ابعاد مجاز برای سطح نشیمنگاه صندلی

ابعاد مجاز برای سطح نشیمنگاه صندلی

نشیمنگاه صندلی باید حداقل یک اینچ عریض تر از مفاصل هیپ و رانهای دو طرف باشد. برای سطح نشیمنگاه صندلی عرض 40 تا 45 سانتیمتر و از جلو به عقب 38 طول تا 42 سانتیمتر توصیه می-شود. برای افراد چاق صندلی های پهن تر توصیه می شود.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

راهنمای انتخاب صندلی مناسب

1- ارتفاع صندلی باید قابل تنظیم باشد تا بر اساس قد و طول بدن شما و نسبت آن با طول دستهایتان به گونه ای تنظیم گردد که فرد به راحتی به سطح کار دسترسی داشته باشد و بتواند پاهایش را روی زمین گذاشته و بدون فشار بر پشت پا روی صندلی بنشیند. ارتفاع صندلی 41 تا 52 سانتیمتر توصیه می شود.

2- ترجیحاً صندلی باید بصورت پنوماتیکی قابل تنظیم باشد بطوریکه شما بتوانید ارتفاع نشیمنگاه را در حالیکه روی صندلی نشسته اید تنظیم کنید. برخی صندلی ها نیز مکانیزم تنظیم ارتفاع مکانیکی (چرخشی) دارند.

3- اگر سهولت حرکت صندلی در کار مورد نظر مهم است ، صندلی باید حداقل 5 پایه با کفشکهایی که آزادانه روی سطح کف حرکت کنند ، داشته باشد. همچنین بسته به کار مورد نظر صندلی باید به آسانی حول محور بچرخد.

4- نشیمنگاه صندلی باید دارای شیب مناسب)15 - 10 درجه شیب رو به جلو و 5 درجه شیب رو به عقب(و ترجیحاً قابل تنظیم باشد.

5- یک تورفتگی جزئی در نشیمنگاه به همراه لبه رو به بالا وجود داشته باشد تا از لیز خوردن باسن جلوگیری شود.

6- گوشه ها و لبه جلوی صندلی گرد و لبه بیرونی آن نرم باشد. لبه صندلی باید حالت افتاده داشته باشد.

7- نشیمنگاه صندلی از جنسی باشد که قابل سرخوردن نباشد.

8- نشیمنگاه صندلی بهتر است قابل تنظیم به جلو و عقب باشد.

9- ضخامت بالشتک نشیمنگاه در حدود 4 تا 5 سانتیمتر باشد و رویه آن از جنسی باشد که اصطلاحاً بتواند تنفس کند ، هوا را از خود عبور دهد و موجب تعریق نشود.

10- زمانی که یک فرد بر روی صندلی می نشیند ، نشیمنگاه صندلی نباید بیش از 54/2 سانتیمتر فشرده شود.

11- ارتفاع نشمینگاه صندلی باید 25 الی 35 سانتیمتر پایین-تر از سطح میز کار در نظر گرفته شود.

12- پشتی صندلی باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا علاوه بر حمایت خوب کمر ، حمایت قسمت میانی و بالایی پشت را فراهم کند.

13- عرض پشتی صندلی باید حداقل 32 تا 36 سانتیمتر باشد. ارتفاع پشتی صندلی را نیز بین 50 تا 82 سانتیمتر توصیه می-کنند. صندلی باید در قسمت قرار گرفتن گودی کمر (ارتفاع 15 تا 20 سانتیمتر از پایین) داری یک قوس محدب و در قسمت پشت دارای یک قوس مقعر باشد.

14- در صورت عدم وجود قوسهای محدب و مقعر ، باید از بالشتک مناسب کمری روی پشتی صندلی استفاده گردد ، بطوریکه مهره کمری سوم تا خاجی پوشانده شود ، مثلاً ارتفاع 10 تا 20 سانتیمتر بالای پایین ترین سطح نشیمنگاه مناسب می باشد.

15- پشتی صندلی باید قابلیت تنظیم در وضعیتهای مختلف را داشته باشد.

