ضرب المثل گاو نه من شیرده

شخصی گاوی داشت که هر بار شیرش را می دوشید ، نُه من شیر می داد ، ولی هنوز ظرف شیر در دست آن شخص بود که گاو لگد می زد و ظرف پر از شیر را روی زمین می ریخت.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

حکایت گاو نه من شیرده

آیا می دونید وقتی میگن گاو نه من شیر یعنی چی؟

اول باید اون رو درست بخونید. این عبارت خونده میشه : گاوِ نُه مَن شیر.

اما حالا این یعنی چی؟ گاو نه من به گاوی می گفتند که شیر زیادی تولید می کرد. اما وقتی شیرش رو می دوشیدند با یک لگد همه شیرها رو روی زمین می ریخت. حالا گاو بیار و باقالی بار کن!

پیامها

مصداق این موضوع خیلی از آدم ها هستند که زحماتی می کشند ولی یک کاری می کنند که علاوه بر دیگران ، خودشون هم تعجب می کنند که چرا این کارو کردند. با این حال تمام کارهای خوبشون هم تقش بر آب میشود.

حالا کمی فکر کنید و ببینید که آیا شما هم کاری کردید که تمامی ارزش کارهای قبلی تون را نابود کنه؟ اگه بگید نه که دیگه خیلی ......

زمینه پیدایش

ـ در زمان های قدیم گاوی بود که روزانه 9 من شیر می داد. یعنی به حساب هر من 3 کیلو ، می شود روزی 27 کیلو. 27 کیلو شیر در هر نوبت شیردهی. فکر می کنم ، همین حالا هم رکورد خیلی خوبی باشد برای یک گاو. (البته فکر کنم نظر کارشناسان هم همین است!!). چه برسد به آن وقت ها که نه نژاد هولشتاینی بود و نه تلقیح مصنوعی و نه غذای هورمونی و نه هزار و یک کوفت و زهرمار دیگر.

خلاصه که گاوش خیلی گاو بود. یعنی خیلی خوب بود. فقط این خانم گاوه یک اشکال کوچک داشت. یک روز تمام می خورد و نشخوار می کرد و به خودش زحمت می داد و بدبختی می کشید(البته احتمالا!) تا پستانش پر شیر شود. صاحب گاو هم یک روز تمام کلی یونجه و علف می ریخت جلوی گاوش و جایش را مرتب می کرد و مواظبش بود و به خودش زحمت می داد و بدبختی می کشید ، تا پستان گاوش پر شیر شود.

بعد باز دوباره ، صاحب گاو بدبخت ، کلی زور می زد و زحمت می کشید تا این 27 کیلو شیر را بدوشد. و چون قضیه مال قدیم هاست ، احتمالا باید که دستی می دوشیده اند گاو را ، با هزار و یک بدبختی و مصیبت و ... . بعد تهش چی؟! هیچی! خانم گاوه پایشان را می کردند وسط سطل شیر و همه آن 9 من شیر را با پهن و کثافت یکی می کردند و بعد هم که می خواستند لنگ مبارک را در بیاورند ، سطل را بر می گرداندند روی زمین.

داستانی دیگر

- بنده خدائی هم زندگی می کرد در همان زمان های قدیم. (حالا با یه کم پس و پیش). آدم متدین و با تقوائی هم بود. یک شب رفیقش خوابی برایش می بیند. رفیقه ، خواب می بیند که رفته است بهشت و وارد قصری شده است بسیار عالی. آن قدر بزرگ و زیبا و با شکوه و قشنگ و توپ! که اصلا نمی شود ازش چشم یرداشت. آن قدر بزرگ و زیبا و با شکوه و قشنگ و توپ! که حتی تصورش را هم نمی توانی بکنی! خلاصه ، آن قدر بزرگ و زیبا و با شکوه و قشنگ و توپ! که خدا می داند.

این بنده خدا می گوید که من همین جور مات و مبهوت مانده بودم و محو این جمال شده بودم. تا این که از یکی از حورالعین با فرشتگان یا خدمت گزارانی که از یک گوشه ای رد می شد پرسیدم ، این قصر متعلق به کیست؟! گفتند متعلق به رفیقت است. گفته بود ، کــــــــــــــــــی؟!!! رفیق من!!! .... کله اش سوت می کشد که عجب دم و دستگاهی برای خودش به هم زده این بنده خدا و ما خبر نداشته ایم و اینا.... خلاصه اش را بگویم ، بعد ، همین طور که داشته این دم و دستگاه را تماشا می کرده که بعدا بیاید و برای رفیقش تعریف کند ، یک وقت می بیند هوا تیره و تار شد.

یه کم که گذشت آسمان شد ابر سیاه ، یه کم گذشت باد شدیدی وزیدن گرفت. یهو برقی جست و همه چیز نابود شد. رفیقه که داشت این ها را برای آن بنده خدا تعریف می کرد ، میگوید یهو من دیدم ایستاده ام وسط یک بیابان صاف و لم یزرع. اصلا انگار نه انگار که هم چه چیز هایی وجود خارجی داشته اند. و بعد هم بیدار شدم. این ها را که گفت یهو ، اون بنده خدا محکم زد تو سرش.

و بنا گذاشت به گریه کردن. رفیقش می گوید ، هان! چی شده؟ چرا گریه می کنی؟ بنده خدا شروع می کند به تعریف کردن : که بعله ما عمری مجاهدت کردیم و تقوا پیشه کردیم و عبادت خدا کردیم و اتیان واجبات کردیم و ترک محرمات کردیم و ... ، تا دیشب. دیشب خسته و کوفته از در خانه آمدم تو. دیدم که زن و بچه ام آمدند و شروع کردند به شکایت کردن از مادرم. که فلان کار را کرده و فلان حرف را زده و ... .

من هم پا شدم و رفتم پیش مادرم. به اش گفتم چرا اینجوری کردی و ... و اون هم جوابم را داد و یکی من گفتم و یکی هم او گفت و جر و بحثمان بالا گرفت و....خوابوندم زیر گوش مادره....!  و حالا این هم نتیجه اش ، هر چه که یک عمر درست کرده بودم را به یک لحظه خشم ، از کف دادم و خودم را بدبخت دنیا و آخرت کردم....