عکس بیماری آلزایمر و زوال عقل
بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) یک بیماری زوال عصبی است که معمولا به کندی آغاز می شود و به تدریج رو به وخامت می رود. این بیماری علاج ناپذیر را اولین بار یک روانپزشک و پاتولوژیست آلمانی به نام آلویز آلزایمر در سال 1906 میلادی توصیف کرد. آلزایمر علت بروز 60 تا 70% موارد دمانس است.
رایج ترین علامت ابتدایی این بیماری ، اختلال در حافظه کوتاه مدت و مشکل در به یاد آوردن اتفاقات اخیر است. با پیشرفت بیماری آلزایمر ، علائم آن می تواند شامل مشکلات زبانی ، مشکل در آگاهی از موقعیت (گم شدن) ، نوسان خلقی ، از دست دادن انگیزه ، اهمال و بی توجهی نسبت به خود و مشکلات رفتاری باشد.
این بیماری بسیاری از خصوصیات رفتاری و هیجانی افراد را نیز تحت تاثیر قرار داده و سبب بروز ناراحتی هایی از قبیل علائم افسردگی (شامل فقدان احساس لذت ، بی قراری ، افسردگی ، کاهش اشتها و وزن ، عدم وجود تمرکز و احساس گناه) ، علائم روانی (شامل توهم ، هذیان و سوءظن) و نیز رفتارهایی مثل آشفتگی ، سرگردانی ، پرخاشگری و خشونت در این بیماران می شود. با وخیم شدن آلزایمر ، بیمار معمولا از خانواده و جامعه کناره گیری می کند. به تدریج فعالیت های بدنی از دست می رود که در نهایت منجر به مرگ می شود. هرچند سرعت پیشرفت آلزایمر می تواند متفاوت باشد اما امید به زندگی معمول پس از تشخیص بیماری ، 3 تا 9 سال است. این بیماری مغز را اندازه میوه نارگیل می گرداند و در مرحله شدید تر بیمار قادر به حرف زدن نیست چه برسد به حرکت زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند.