کاربرد و دوز مصرف آمیودارون + عوارض و بارداری

کاربرد آمیودارون و دوز مصرف آن

• آمیودارون (به انگلیسی : Amiodarone)
• رده درمانی : ضد آریتمی قلبی.انتی تیرویید
• اشکال دارویی : آمپول ، قرص
• طرق مصرف : دهانی ، انفوزیون ، داخل تراشه.وریدی

موارد مصرف آمیودارون

آمیودارون از راه خوراکی فقط در درمان تا کی کاردی بطنی گهگیر و غیر پایدار از نظر همودینامیکی و فیبریلاسیون بطنی گهگیر زمانی که سایر داروها موثر نمی باشند ، مصرف می شود. این دارو از راه تزریقی جهت تخفیف و پیشگیری از آریتمی فوق بطنی گهگیر که به سایر داروها پاسخ نمی دهد ، به ویژه هنگامی که همراه سندرم ولف پارکینسون-وایت (W-P-W) باشد ، از جمله فیبریلاسیون دهلیزی ، فلوتر دهلیزی ، تاکی کاردی دهلیزی نابجا و تاکی کاردی فوق بطنی مصرف می شود.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

مکانیسم اثر آمیودارون

آمیودارون با اثر مستقیم بر بافت ها ، بدون تأثیر بارز بر پتانسیل غشاء ، طول مدت پتانسیل عمل و دوره تحریک ناپذیری را در تمام بافت های قلب طولانی می کند. همچنین در بیماران مبتلا به سندرم W-P-W تحریک پذیری بافت مسیر فرعی را طولانی کرده و سرعت هدایت را در این بافت ها کند می کند.

فارماکوکینتیک آمیودارون

جذب آمیودارون از راه خوراکی کند و متغیر است. حدود 25-20 درصد از راه خوراکی جذب می شود. سرعت دستیابی به غلظت پلاسمایی یکنواخت و درمانی دارو ، کند و دفع دارو طولانی است. پیوند دارو با پروتئین بسیار زیاد است. متابولیسم این دارو کبدی است و نیمه عمیر آن در مرحله ابتدایی ، 10-5/2 روز و در مرحله انتهایی 107-26 روز است. اثر دارو 3-2 روز تا 3-2 ماه پس از مصرف شروع می شود و حداکثر غلظت پلاسمایی نیز 7-3 ساعت پس از مصرف حاصل می شود. طول مدت اثر متغیر(هفته ها تا ماه ها) است. این دارو از طریق صفرا دفع می شود.

منع مصرف آمیودارون

این دارو در انسداد دهلیزی-بطنی درجه 2 یا 3 که از قبل وجود داشته است(بدون ضربان ساز مصنوعی) ، حملات برادی کاردی که منجر به سنکوپ می شود(مگر این که از ضربان ساز مصنوعی برای کنترل آن استفاده نشود) و عیب عملکرد گره سینوسی (مگر این که توسط ضربان ساز مصنوعی کنترل نشود) و حساسیت شدید به دارو نباید مصرف شود.

مصرف دارو برای زنان حامله : غیرمجاز

مصرف دارو برای زنان شیرده : چون دارو در شیر مادر ترشح می شود و ممکن است روی بچه تأثیر بگذارد ، بهتر است با پزشک مشورت شود.

مصرف دارو برای بچه ها و اطفال : غیرمجاز

مصرف دارو برای افراد بالای 60 سال : بعلت احتمال افزایش عوارض ، بهتر است از میزان دوز مصرفی کاسته شود.

تذکر 1 : استفاده طولانی مدت از این دارو ممکن است موجب عوارضی در چشم ها ، ریه ها ، غده تیروئید و کبد گردد.

نکته مهم : رانندگان و افرادی که کارهای مخاطره آمیز انجام می دهند ، باید هنگام مصرف این دارو ، از فعالیت های مربوطه دست بکشند یا قبلا از اثرات و عوارض این دارو آگاهی داشته باشند. زیرا دارو می تواند موجب اختلال در بینایی گردد.

تذکر 2 : افرادی که می خواهند درمان را با این دارو شروع نمایند بهتراست قبل از مصرف دارو ، بوسیله اشعه ایکس از قفسه سینه خود عکس برداری نمایند. همچنین قبل از مصرف دارو باید آزمایشات خون انجام بگیرد. همچنین هر شش ماه یکبار پس از مصرف دارو ، کارکرد کبد ، غده تیروئید کنترل گردد. آزمایشات منظم از چشم نیز ضروری است.