16- زاویه پشتی با نشیمنگاه صندلی ، حداقل 95 تا 110 درجه باشد.

17- دو دسته در کنار صندلی برای استراحت دستها لازم است که باید قابل تنظیم باشند و با ارتفاع میز کار مطابقت داشته باشند. دسته های صندلی باید به صورتی طراحی شده باشند که دستها در وضعیت راحت قرار گیرند.

18- برای کارهایی که نیازمند حرکات زیاد دست هستند ، از صندلی بدون دسته استفاده شود.

راهنمای انتخاب زیرپایی مناسب :

در صورت لزوم استفاده از زیرپایی ، از یک زیرپایی کاملاً ثابت قرار گرفته روی کف استفاده کنید. این زیرپایی باید دارای شیب 25 درجه نسبت به سطح افق باشد. بعضی از انواع این زیرپایی ها دارای قابلیت تنظیم شیب می باشند که شیب آنها باید به صورتی تنظیم شود تا پاها در یک وضعیت راحت و مناسب قرار گیرند.

راهنمای انتخاب میز مناسب :

1- یک میز کار خوب باید فضای کافی برای انجام کار و قرار دادن وسایل داشته باشد.

2- میز باید از جنسی باشد که به راحتی قابل تمیز کردن باشد و سطح آن صیقلی نباشد که باعث انعکاس نور و چشم زدگی نشود. فضای کافی برای پاها داشته باشد تا ارتفاع و زاویه مناسب زانو حفظ شود.

3- سطح میزکار نباید سفید یا خیلی تیره باشد ، چون به نامساعد شدن شرایط روشنایی کمک می کند.

4- ارتفاع میز هم باید طوری تنظیم شود که آرنج و شانه های شما بتواند آزاد و شل قرار گیرند و مچ دستهای شما خم نشوند (در امتداد ساعد باشد). در این حالت معمولا یک زاویه 110 درجه بین ساعد و بازو ایجاد می شود.

5- ارتفاع میز کار باید طوری تنظیم شود که فرد در حالت نشسته زاویه زانو و لگن 90 درجه داشته باشد و باید ارتفاع صندلی را طوری تنظیم کنیم که سطح بالای میز در سطح آرنج قرار گیرد. اگر صندلی خیلی پایین باشد ، شانه ها بالا قرار گرفته و فشار به گردن و عضلات شانه وارد می شود و درصورتی که صندلی خیلی بلند باشد موجب خم شدن گردن روی سطح کار و آسیب در این ناحیه می شود.

6- وسعت سطح روی میز باید به اندازه کافی باشد تا کلیه قطعات و وسایلی که برای انجام کار لازم است جا بگیرد.

7- نوع موادی که برای ساخت میز استفاده می گردد باید از لغزیدن قطعات بر روی میز در هنگام کار جلوگیری کند.

8- در میز کار محاسبه ضخامت چوب و یا فلز روی میز اهمیت زیادی دارا می باشد. زیرا در بسیاری از مشاغل که حرکات دست در روی میز زیاد است و یا ضربه های چکش و غیره به سطح میز وارد می-آید باید سطح میز مقاومت کافی داشته باشد و دست بتواند آزادانه روی آن کار کند.

9- عمق میز و فضای داخل میز اهمیت زیادی در راحت بودن پا برای انجام یکسری حرکات دارد. در زیر میز باید به اندازه کافی فضای آزاد برای پا وجود داشته باشد.

10- اگر ارتفاع میز بالاتر از ارتفاع آرنج باشد باعث بالا بردن شانه و دست می شود و این سبب خستگی و درد در ناحیه شانه می گردد.

11- بهتر است که میز دارای قابلیت تنظیم ارتفاع باشد تا با توجه به نوع فعالیت و مشخصات آنتروپومتری شاغلین تنظیم گردد و اگر این نوع میز در دسترس نباشد ، می توان از صندلی قابل تنظیم ارگونومیک استفاده کرد.

12- از وجود ترکیب مناسب ارتفاع صندلی (در سطح پایین زانو) و ارتفاع کار (در سطح آرنج برای بیشتر کارها) اطمینان حاصل کنید.

