پیشگیری از آلزایمر در طب اسلامی [داروی امام صادق]

پیشگیری از آلزایمر در طب اسلامی و معرفی داروی امام صادق

ازجمله بیماری هایی است که امروزه عمومی شده و افراد زیادی دچار شده اند آلزایمر است.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

از مهم ترین علل مصرف میوه های کال است ، متأسفانه امروزه میوه ها کال چیده می شوند و در انبار رسیده می شوند سپس مصرف می شوند ، از دیگر علل مصرف کنجد است که امروزه اضافه کردن کنجد به نان بسیار رایج شده است.

علت دیگر مصرف پنیر بدون گردو است ، امام صادق (ع) می فرمایند : «إن الجوز والجبن إذا اجتمعا کانا دواء وإذا افترقا کانا داء.» یعنی «اگر پنیر و گردو باهم مصرف شوند دوا است ولی به تنهایی هرکدام مرض هستند.» علت این است که پنیر منبع کلسیم است و باعث تقویت استخوان می شود ولی از طرف دیگر به مغز آسیب میزند و گردو منبع فسفر است که برای مغز مفید است ولی از طرفی برای استخوان ضرر دارد و اگر این دو باهم مصرف شوند ضرر آن ها از بین می رود ، برای من سوال بود که چرا کنجد برای حافظه مضر است و وقتی بررسی کردم متوجه شدم که کنجد در حد قابل توجهی دارای کلسیم بالا است و از منابع غنی کلسیم به حساب می آید ، شاید علت مضر بودن کنجد برای حافظه این باشد.

از علل دیگر فراموشی مصرف گشنیز ، خواندن نوشته روی قبرها ، راه رفتن میان دو زن و بعضی عوامل دیگر است.

عسل

در روایت آمده : «من لعق لعقة عسل علی الریق یقطع البلغم ، ویکسر الصفراء ، ویقطع المرة السوداء ، ویصفی الذهن ، ویجود الحفظ ، إذا کان مع اللبان الذکر.» یعنی «کسی که یک قاشق مرباخوری عسل در ناشتا بخورد ، بلغم را قطع می کند و صفرا را می شکند و مره سودا را قطع می کند و ذهن را صاف می کند و حافظه را تقویت می کند اگر با کندر نر مصرف شود.» کندر نر ، سفید و شیرین است.

کندر

پیامبر (ص) می فرمایند : «علیکم بالألبان فانها تمسح الحر ... وتذکی الذهن وتجلو البصر وتذهب النسیان.» یعنی «بر شما باد کندر ، زیرا گرمی از قلب می زداید ... و ذهن را تیز می کند و بینایی را جلا می دهد و فراموشی را برطرف می کند.»

کرفس

پیامبر (ص) می فرمایند : «علیکم بالکرفس ، فإنه طعام إلیاس والیسع ویوشع. وروی أنه یورث الحفظ ، ویذکی القلب» یعنی «بر شما باد کرفس ، زیرا آن غذای حضرت الیاس (ع) و یسع (ع) و یوشع (ع) بود. و نیز روایت شده حافظه را تقویت می کند و قلب را تیز می کند.»

داروی امام صادق

در روایت آمده : «عن أبی بصیر : قال : قلت للصادق علیه السلام : کیف نقدر علی هذا العلم الذی فرعتموه لنا؟ قال : خذ وزن عشرة دراهم قرنفل ، ومثلها کندر ذکر ، دقها ناعما ثم استف علی الریق کل یوم قلیلا.» یعنی «ابو بصیر از امام صادق (ع) سوال کرد چگونه قادر شویم به حفظ این علمی که برای ما شاخه شاخه نمودی؟ امام فرمودند به اندازه ده درهم (32٫5 گرم) قرنفل (میخک) و همین اندازه کندر نر ، آن ها را نرم آسیاب کند ، سپس هرروز صبح ناشتا مقدار کمی (یک قاشق چای خوری) به صورت خشک از این دارو مصرف کن.» چون ممکن است که باهم آسیاب کردن میخک و کندر باعث چسبیدن آن ها شود بهتر است جداگانه آسیاب شوند.

داروی امام علی

حضرت امیرالمومنین (ع) می فرمایند : «من أخذ من الزعفران الخالص جزء ومن السعد جزء ویضاف إلیهما عسلا ، ویشرب منه مثقالین فی کل یوم فإنه یتخوف علیه من شدة الحفظ أن یکون ساحرا.» یعنی «مقداری زعفران خالص و سعد هم اندازه بردار و به آن عسل اضافه کن و هرروز دو مثقال از آن بخور ، همانا ترس از آن است که از شدت تقویت حافظه ، ساحر شود.» عسل باید به اندازه دو برابر زعفران و سعد باشد یعنی اگر یک مثقال زعفران و یک مثقال سعد باشد عسل باید چهار مثقال باشد ، بنابراین تقریباً هرروز یک سوم مثقال زعفران هرروز مصرف می شود و این مقدار کشنده نیست.