عوارض جانبی آمیودارون

اختلال در بینایی ، نوروپاتی و میوپاتی محیطی ، برادی کاردی و اختلالات هدایتی قلب ، حساسیت به نور و به ندرت تغییرات رنگ پوست ، کم کاری تیروئید ، پرکاری تیروئید ، فیبروز آلوئولیت ریوی ، هپاتیت ، تهوع ، استفراغ ، احساس طعم فلزی در دهان ، لرزش ، کابوس ، سرگیجه ، سردرد ، بی خوابی ، افزایش فشار داخل جمجمه ، التهاب اپی دیدیم ، بی نظمی حرکات عضلانی ، بثورات جلدی ، التهاب عروق ، کاهش پلاکت خون ، افزایش زمان پروترومبین ، آنافیلاکسی(با تزریق سریع) ، اسپاسم برونش و آپنه از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخلات دارویی آمیودارون

مصرف همزمان آمیودارون با سایر داروهای ضد آریتمی ممکن است خطر بروز تاکی آریتمی را افزایش دهد. آمیودارون غلظت پلاسمایی کینیدین ، پروکائین آمید و فنی توئین را افزایش می دهد. ضعف عظله قلب با مصرف همزمان هر داروی ضد آریتمی با آمیودارون مشاهده می شود. اثر انعقادی وارفارین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش می یابد. خطر برور آریتمی بطنی در صورت مصرف همزمان داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و فنوتازین ها با آمیودارون افزایش می یابد. در صورت مصرف همزمان آمیودارون با داروهای مسدودکننده گیرنده بتا ، دیلتیازم و وراپامیل ، خطر بروز برادی کاردی ، انسداد گره دهلیزی بطنی و ضعف عضله قلب افزایش می یابد. غلظت پلاسمایی دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با آمیودارون افزایش می یابد.

هشدار ها آمیودارون

1- آزمون عملکرد کبد و تیروئید در درمان طولانی مدت ضروری است. آمیودارون می تواند سبب بروز اختلال در عملکرد تیروئید شود. بنابراین در طول مصرف آن ، هر سه هورمون تیروکسین ، تری یدوتیرونین وهورمون محرک تیروتروپین باید اندازه گیری شوند.

2- در صورت بروز تنگی نفس یا پیشرفت آن و همچنین بروز سرفه در بیمارانی که آمیودارون مصرف می کنند ، احتمال وجود پنومونی باید در نظر گرفته شود.

3- در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود :

نارسایی احتقانی قلب ، عیب کار کلیه ، بیماران سالخورده ، برادی کاردی شدید و اختلالات هدایتی قلب ، ( به ویژه مصرف مقادیر زیاد) و پورفیری.

4- به علت کند بودن شروع اثر دارو ، مشکل بودن تنظیم مقدار مصرف و احتمال بروز جانبی شدید ، درمان با این دارو باید در بیمارستان شروع شود و بیمار حداقل طی دوره مصرف مقدار حمله ای دارو در بیمارستان بستری باشد. مقدار مصرف دارو برای هر بیمار باید جداگانه و بر اساس نیازهای بیمار ، پاسخ بالینی ، وجود یا شدت مسمویت و در بعضی حالات بر اساس غلظت پلاسمایی آمیودارون تنظیم شود.

5- در طول درمان با این دارو ، تعیین غلظت سرمی SGPT ، SGOT ، آلکالین فسفاتاز و ثبت نوار قبلی ضروری است.

توصیه های دارویی آمیودارون

1- دوره درمان باید کامل شود. مصرف دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید طبق دستور پزشک ادامه یابد.

2- طی درمان با دارو و چند ماه پس از قطع مصرف آن ، از تابش مستقیم خورشید به پوست باید جلوگیری شود.

3- در صورت بروز مسمومیت عصبی ، حساسست به نور ، تهوع ، استفراغ و التهاب اپی دیدیم ، کاهش مقدار مصرف و در بعضی موارد ، قطع مصرف دارو توصیه می شود.

4- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو ، از مصرف آن خودداری نموده و در صورتی که بیش از 2 یا 3 نوبت مصرف نشده ، حتما باید با پزشک مشورت شود. از دو برابر نمودن مقدار دارو باید اجتناب گردد.

نکات احتیاطی مهم در مصرف دارو :

اگر از دردها و بیماریهای زیر رنج می برید ، قبل از مصرف این دارو ، پزشک خود را در جریان قرار دهید.

* اگر به دردهای مزمن کبدی و کلیوی دچار هستید.

* اگر به بیماریهای ریوی مانند آسم یا برونشیت مبتلا می باشید.

* اگر بیماری چشم دارید.

* اگر بیماری غده تیروئید داشته باشید.

* اگربه ید حساسیت دارید.

* اگر داروهای دیگری مصرف می کنید.

دارو های هم گروه آمیودارون

• Dofetilide
• Dronedarone
• Ibutilide Fumarate