معنی ضرب المثل جور استاد به ز مهر پدر [کاربرد]

کاربرد و معنی ضرب المثل جور استاد به ز مهر پدر

ضرب المثل جور استاد به ز مهر پدر برای کسانی به کار می رود که از سختی درس و شرایط تحصیلی نزد خانواده هایشان شکایت می کنند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

زمینه پیدایش ضرب المثل جور استاد به ز مهر پدر

در زمانهای دور که شکل زندگی مردم با حالا خیلی فرق داشت ، درس خواندن و باسواد شدن کار بسیار سخت و دشواری بود که از عهده هرکسی برنمی آمد. در آن دوره بچه ها باید به مکتبخانه می رفتند تا سواد خواندن و نوشتن و سواد دینی به آنها آموخته شود. دانش آموزان هر روز باید درسشان را می خواندن تا فردا به سوالات استاد پاسخ دهند. در غیر این صورت تنبیه در انتظارشان بود.

در یکی از شهرها مکتب خانه ای بود با استادی بسیار باسواد و فرزانه و آشنا به علوم زمانه خود. تنها اشکال استاد این بود که چون خیلی پیر و کم حوصله بود ، حوصله بازیگوشی و کم کاری بچه ها را نداشت و با کوچکترین نافرمانی بچه ها را به شدت تنبیه می کرد و حتی گاهی به فلک می بست. (وسیله ای چوبی که به کمک آن پای دانش آموز را ثابت نگه می داشتند و استاد می توانست با ترکه به کف پای دانش آموز بزند).

به همین دلیل هر روز وقتی بچه ها به خانه بازمی گشتند از دست استاد نزد پدر و مادرانشان شکایت می کردند و از آنها می خواستند آنها را به استادی خوش اخلاق تر و مهربان تر بسپارند. تا اینکه خانواده چند تا از بچه ها استاد دیگری یافتند که قبول کرد آنها را به شاگردی بپذیرد. ولی خانواده گروهی از شاگردان دوست داشتند فرزندانشان نزد استاد پیر بمانند. استاد جدید که می دانست این دانش آموزان نزد استادی بزرگ شاگرد بودند ، دلیل خانواده ها را برای تغییر استاد پرسید و فهمید که آنها فقط به خاطر اخلاق تند استاد و تنبیه دائم به سراغ او آمده اند. استاد جدید تصمیم گرفت کمترین تکلیف را به آنها بدهد و کمترین سوال و جواب را از این دانش آموزان داشته باشد. شاگردان استاد جدید که خیلی خوشحال بودند اغلب در مکتبخانه با بازی ، خوشگذرانی و تفریح اوقات خود را سپری می کردند و در کل خیلی به این گروه از دانش آموزان خوش می گذشت.

تا اینکه پایان سال تحصیلی فرارسید بچه هایی که در مکتب خانه استاد پیر درس خوانده بودند و تلاش بیشتری کرده بودند قادر به خواندن و نوشتن بودند. ولی بچه های مکتب خانه استاد مهربان و جوان که تمام سال را به بازیگوشی سپری کرده بودند از حداقل سواد و حساب هم بهره نبرده بودند و یک سال خود را به هدر داده بودند. اینجا بود که خانواده ها فهمیدند جور استاد ، به ز مهر پدر.