوی و کبد و وارد خون میشود.