ثبت بیوگرافی در گوگل
ثبت بیوگرافی در ویکی پدیا
تبلیغات

در این مطلب جدید در سال 1403 و سال 2024 ، ضرب المثل فواره چون بلند شود، سرنگون شود به افرادی گفته می شود که ظرفیت جاه و مقام خود را نمی دانند.

ریشه ضرب المثل

هنگامی که هارون الرشید خلیفه دولت عباسی بود وزیر کارآمد و با ذکاوتی به نام جعفر برمکی داشت ، که خیلی مورد توجه و علاقه هارون الرشید بود.ضرب المثل فواره چون بلند شود ، سرنگون شودضرب المثل فواره چون بلند شود ، سرنگون شود

یک روز هارون الرشید با جعفر برمکی در حال قدم زدن در یکی از باغ های قصر بودند ، جعفر در مورد اوضاع کشور ، و تصمیماتی که خلیفه در آینده باید می گرفت برایش توضیح می داد ، همینطور که راه می رفتند چشم هارون الرشید به درخت سیب سرخی افتاد که سیب های سرخ و درشتی داشت. هارون الرشید هر چقدر دستش را بلند کرد به سیب ها نرسید. جعفر برمکی هم هرچه تلاش کرد ، دستش به سیب ها نرسید. هارون الرشید که خود خیلی چاق بود از درخت نمی توانست بالا برود ، به درخت تکیه داد ، دست هایش را قلاب کرد و از جعفر برمکی خواست پایش را در دست های قلاب شده خلیفه بگذارد و سیب ها را بچیند ، ولی باز دست جعفر برمکی به سیب ها نرسید. هارون الرشید در همان حال گفت : بیا پاهایت را روی شانه های من بگذار و بالاتر برو آن وقت می توانی به راحتی سیب بچینی ، باز هم دست جعفر برمکی به سیب ها نرسید. درنهایت هارون الرشید گفت : یک پایت را روی سر من بگذار و سیب ها را بچین. با این کار دست جعفر برمکی به سیب رسید و توانست چند سیب بچیند.

باغبان پیر قصر از اقوام جعفر برمکی بود ، از دور صحنه را می دید و هر لحظه بیشتر تعجب می کرد. هارون الرشید مستبد و خودخواه به جعفر برمکی اجازه داده روی سرش بایستد. باغبان که پیر و دنیا دیده بود با دیدن این صحنه بر خود لرزید و به فکر آینده خود فرو رفت.

در دوره ای که هرکس سعی می کرد به نحوی خود را به خاندان جعفر برمکی وزیر کاردان هارون الرشید نزدیک کند. و از امکانات و تسهیلات همنشینی جعفر برمکی با خلیفه استفاده کند. مرد باغبان پیش منشی دربار رفت و چون خودش سواد نداشت از او خواست روی صفحه ای برایش بنویسد که او باغبان ساده ای است و هیچ نسبتی با جعفر برمکی ندارد. منشی با ناباوری نامه را نوشت و به دست باغبان داد.

فردای آن روز هارون الرشید به تنهایی در باغ در حال قدم زدن بود. باغبان خود را به هارون الرشید رساند تعظیم کرد و نامه را به خلیفه تحویل داد و از او خواست با دست خط خود آن را تأیید و امضا کنند. هارون الرشید نامه را خواند. برآشفت و گفت : ای پیرمرد مگر دیوانه ای؟ امروز مردم با انتساب به نوکری این خاندان چه افتخاری را نصیب خود می کنند و تو می خواهی خلاف این را امضاء کنم ولی وقتی اصرار مرد باغبان را دید ، کنار نامه متنی نوشت و امضا کرد و به او داد. مدتی گذشت و در اثر کارشکنی بی وقفه اطرافیان هارون الرشید ، در مورد خدمات جعفر برمکی کم کم اختلافات بین این دو نفر بالا گرفت. تا جایی که هارون الرشید دستور به کشتن تمامی افراد خاندان برامکه داد. نمایندگان خلیفه در شهر می گشتند و هرکجا یک نفر از این خاندان را پیدا می کردند ، بی هیچ توضیحی سر از بدنش جدا می کردند. تا اینکه به این باغبان رسیدند همین که خواستند او را بکشند حکم خلیفه با دست خط امضاء خودش را نشان داد که او را از خاندان برمکیان ندانسته.

بعد از قتل تمام افراد خاندان برمکی نمایندگان خلیفه به او گزارش دادند که همه برمکیان را از بین برده ایم به جز باغبان دربار که نامه ای به دست خط و مهر شما داشته. هارون الرشید خواست تا او را بیاورند. باغبان وارد شد و تعظیم کرد. هارون الرشید که خودش به یاد آورد آن روز به این کار باغبان کلی خندیده بود ، از او پرسید : تو از کجا می دانستی خاندان برمکی از بین خواهند رفت که از من دست خط گرفتی.

باغبان پاسخ داد : آن روز که جعفر برمکی از شانه های شما بالا رفت و روی سر شما ایستاد تا سیب بچیند. من فهمیدم که روزگار ذلت و خواری خاندان برمکی نزدیک است. هارون الرشید پرسید تو از کجا می دانستی؟ باغبان پاسخ داد ، پیشرفت های غیرمنتظره دنیا ، مانند فواره ای است که چون خیلی بلند شده ، خواهی نخواهی سرنگون می شود. آن روز که جعفر برمکی پا بر شانه و سر شما گذاشت تا سیب بچیند من فهمیدم که جاه و جلال برمکیان بالا گرفته پس روزگار افول و ریزش این جایگاه نزدیک است.

بیوگرافی

پیج اینستاگرام نم نمک

این مطلب مفید بود؟
(1 رای)
100%

نظر دادن