13- بعد از تنظیم ارتفاع صندلی برای قرار گرفتن سطح کار کمی پایین تر از آرنج ، پاها ممکن است آویزان شوند. در این مورد از زیرپایی استفاده کنید.

14- در کار سوار کردن قطعات سبک یا بسته بندی زیاد ، ارتفاع دست باید 10 الی 15 سانتی متر پایین تر از آرنج باشد. (ارتفاع آرنج در حالت ایستاده : فاصله عمودی از سطح زمین تا زائده اعلایی مربوط به زند زبرین که در این حالت بازو به طرف پایین و آرنج زاویه 90 درجه دارد) (ارتفاع آرنج در حالت نشسته : فاصله عمودی از سطح نشستنگاه تا سطح داخلی آرنج)

15- ارتفاع سطح کار معمولی برای وظایف نشسته حدود 5 سانتیمتر زیر ارتفاع آرنج است. اگر نیاز به اعمال نیروی زیاد است ، سطح کار پایین تر بهتر است ، تا از وزن بدن برای انجام آن کمک گرفته شود.

16- برای کارگران ایستاده ارتفاع دست باید کمی پایین تر از ارتفاع آرنج باشد.

17- برای کارهای دقیق در حالت نشسته سطح کار باید کمی بالاتر از ارتفاع آرنج باشد تا کارگر نقطه کار را درست ببیند. در این حالت وجود تکیه گاه برای دست لازم است.

18- اگر میز قابل تنظیم در اختیار نیست ، برای بالا آوردن ارتفاع دست ، در زیر میز ، سطح کار یا قطعه کار صفحه چوبی یا مشابه آن بگذارید. برای پایین بردن سطح کار سکویی زیر پا یا زیر صندلی قرار دهید ، به طوری که دست در ارتفاع آرنج حرکت کند.

19- ضخامت سطح کار نباید بیشتر از 5 سانتیمتر باشد. این ضخامت برای وجود جای زانو در زیر میز مهم است ، بنابراین از نصب کشو در زیر میز در جایی که پا قرار می گیرد خودداری کنید.

20- ارتفاع قطعه کار هم در هنگام تعیین ارتفاع میز کار باید در نظر گرفته شود.

21- بهترین ارتفاع برای انجام کارهای تکراری بین کمر و سینه برای کارهای ایستاده و سطح بین آرنج و سینه برای کارهای نشسته است.

تعیین ارتفاع میز کار :

کارهای ظریف : در کارهای ظریف ارتفاع میز باید 5 تا 10 سانتیمتر بالای ارتفاع آرنج باشد. با توجه به اینکه ارتفاع آرنج ایستاده تقریباً 110 - 97 سانتیمتر می باشد ، می توان ارتفاع میز کار را 115 سانتیمتر در نظر گرفت. در این حالت فرد با ارتفاع آرنج 110 سانتیمتر تحت پوشش قرار می گیرد و برای ارتفاع آرنج 97 سانتیمتر می توان از زیرپایی استفاده کرد.

110+5=115
97+5=102
13=115-102

کارهای سبک : در کارهای سبک ارتفاع میز کار 10 تا 15 سانتیمتر زیر ارتفاع آرنج است که می توان ارتفاع میز کار را در این حالت 95 سانتیمتر در نظر گرفت .

95=110-15

این ارتفاع از میز ارتفاع آرنج 110 را پوشش می دهد و برای فرد با ارتفاع آرنج 97 سانتیمتر می توان از زیر پایی قابل تنظیم با ارتفاع 13 سانتیمتر استفاده کرد .

82=97-15
13=95-82

کارهای سنگین : در کارهای سنگین ارتفاع میز کار باید 15 تا 40 سانتیمتر زیر ارتفاع آرنج باشد. که ارتفاع میز را در اینجا 70 سانتیمتر در نظر می گیریم که برای افراد با ارتفاع آرنج 110 سانتیمتر مناسب است.

