آمپول سیس آتراکوریوم چیست؟ + نحوه تزریق

آمپول سیس آتراکوریوم چیست؟

سیس آتراکوریوم (با نام تجاری نیمبکس) داروی مسدود کننده عصب-عضله یا شل کننده عضلانی بوده و جز داروهای غیردپلاریزان دسته بندی می شود. از این دارو در فرایند بیهوشی جهت لوله گذاری تراشه و شل کردن عضلات اسکلتی برای تسهیل جراحی و همچنین تهویه مکانیکی بیمار استفاده می شود. سیس آتراکوریوم از نظر زمان اثر جز داروهای متوسط الاثر دسته بندی می شود.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

این دارو یکی از ده ایزومر داروی آتراکوریوم است.

تاریخچه

این دارو توسط دانشمندان شرکت Burroughs Wellcome (که در حال حاضر قسمتی از شرکت گلاکسواسمیت کلاین هستند) با ترکیب کلمه آتراکوریوم و سیس نامگذاری شد به این دلیل که این مولکول یکی از سه ایزومر نوع CIS را در خود دارد. این دارو یکی از ده ایزومر داروی آتراکوریوم می باشد.

فارماکولوژی بالینی

مطالعات بر روی این دارو در پلاسمای انسانی نشان داده که سیس آتراکوریوم در PH طبیعی بدن و از طریق پدیده هافمن متابولیزه شده و لودانوزین و سایر متابولیت ها را تولید می نماید. همچنین توسط استرازهای غیر اختصاصی پلاسما هیدرولیز استری می شود. متابولیت ها هیچ گونه فعالیت بلوک کننده عصبی عضلانی ندارند. این دارو عمدتا به صورت متابولیت از راه ادرار و صفرا دفع می شود. نیمه عمر دفعی این دارو 20 دقیقه است.

استفاده بالینی

از آنجایی که متابولیزه شدن این دارو از طریق پدیده هافمن (که کاملا مستقل از ارگانهای بدن است) انجام می شود بنابراین می توان از این دارو در بیمارانی که مشکلات کبدی یا کلیوی دارند استفاده کرد.

عوارض جانبی

اغلب عوارض داروهای شل کننده عصبی شبیه به یکدیگر هستند. از جمله این موارد می توان به افت فشارخون ، برادیکاردی اشاره کرد. تنها تفاوت این دسته دارویی در شدت آزاد سازی هیستامین و اثرات جانبی قلبی عروقی می باشد که این عوارض در مورد سیس آتراکوریوم به ندرت رخ می دهد.

1-آتراکوریوم بسیلات باید از راه وریدی تزریق شود (تزریق عضلانی باعث تحریک بافت می شود).

2- در بیمارانی که آزاد شدن هیستامین برای آنها خطرناک است ، باید مقدار مصرف و سرعت تزریق دارو کاهش یابد.

3- مصرف سوکسینیل کولین قبل از آتراکوریوم ، طول مدت اثر این دارو را طولانی نمی کند. ولی زمان لازم برای شروع اثر آن را کوتاه کرده و انسداد عصبی - عضلانی را عمیق تر می کند.

4- طول مدت اثر آتراکوریوم بسیلات طولانی تر از سوکسینیل کولین و کوتاهتر از توبوکورارین یا پانکرونیوم است.

5-آتراکوریوم بسیلات تأثیر چندانی بر ضربان قلب ندارد و موجب کاهش برادیکاردی ناشی از داروهای بیهوش کننده یا تحریک عصب واگ یا از بین رفتن آن نمی شود. بنابراین برادیکاردی در موارد مصرف آتراکوریوم بیشتر از دیگر مسدود کننده های عصبی - عضلانی دیده می شود. درمان با داروهای آنتی کولینرژیک (آتروپین یا گلیکوپیرولات) توصیه می شود.

6- در صورت بروز برادیکاردی در حین تجویز آتراکوریوم ، آتروپین وریدی مصرف شود.

7- محلولهای قلیایی ، مانند باربیتوارتها ، نباید با آتراکوریوم در یک سرنگ یا از طریق یک سوزن تجویز گردند.

8- برای تشخیص فلج باقیمانده طی مرحله رفع اثرات دارو و اجتناب از مصرف بیش از حد ، می توان از محرک اعصاب محیطی استفاده کرد.

9- آتراکوریوم بسیلات را باید تنها در صورت فراهم بودن تجهیزات لوله گذاری داخل نای ، اکسیژن با فشار مثبت ، تنفس مصنوعی و تهویه کمکی قابل کنترل ، تجویز کرد.

10 - برای ارزیابی میزان برطرف شدن اثر مسدود کننده عصبی- عضلانی ، باید توانایی بیمار در تنفس ، سرفه ، حرکت دادن زبان ، باز نگه داشتن چشمها ، بالا نگه داشتن سر ، بسته نگه داشتن دهان و قدرت مشت کردن دستها ، بررسی شود. نیروی دم منفی کافی (-cm H2O2) باید ارزیابی گردد.

11- ممکن است سخن گفتن بیمار تا بازگشت توانایی عضلات سر و گردن ، مشکل باشد.

14 - در صورت لزوم ، می توان از داروهای ضد درد و تسکین بخش استفاده کرد. آتراکوریوم بسیلات تأثیری بر هوشیاری یا تسکین درد ندارد.

• مصرف در سالمندان : بیماران سالخورده ممکن است به اثرات دارو حساستر باشند.
• مصرف در کودکان : بی ضرری و اثر بخشی مصرف دارو در نوزدان کوچکتر از یک ماه ثابت نشده است.
• مصرف در شیردهی : ترشح دارو در شیر مادر مشخص نشده است. از این رو این دارو در زنان شیرده باید با احتیاط تجویز شود.