پیشکسوت استقلال درگذشت
محمود بیاتی ، پیشکسوت باشگاه استقلال درگذشت.
به گزارش نم نمک و به نقل از باشگاه استقلال ، محمود بیاتی یکی از مفاخر فوتبال ایران و باشگاه استقلال در سن 94 سالگی دار فانی را وداع گفته است.
این پیشکسوت ارزنده فوتبال از بازیکنان نسل اولی استقلال محسوب می شود و به مدت 13 سال (از سال 1328 تا سال 1341) به هواداران این تیم خدمت و افتخارات پر شماری همراه آن کسب کرده است. محمود بیاتی همچنین در دو مقطع سرمربی تیم ملی ایران بود که در مرحله اول ایران را برای اولین بار در سال 1347 قهرمان جام ملت های آسیا کرد و در مرحله دوم همراه تیم ملی در بازی های المپیک مونیخ حاضر بود.
محمود بیاتی که بود؟
«درگذشت «محمود بیاتی» ، پیشکسوت باشگاه استقلال (تاج) و آفریننده نخستین افتخار ملی برای فوتبال ایران ، بهانه ای است تا برخی از رخدادها و نقاط کارنامه او را بازگوییم.
مراد از اولین افتخار بزرگ فوتبال ایران همانا کسب نخستین قهرمانی در آسیا با پیروزی تیم ملی بر اسرائیل به مربی گری او و با گل های همایون بهزادی و پرویز قلیچ خانی است؛ دو بر یک و در سال 1347 خورشیدی در جام ملت های آسیا.
او خود در سال 1958 - که تیم ملی فوتبال ایران نایب قهرمان اولین دوره بازی های آسیایی شد - کاپیتان تیم ملی بود و از وفادارترین بازیکنان و کاپیتان های تاریخ باشگاه تاج (استقلال) هم به حساب می آید؛ چرا که از 1328 تا 1341 به صورت پیوسته بازیکن آن بوده است. امجدیه روهای قدیمی به یاد دارند و نقل می کنند محمود بیاتی که نوک حمله تاج بازی می کرد ، یک گل زن قهار بود و با «پرویز کوزه کنانی» یک زوج موفق را شکل می دادند.
جالب است بدانید هر چند محمود بیاتی نظامی بود و به درجه سرهنگی هم رسید اما مشمول قانون من درآوردی ممنوعیت بازی نظامیان در تیم های غیر نظامی نشد؛ قانونی که موجب شد تاج ، بازیکنان بزرگی چون حسن حبیبی ، حشمت مهاجرانی ، محمد رنجبر و اصغر شرفی را از دست بدهد. اما چرا بیاتی مشمول این قانون نشد؟ چون او فوتبال را در سال 1341 و قبل از تصویب و ابلاغ این قانون (1342) کنار گذاشته بود!
او که بعدتر آماده شد در جایگاه سرمربی در عرصه فوتبال اثرگذار باشد جانشین علی دانایی فر شد که از 1324 تا 1343 سرمربی تاج بود. بیاتی که تا سال 45 مربی تاج بود ، جای خود را به همان دانایی فر داد که جانشین او شده بود و بدین ترتیب مرحوم دانایی فر همچون علی پروین در پرسپولیس به عنوان رکورددار مربی گری باشگاهی در ایران شناخته می شود.
در سال 1347 و پس از آنکه تیمسار پرویز خسروانی مالک و صاحب باشگاه تاج ، معاون نخست وزیر و رییس سازمان تربیت بدنی شد ، حسین فکری را از تیم ملی کنار گذاشتند و محمود بیاتی سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شد و نخستین افتخار را در سطح ملی به ارمغان آورد : قهرمانی در پی موفقیت در مقابل چین ملی (تایوان) ، برمه ، هنگ کنگ و در فینال هم با اسراییل و با آن بازی تاریخی.