داروی ترکیبی

در روایت آمده : «یوخذ سنا مکی ، وسعد هندی وفلفل أبیض ، وکندر ذکر وزعفران خالص ، أجزاء سواء یدق ویخلط بعسل و یشرب منه زنة مثقال کل یوم ، سبعة أیام متوالیة ، فإن فعل ذلک أربعة عشر یوما خیف علیه من شدة الحفظ أن یکون ساحرا.» یعنی «سنا مکی و سعد هندی و فلفل سفید و کندر نر و زعفران خالص به اندازه های مساوی آسیاب شود و با عسل مخلوط شود و هرروز به اندازه یک مثقال و به مدت هفت روز پشت سر هم مصرف شود ، اگر چهارده روز این دارو را بخورد ترس از آن است که ساحر شود.» در این دارو هم باید به اندازه دو برابر وزن داروها عسل اضافه کرد برای مثال اگر از هر قلم از دارو یک مثقال برداریم جمعاً پنج مثقال می شود و به آن باید ده مثقال عسل اضافه کرد.

مویز

در رساله ذهبیه آمده : «ومن أراد ان یزید فی حفظه ، فلیأکل سبع مثاقیل زبیباً بالغداة علی الریق.» یعنی «کسی که می خواهد حافظه اش قوی شود هفت مثقال (حدود 30 گرم) مویز بخورد در ناشتا.» کلمه زبیب به کل انواع کشمش اطلاق می گردد ولی از روایات دیگر استفاده می شود که در مورد فراموشی مراد مویز است و مویز کشمشی قرمز است که هسته دارد.

زنجبیل و عسل

در رساله ذهبیه آمده : «ومن أراد ان یقل نسیانه ، ویکون حافظاً ، فلیأکل فی کل یوم ثلاث قطع زنجبیل ، مربی بالعسل ، ویصطنع بالخردل مع طعامه فی کل یوم.» یعنی «کسی که می خواهد فراموشی اش کم شود و اهل حفظ باشد ، هرروز سه قطعه زنجبیلی بخورد که با عسل مربا شده است و هرروز وقتی غذا درست می کند به آن خردل اضافه کند.» زنجبیل تازه تکه های درشتی دارد که وقتی خشک شود تبدیل به قطعات کوچک می شود ، مراد از زنجبیل مربا شده با عسل ، این است که زنجبیل خشک را با عسل مخلوط کنند و مدتی بگذارند تا با مرور زمان و گرمای آفتاب و یا گذاشتن در جای گرم ، نرم و قابل خوردن و تبدیل به مربا شود ، البته در قدیم مربا را به این شیوه درست می کردند برعکس امروز که با حرارت آتش و در مدت زمان محدود به چند ساعت مربا تهیه می شود. در لغت ، مربا معنی شده به «المعقود بالعسل». ازآنجاکه در روایت گفته شده هرروز خورده شود معلوم می شود که باید برای مدت طولانی این کار را انجام داد. زنجبیل بسیار گرم است از طرفی علت اصلی فراموشی بلغم است و نوعاً افراد بلغمی به فراموشی مبتلا می شوند ، ولی اگر فردی گرم مزاج مبتلا به فراموشی شود استفاده از زنجبیل ممکن است که برای او ایجاد مشکل کند و بهتر است افراد بلغمی از این روش استفاده کنند.

خردل

اضافه کردن خردل به غذا داروی ضذ آلزایمر است که در روایت قبل ذکر شد.

داروی ابن مسعود

درمان آخر مرکب چهار معروف به داروی ابن مسعود ، این روایتی است که ابن مسعود از پیامبر (ص) نقل می کند ، «لحفظ القرآن ویقطع البلغم والبول ویقوی الظهر : یوخذ عشرة دراهم قرنفل وکذلک من الحرمل ، ومن الکندر الأبیض ، و من السکر الأبیض ، یسحق الجمیع ویخلط إلا الحرمل فإنه یفرک فرکا بالید ، و یوکل منه غدوة زنة درهم ، وکذا عند النوم.» یعنی «برای حفظ قرآن و برای قطع بلغم و ادرار و تقویت کمر ، ده درهم (سی ودو و نیم گرم) قرنفل (میخک) و همین اندازه اسپند و کندر سفید و شکر سفید ، همه آسیاب شود و مخلوط شوند به جز اسپند ، (اسپند را) با دست بمالند ، از این ترکیب هرروز صبح ناشتا یک درهم (سه و بیست وپنج صدم گرم) و همین مقدار موقع خواب خورده شود.» اسپند را نباید آسیاب کرد زیرا سمی است و در عوض با دست مالیده می شود تا سم روی آن برطرف شود ، البته داخل آن هم سمی است و باید درسته خورده شود تا مشکلی نداشته باشد. در روایات دیگر به جای کندر سفید کندر نر آمده که شاید منظور این است که کندر سفید همان کندر نر است و مراد از شکر سفید همان شکر سرخ است که یک یا دو بار صاف شده و سفید شده است.