دعا به هنگام سوارشدن بر مرکب و در برابر هر نعمتی
یکی از شیوه های قرآن برای آشناکردن مردم باخدا ، بر شمردن نعمت های الهی است. قرآن می کوشد وجدان های خفته را بیدار کند و مردم گریزپای را با خدایشان انس و آشتی دهد.
در سوره زُخرف می فرماید :
خداوند برای شما کشتی و چار پایان آفرید تا بر آن سوار شوید و آن گاه که بر آن قرار یافتید به یاد نعمت پروردگارتان باشید و بگویید :
سُبحانَ الَذِی سَخَرَ لَنا هذا وَما کنا لَهُ مُقرِنِینَ وَ إِنا إِلی رَبِنا لَمُنقَلِبُونَ.(1)
منزه است خدایی که این مرکب را برای ما مسخَر ساخت ، و گرنه ما توان آن را نداشتیم ، وما به سوی پروردگارمان باز می گردیم.
امام علی علیه السلام فرماید : «هر گاه بر مرکب سوار شدید یاد خدا کنید و بگویید : سُبحانَ الَذِی سَخَرَ لَنا هذا وَما کنا لَهُ مُقرِنِینَ * وَ إِنا إِلی رَبِنا لَمُنقَلِبُونَ».(2)
امام رضا علیه السلام فرماید : «شکر الهی آن است که هرگاه خداوند بر بنده اش نعمت داد بگوید : سُبحانَ الَذِی سَخَرَ لَنا هذا وَما کنا لَهُ مُقرِنِینَ * وَ إِنا إِلی رَبِنا لَمُنقَلِبُونَ والحمد لله رب العالمین.»(3)
1 . زخرف (43) آیات 13
14.2. نورالثقلین ، ج4، ص593 594 .
3. همان .