مربی موفق اما به این بهانه کنار گذاشته شد که برای هماهنگی با فوتبال روز دنیا به مربی خارجی نیاز است. پس به جای او رایکوف آمد. این برکناری اما آغاز اختلافات او با خسروانی و تاج شد و کنار بود و خانه نشین تا کامبیز آتابای رییس مقتدر فدراسیون قبل از المپیک 1972 او را جانشین محمد رنجبر کرد؛ هم او که تیم را به المپیک رسانده بود!
اختلافات بیاتی با خسروانی چنان عمیق شده بود که بازیکنان مورد نظر او - ناصر حجازی ، حسین کلانی ، همایون بهزادی ، غلامحسین مظلومی و مصطفی عرب - را با خود نبرد و با علی جباری ، فوق ستاره آن زمان تاج و تیم ملی ، هم به مشکل خورد؛ چندان که تعویض او مقابل مجارستان همانا و شکست پنج بر صفر همان و بعد هم یک باخت سنگین دیگر در برابر دانمارک : چهار بر صفر. با این دو باخت سنگین کسی دیگر به تیم بیاتی امید نداشت و همه منتظر یک شکست فاحش مقابل برزیل بودند اما تیم المپیک ایران با گل مجید حلوایی و با نتیجه یک بر صفر برزیل ، ابرقدرت فوتبال جهان ، را برد و همه را شگفت زده کرد.
برای راهیابی به جام جهانی 1974 ایران باید در پلی آف به صورت رفت و برگشت با استرالیا بازی می کرد. یازی رفت را سه بر صفر باختیم و مسئولیت آن متوجه بیاتی شد؛ چرا که اصرار او در بازی دوستانه با نیوزیلند موجب مصدومیت بازیکنان کلیدی ایران از جمله علی پروین شده بود.
در بازی برگشت باید جبران می شد و چاره ای نداشت به رغم اختلاف شدید با خسروانی به بازیکنان تاج میدان دهد. این کار را کرد اما مشروط و از ناصر حجازی ، منصور رشیدی ، کارو حق وردیان ، اکبر کارگرجم ، جواد قراب و رضا عادل خانی خواست متنی را امضا کنند که متضمن اعلام وفاداری آنان به تیم ملی فارغ از تعلقات باشگاهی و شخص خسروانی بود. همه امضا کردند الا ناصر حجازی با این استدلال که «من علیه کسی که نان و نمک او را خورده ام هیچ برگه ای امضا کنم.»
محمود بیاتی هم به همین اعتبار ناصر حجازی را خط زد و رشیدی درون دروازه ایستاد. روحیه تیم پایین آمد اما ایران با دو گل پرویز قلیچ خانی - یکی از روی نقطه پنالتی و دیگری شوتی 40 متری - بازی را برد اما این پیروزی برای صعود کافی نبود چون بازی قبلی را سه بر صفر باخته بودند. در نتیجه ایران حذف شد و بیاتی طبعا آماج انتقادات شدید قرار گرفت و برکنار شد و فرانک اوفارل جای او را گرفت.
پرویز خسروانی درصدد حذف او و بازیکنان امضاکننده برنیامد ولی فوتبال بی رحمی های خاص خود را دارد و بازی های راهیابی به جام جهانی 1974 نقطه پایانی برای حضور محمود بیاتی در عرصه فوتبال شد و بعد از انقلاب به آمریکا رفت نزد دوستان صمیمی خود : پرویز کوزه کنانی و منوچهر طیورچی مشهور به «منوچ فنر».
این اشاره هم خالی از لطف نیست که سالیانی بعدتر به دعوت منصور پورحیدری به ایران آمد تا بازی استقلال مقابل پرسپولیس را در ورزشگاه آزادی از نزدیک ببیند. استقلال آن بازی را با دو گل برد اما در میان انبوه تماشاگران و خبرنگاران ورزشی کمتر کسی مردی را می شناخت که تیم ملی فوتبال ایران با او به کسب اولین افتخار خود - قهرمانی در آسیا - نایل آمده بود.