70 =110-40

کار در وضعیت ایستاده : برای کارهای دستی که در حال ایستاده صورت می گیرد ارتفاع میز کار مناسب 5 تا 10 سانتیمتر در زیر حد آرنج خواهد بود. در ارتفاع متوسط آرنج در حدود 5/104 سانتیمتر برای مرد و 98 سانتیمتر برای زن است. با این حساب ارتفاع متوسط میز کار 95 تا 100 سانتیمتر برای مرد و 88 تا 93 سانتیمتر برای زن خواهد بود . در تعیین ارتفاع میز باید محل لازم برای قرار دادن ابزار کار ظرف و غیره را در نظر گرفت زیرا آنها نیز به نوبه خود ارتفاعی دارند که باید به حساب بیایند . اگر کار ایستاده مستلزم صرف نیروی فراوان و شرکت ماهیچه های تنه (بلند کردن اشیاء سنگین و پایین آوردن آنها) است ارتفاع میز کار باید کوتاهتر باشد. برعکس اگر قسمت زیادی از کار در حال تکیه دادن آرنج بر روی میز کار انجام شود ارتفاع میز را باید بیشتر گرفت . ارتفاع میزهای مناسب برای کارهای مختلف را به صورت زیر است :

کار در وضعیت نشسته :

برای مشاغل نشسته ارتفاع میز کار باید چند ساننتیمتر در پایین آرنج باشد. در کارهای دقیق یا بسیار دقیق مثل جواهر سازی و امثال آن که معمولاً کارگر ، به حالت نشسته کار می کند و محاسبه فاصله دید اهمیت دارد ، ارتفاع سطح کار باید کمی بالاتر از ارتفاع آرنج باشد. قطر صفحه روی میز در محاسبه ارتفاع میز همیشه مد نظر قرار می گیرد. با توجه به این نکته ارتفاع میز در کارهای نشسته باید تا حدود زانو باشد. اگر ضخامت میز روی میز کار را در نظر بگیریم با توجه به آنکه به طور متوسط قطر مزبور 4 سانتیمتر است ارتفاع میز برای زنها 60 سانتیمتر و برای مردها 68 سانتیمتر کافی خواهد بود. این اندازه ها برای میز کار در مشاغلی نظیر ماشین نویسی ، ماشینهای حساب و کارهای دقیق مثل جواهر سازی و کارهایی که نیازمند به فعالیت جسمانی زیاد است توصیه می شود . کاربرد میزهای نامناسب برای افراد بلند قد موجب دردهای ماهیچه ای و خستگی زود رس خواهد شد. برای کارهای اداری که در آن از ماشین تحریر استفاده نمی شود در صورتی که ارتفاع صندلی قابل تغییر باشد ارتفاع میز باید در حدود 74 تا 78 سانتیمتر برای مردها و 70 تا 74 سانتیمتر برای زنها باشد . در صورت لزوم می توان از زیر پایی نیز استفاده نمود. در میزهای دفاتر پاها باید جای کافی برای حرکت داشته باشند و حتی فضا به حدی باشد که شخص بتواند پا را روی پا بیاندازد. به همین دلیل وجود کشو در بالای زانو و یا انتخاب رویه های ضخیم برای میزها توصیه نمی شود. وضعیت صحیح و ارتفاع مناسب میز را برای کارهای نشسته به صورت زیر توصیه می شود :

طراحی میز کار در حالت ایستاده :

برای این منظور به متغیرهای ارتفاع آرنج در حالت ایستاده ، نوع کار(سبک ، سنگین ، متوسط) ، ارتفاع پاشنه کفش و ارتفاع زیر پایی نیاز می باشد.

براساس متغیرهای فوق و اندازه گیریهای انجام شده ، طراحی میز کار در حالت ایستاده به صورت زیر می باشد :

حداکثر ارتفاع میز کار = حداکثر ارتفاع ارنج ایستاده + ارتفاع پاشنه کفش + ارتفاع زیرپایی

حداقل ارتفاع میز کار = حداقل ارتفاع آرنج + ارتفاع پاشنه کفش + ارتفاع زیرپایی