آموزش تمرینات کگل با فایل پی دی اف
تمرین کِیگِل یا تمرین دیافراگم لگنی (Kegel exercise) به انقباض و رهایش پیاپی عضلات قسمت تحتانی لگن خاصره (عضلات دیافراگم لگنی) گفته می شود. عضلاتی که امروزه در زبان محاوره به «عضلات کیگل» معروفند. در ارتباط با این تمارین چندین ابزار وجود داشته و بکار گرفته می شوند. هرچند که مطالعات متعدد منجر به بحث و مناظره درباره تأثیرات مرتبط با این ابزارها در تقابل با تمارین سنتی کیگل است. تمرینات کیگل معمولاً به منظور تقویت و کنترل ارادی این عضله ها انجام می شود. حرکات و تمارینی که معولا با هدف کاهش افتادگی واژن (مهبل) و بی اختیاری ادراری پس از زایمان در زن ها ، درمان انزال زودرس در مردها و همچنین افزایش اندازه و سفتی آلت تناسلی در هنگام نعوظ انجام می شود. تمرین کیگل اولین بار توسط آرنولد کیگل و در سال 1948 میلادی شرح شده است.
در زنان عواملی چون بارداری ، زایمان ، سالخوردگی ، داشتن اضافه وزن و جراحی های شکمی مثل سزارین اغلب باعث ضعف عضلات لگنی می شود. این ضعف عضلانی را می توان از طریق سنجش دیجیتالِ فشار واژینال یا با استفاده از عجان سنجِ کیگل (preneometer) ارزیابی کرد. در تحقیقات کیگل اثبات شده که ضعف این عضلات در زنان زمینه ساز کاهش احساس جنسی و ارگاسم در آن ها شده و تقویت آن ها باعث تجربه ارگاسم و داشتن ارگاسم های شدیدتر و مکرر می شود. تمارین کیگل در اینگونه موارد می تواند در بازیابی قدرت عضلات لگنی مفید فایده باشد. هرچند این تمارین بیشتر در زنان کاربرد دارد اما در مردان نیز باعث نیل به نعوظهای قدرتمند شده و کنترل بیشتری را بر فرایند انزال ایجاد می کند.