نظر دهید

بازدید 35915 بار

بیوگرافی ابوالقاسم فردوسی و همسرش[زندگینامه و تحصیلات]

در این مطلب جدید در سال 1403 و سال 2024 ، در ادامه با بیوگرافی کامل ابوالقاسم فردوسی شاعر نامی ایران زمین و خالق شاهنامه به همراه عکس های جذاب و زندگینامه ابوالقاسم فردوسی با شما در نم نمک خواهیم بود.

زندگینامه ابوالقاسم فردوسی و همسرش(Ferdowsi)

نام اصلی : منصور بن حسن

کنیه : ابوالقاسم فردوسی طوسی

القاب : حکیم طوس ، حکیم سخن

متولد : 319 هجری شمسی طوس

مرگ : 406 هجری شمسی طوس

زمینه فعالیت : ادبیات فارسی ، شعر

پیشه : شاعر

سبک نوشتاری : سبک خراسانی

مذهب : شیعه

مدرک تحصیلی :

والدین : حسن

بیوگرافی کامل ابوالقاسم فردوسی

ابوالقاسم فردوسی متولد 329 هجری قمری برابر 319 هجری شمسی در روستای باژ طوس شاعر حماسه سرای ایرانی و سراینده شاهنامه ، حماسه ملی ایران ، است.

ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

ابوالقاسم فردوسی - Ferdowsi

خانواده و نام و نشان

ابوالقاسم فردوسی با نام اصلی منصور در سال 329 ه‍.ق برابر با 940 م ، در روستای پاژ در شهرستان طوس در خراسان دیده به جهان گشود او دهقان و دهقان زاده بوده است.

پدرش حسن فردوسی و پدربزرگش فرخ نام داشته است.

کُنیه وی «ابوالقاسم» ، و تخلص و شهرتش «فردوسی» است ، هیچ گونه آگاهی قطعی از نام و خانواده اش در دست نیست. در منابع گوناگون و در دیباچه برخی نسخه های دست نویس شاهنامه ، نام وی منصور ، حسن یا احمد آمده و نام پدرش حسن ، احمد یا علی و نام پدربزرگش شَرَفشاه یاد شده است.

از میان این گفته های گوناگون ، معتبرترین نامِ این شاعرِ ایرانی «ابوالقاسم فردوسی طوسی» است. این که چرا شاعر تخلص فردوسی را برای خود گزیده است ، روشن نیست. شاید این موضوع به دیدار وی با سلطان محمود غزنوی بازگردد. گویا سلطان محمود چنین لقبی به فردوسی داده و منظور وی مردی بوده که از بهشت آمده است.

شیعه مذهب بود

بر اساس بیت هایی که در شاهنامه سروده است و بر پایه منابع اولیه ای چون آثار نظامی عروضی و نصرالدین قزوینی فردوسی یک مسلمان شیعه است.

تحصیلات

مقدمات کمال و تحصیل را نزد پدر و در مکتب خانه های باژ و طوس فرا گرفت ، سپس برای ادامه تحصیلاتش به مدرسه در طوس رفت و از همان دوران به خواندن داستان های تاریخی علاقمند شد.

او در مدرسه با فردی به نام محمد بن حسن که بعد از شاعر شدن نام دقیقی برای خود برگزید هم اتاق و دوست شد که به مدت چهل سال با هم همنشین بودند.

بزرگترین شاعر

برخی فردوسی را بزرگ ترین سراینده پارسی گو دانسته اند که از شهرت جهانی برخوردار است. فردوسی را حکیم سخن و حکیم طوس گویند.

شاهنامه

پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایه شاهنامه ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می دانند. تنها سروده ای که روشن شده از اوست ، خود شاهنامه است. شاهنامه پرآوازه ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگ ترین نوشته های ادبیات کهن پارسی است. فردوسی شاهنامه را در 384 ه‍.ق ، سه سال پیش از برتخت نشستن محمود ، به پایان برد و در 25 اسفند 400 ه‍.ق برابر با 8 مارس 1010 م ، در هفتاد و یک سالگی ، تحریر دوم را به انجام رساند.

به نظم درآوردن شاهنامه

فردوسی پس از سرودن شاهنامه از سال 370 که 41 ساله بود شروع به نظم درآوردن شاهنامه کرد و در سال 384 در 55 سالگی ویرایش اول شاهنامه را تمام کرد.

