علت و علائم بیماری ال ام دی(LMD) + نحوه درمان

علت و علائم بیماری ال ام دی(LMD) و نحوه درمان آن

سرطان لپتومنژئال (که به آن کارسینوماتوز لپتومنژئال ، بیماری لپتومنژئال (LMD) ، متاستاز لپتومنژیال ، مننژیت نئوپلاستیک ، متاستاز مننژیال و کارسینوماتوز مننژیال نیز گفته می شود) یک عارضه نادر سرطان است که در آن بیماری از محل تومور اولیه به مننژهای اطراف مغز و حفره گسترش می یابد.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

علائم و نشانه ها

شایع ترین علائم سرطان لپتومنژیال درد و تشنج است.

علائم دیگر ممکن است شامل سردرد (معمولا با تهوع ، استفراغ ، سبکی سر) ، مشکلات راه رفتن ناشی از ضعف یا آتاکسی ، مشکلات حافظه ، بی اختیاری ، ناهنجاری های حسی باشد. در برخی موارد ، علائم ممکن است شامل دوبینی ، بی حس شدن چانه ، کمردرد ، ضعف پا ، مشکلات مربوط به اسفنکتر ، هیدروسفالی ، از دست دادن کنترل ادرار و مشکل در راه رفتن باشد. بسته به محل استقرار سلول های تومور ، سرطان لپتومنژئال می تواند تقریبا هر مشکل عصبی ایجاد کند. سایر علائم که کمتر شایع هستند ناهنجاری عصب جمجمه ، علائم ستون فقرات مانند ضعف اندام وپارستزی و اختلال عملکرد روده و مثانه. دیپلوپی شایع ترین علامت اختلال عملکرد عصب جمجمه است. از دست دادن توانمندی حسی یا حرکتی سه قلو ، اختلال در حلزون شنوایی و نوروپاتی بینایی نیز رایج هستند. علائم و نشانه های ستون فقرات شامل ضعف ، از دست دادن حس و درد در گردن ، پشت است.

علل

کارسینوماتوز Leptomeningeal زمانی رخ می دهد سلول های سرطانی هجوم مایع مغزی نخاعی و گسترش در سراسر سیستم عصبی مرکزی است. سلول های تومور متاستاتیک رشد یا به متصل شامه پوشش مغز و طناب نخاعی و یا شناور متصل نشده است به فضای تحت عنکبوتیه . تومورهایی با منشأ متنوع و سرطان های خون ساز ممکن است به این فضا گسترش یابد.

برخی از بیماران می توانند در حین دریافت شیمی درمانی برای تومور اولیه خود دچار تومور لپتومنژئال شوند.

پاتولوژی

سه الگوی آناتومیک وجود دارد که توسط آنها تومور می تواند در فضای ساب آرنائید گسترش یابد . ممکن است بیش از یک الگو در یک بیمار وجود داشته باشد.

اول ، ممکن است با حمله به فضاهای ویرچو - روبین و معمولا ، ریزش سلول های تومور به داخل مایع مغزی نخاعی ، رسوبات شبیه به پلاک در سلولهای لپتومنژ وجود داشته باشد .

ثانیا ، ممکن است فقط یک لایه نازک از مننژها وجود داشته باشد ، در برخی موارد تنها یک لایه سلولی وجود دارد ، اما همچنین با ریختن سلول های توموری به مایع مغزی نخاعی وجود دارد .

سوم ، ممکن است الگویی از رسوبات ندولی تومور در ریشه های عصبی جمجمه و نخاع وجود داشته باشد ، اغلب بدون اینکه سلول های تومور در مایع مغزی نخاعی ریخته شوند .

الگوهای اول و سوم در تومورهای جامد رایج هستند در حالی که الگوی دوم بیشتر در سرطان خون و لنفوم رخ می دهد.

تشخیص

غربالگری شامل اسکن MRI برای شناسایی و تشخیص تومورها در ناحیه زیر آراکنوئید مغز است. MRI می تواند حتی بدون تجزیه و تحلیل مایع مغزی نخاعی تشخیص دهد ، اما گاهی اوقات تشخیص آن دشوار است زیرا اسکن MRI همیشه نمی تواند مشکل را مشخص کند.

تشخیص بیشتر با سوراخ کمری برای تشخیص سلول های بدخیم در CSF انجام می شود

درمان

در حال حاضر درمانی برای این بیماری وجود ندارد زیرا ریشه کن کردن تومور به سختی امکان پذیر است. درمان های فعلی تومورهای لپتومنژئال تسکینی است . اهداف درمان شامل افزایش طول عمر و تثبیت علائم عصبی است.

رادیوتراپی

پرتودرمانی به دلیل ماهیت آسیب و میزان موفقیت مرتبط با درمان بیشتر برای نوع کانونی NM استفاده می شود. پرتودرمانی تومور را هدف قرار داده و بافت جمعی سلول های سرطانی را از بین می برد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی مستقیما به مایع مغزی نخاعی تزریق می شود ، یا از طریق سوراخ کمری (ضربه نخاعی) یا از طریق دستگاهی که به وسیله عمل جراحی کاشته شده است به نام مخزن اومایا . درمان داخل نخاعی ترجیح داده می شود زیرا شیمی درمانی داخل وریدی به BBB نفوذ نمی کند.

نکته منفی تشخیص ضربه نخاعی این است که اگرچه بسیار دقیق و قابل اعتماد است ، اما می تواند نتایج منفی کاذب را نیز گزارش کند. شیمی درمانی به صورت داخل رحمی انجام می شود زیرا ورود داروها به سیستم عصبی مرکزی برای داروها دشوار است. شیمی درمانی داخل نخاعی تنها می تواند چند میلی متر نفوذ کند. اگر تومور ضخیم تر باشد ، تابش برای کوچک شدن آن داده می شود.

این درمان به منظور کاهش فشار بر مغز ناشی از تجمع مایع مغزی نخاعی و کاهش تعداد سلول های سرطانی ایجاد کننده فشار انجام می شود. برای بهترین مراقبت ، بیماران باید به پزشکی مراجعه کنند که به طور مرتب سرطان لپتومنژیال را درمان می کند و در زمینه داروهایی که به سد خونی مغزی نفوذ می کنند ، نحوه درمان علائم و آزمایشات بالینی که ممکن است شامل بیماران مبتلا به سرطان لپتومینژئال باشد ، به روز باشد.

خطرات درمان

هم شیمی درمانی و هم پرتودرمانی برای بدن و قطعا مغز مضر است. در درمان بیماران مبتلا به NM باید احتیاط شود. عامل دیگری که درمان را مشکل می کند این است که هیچ روش مناسبی برای ارزیابی پیشرفت بیماری وجود ندارد.