علت انقراض نئاندرتال ها چه بود؟

علت انقراض و نابودی نئاندرتال ها چه بود؟

بر اساس داده های ژنتیکی ، دو گونه نئاندرتال و هوموساپینس یا همان انسان های خردمند امروزی برای اولین بار زمانی که هوموساپینس ها در حدود 250 هزار سال پیش شروع به هجوم به خارج از آفریقا کردند ، با یکدیگر برخورد کردند و برخلاف تصور و در کمال تعجب ، عامل انقراض نئاندرتال ها جنگ با انسان های خردمند نبوده بلکه آمیزش جنسی با آنها بوده است.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

به گزارش نم نمک و به نقل از آی ای ، پژوهشگران سرانجام دریافته اند که که چه چیزی به احتمال فراوان منجر به انقراض نئاندرتال ها شده است.

آنها می گویند این جنگ و نزاع یا حیوانات وحشی نبوده اند که نئاندرتال ها را از بین برده اند ، بلکه آمیزش جنسی با هوموساپینس ها(Homo sapiens) بوده است.

مقاله جدیدی که در مجله PalaeoAnthropology منتشر شده است ، این احتمال را مطرح کرده است که آمیختگی ژنتیکی نئاندرتال ها با اجداد ما می تواند منجر به آمیختگی ژنتیکی چند نئاندرتال با یکدیگر و در نهایت منجر به انقراض آنها شده باشد.

پروفسور کریس استرینگر(Chris Stringer) ، رهبر پژوهش های موزه در حوزه فرگشت انسان و سرپرست این مطالعه جدید به همراه دکتر لوسیل کریته(Lucile Crété) در بیانیه ای گفت : دانش ما در مورد تعامل بین انسان های خردمند و نئاندرتال ها در چند سال اخیر پیچیده تر شده است ، اما هنوز به ندرت می توان شاهد بحث علمی متقن در مورد چگونگی آمیختگی بین این گروه ها بود. ما فکر می کنیم که اگر نئاندرتال ها مرتباً با هوموساپینس ها آمیزش می کردند ، این رفتار می توانسته جمعیت آنها را تا زمانی که ناپدید شوند کاهش دهد و در نهایت منجر به انقراض نئاندرتال ها شده باشد.

نحوه ملاقات گونه ها با یکدیگر و ارتباط برقرار کردن آنها

در حالی که فسیل های نئاندرتال ها در سراسر اروپا و آسیا یافت شده اند ، می دانیم که اجداد گونه ما در حدود 600 هزار سال پیش در آفریقا تکامل یافته اند. پژوهشگران بر این باورند که گروه اول حدود 400 هزار سال در محیط زیست خود تکامل یافته اند.

بر اساس داده های ژنتیکی ، این دو گونه در حدود 250 هزار سال پیش زمانی که هوموساپینس ها شروع به سفر به خارج از آفریقا کردند ، برای اولین بار با یکدیگر برخورد کرده اند.

استرینگر می گوید : بدون دانستن دقیق ظاهر یا رفتار نئاندرتال ها ، ما فقط می توانیم حدس بزنیم که انسان های خردمند درباره این خویشاوندان خود چه فکری می کردند. با توجه به عمق زمانی جدایی ، احتمالاً تفاوت های زبانی میان آنها بیشتر از آن چیزی بوده که بتوانیم تصور کنیم و بسیار بزرگ تر از تفاوت ها بین هر زبان امروزی بوده است.

بنابراین این دو گروه چگونه ارتباط برقرار کردند؟

نئاندرتال ها یک برجستگی برجسته روی پیشانی خود داشتند که می توانسته برای ارتباط استفاده شود. اما این احتمال وجود داشت که این سیگنال ها برای اجداد ما از بین رفته باشد. طبق برخی پژوهش ها ، کاهش برآمدگی پیشانی نئاندرتال ها به انسان های خردمند اجازه داد تا به جای پیشانی به حرکات ابروها برای دریافت طیفی از سیگنال های ظریف تر و موقتی روی بیاورد.

صرف نظر از نحوه ارتباط آنها ، مواجهه آنها با یکدیگر منجر به آمیزش بین هر دو گونه شده است ، اما این که چگونه این اتفاق رخ داده هنوز یک راز باقی مانده است.

آیا آمیختگی ژنتیکی یک موفقیت بوده است؟

موفقیت آمیز بودن یا نبودن آمیختگی ژنتیکی به جفت مولد بستگی دارد. هیچ شواهدی از ژنتیک هوموساپینس ها در ژنوم های نئاندرتال های متأخر از 40 تا 60 هزار سال پیش وجود ندارد.

حتی با وجود اینکه می دانیم که گونه ما با نئاندرتال ها آمیخته شده است ، ژن هایی که امروزه در ما وجود دارند ، نتیجه تعاملاتی نیست که هوموساپینس ها پس از ترک آفریقا حفظ کردند.

یک یافته جالب دیگر ، فقدان دی ان ای میتوکندریایی است که از طریق ماده ها به ارث می رسد و به شواهدی اشاره دارد مبنی بر این که فقط نئاندرتال های نر و هوموساپینس های ماده جفت گیری کرده اند.

استرینگر گفت : ما نمی دانیم که آیا جریان ژن یک طرفه ظاهری به این دلیل است که این اتفاق نمی افتاده(هوموساپینس نر با نئاندرتال ماده جفت گیری نمی کرده) یا این که جفت گیری انجام می شده اما ناموفق بوده یا اینکه ژنوم های نئاندرتالی که ما داریم قابل ملاحظه نیستند.

وی در پایان افزود : همانطور که ژنوم های نئاندرتال بیشتری توالی یابی می شوند ، ما باید بتوانیم ببینیم که آیا دی ان ای هسته ای از انسان خردمند به نئاندرتال ها منتقل شده است و نشان دهیم که آیا این ایده صحیح است یا خیر.