بعد از آن نزدیک به 16 سال دیگر در پرمایه تر و آراسته تر کردن آن تلاش کرد.

سروده های منسوب به فردوسی

سروده های دیگری نیز به فردوسی منتسب شده اند ، که بیشترشان بی پایه هستند. نامورترین آن ها به صورت مثنوی به نام یوسف و زلیخا است. سروده دیگری که از فردوسی دانسته شده ، هجونامه ای در نکوهش سلطان محمود غزنوی است.

وضعیت ازدواج و همسر ابوالقاسم فردوسی

از زندگی شخصی فردوسی تا پیش از سرایش شاهنامه آگاهی چندانی در دست نیست. تنها این که پسر او در سال 359 ه‍.ق زاده شده ، پس فردوسی باید پیش از 358 ه‍.ق ازدواج کرده باشد. از همسر فردوسی اطلاعاتی در دست نیست. گفته می شود

فردوسی در سفری که به همراه دوست خود دقیقی به کشمهین (یکی از روستاهای طوس) داشت ، عاشق دختری به نام رودابه می شود.اما به دلیل اینکه باید بعنوان سرباز به مناطق مرزی برای جنگ با ترکان می رفت نتوانست با او ازدواج کند تا اینکه 5 سال بعد بازگشت و با او ازدواج کرد ، احتمالا او زنی فرهیخته بوده ، که توانایی چنگ نوازی داشته است و مانند خود فردوسی از خانواده ای دهقان نژاد بوده و از آنچه که در این خانواده ها به دختران آموزش داده می شده ، بهره داشته است.

پسر فردوسی در سال 396 ه‍.ق در 37 سالگی و زمانی که فردوسی 67 ساله بوده ، درگذشت. فردوسی از پیشی گرفتن پسر بر پدر گِله کرده و از خداوند خواستار آمرزش فرزندش می شود.به گزارش نظامی عروضی ، از فردوسی تنها یک دختر به جای ماند و فردوسی پاداش شاهنامه را برای کابین او می خواست. پس از مرگ فردوسی دختر پاداش را نپذیرفت و آن پاداش برای بهبود کاروانسرای چاهه خرج شد.

دستور قتل

سلطان محمود که وعده پاداش 60 هزار دینار طلا به فردوسی بعد از اتمام شاهنامه داد بود ، اما بعد از پایان کار راضی نبود و تنها بیست هزار درهم نقره به او داد.

فردوسی اما این مبالغ را به یک فقیر بخشید و در نهایت بخاطر بی احترمی ، سلطان محمود دستور قتل وی را صادر کرد به همین دلیل فردوسی آواره این شهر و آن شهر شد.

در نهایت مدتی در قلعه اربابی سپهبد شهریار بن رستم در مازندران مخفی شد تا اینکه تقاضای بخشش کرد و دوباره توانست به طوس بازگردد.

مرگ فردوسی

ابوالقاسم فردوسی سال 406 خورشیدی در 87 سالگی در طوس خراسان درگذشت.

بعد از فوت ، فردی به نام ابوالقاسم علی بن عبدالله گرگانی به دلیل شیعه بودن او از دفنش در قبرستان مسلمانان سنی مذهب جلوگیری کرد.

به این ترتیب او را در باغی متعلق به خودش در طوس به خاک سپرده اند.

ویرانی آرمگاه

بین سال ها 931 تا 937 هجری قمری عبیدالله خان ازبک بخاطر دشمنی خود با شیعاین در زمان حمله به مشهد دستور ویرانی آرامگاه فردوسی را داد.

بعد از گذشت سال ها پادشاهان صفوی آرمگاه خرابه او را دوباره ساختند و بین سال های 1307 تا 1313 به فرمان رضا شاه مقبره او بازسازی شد.

ماجرای پشیمانی سلطان محمود

پس از مدتی سلطان محمود در زمان حمله خود به هند شعری را از وزیر خود شنید و زمانی که شاعر آنرا جویا شد فهمید فردوسی بوده است.

از این رو بعد از بازگشت به غزنه ، برای دلجویی از وی دستور داد 60 هزار دینار امتعه بار شتران کرده و نزد فردوسی ببرند و از او عذرخواهی کنند.

زمانی که فرستادگان شاه از دروازه شهر عبور کردند با جنازه فردوسی مواجه شدند که از شهر به بیرون منتقل می شد به همین خاطر سکه ها را به دختر او دادند که او نیز از دریافت آن امتنا کرد.