ماه های قمری به ترتیب با معنی [علت نامگذاری]

دلایل نام گذاری ماه های قمری

ماه های گاه شماری هجری قمری در هر سال 12 عدد بر اساس ماه هلالی است که 29 روزه یا 30 روزه هستند. ماه هلالی یک دور چرخش کره ماه بر مدار خود مابین فاصله زمانی مشاهده دو هلال ماه است که طول متوسط آن 29٬53059 روز (29روز و 12ساعت و 44دقیقه و 2٬78ثانیه) است. باتوجه به طول سال قمری حقیقی (مجموع 12ماه هلالی) برابر 354٬36708 روز (354روز و 8ساعت و 35٬712ثانیه) ، سال تقویمی آن 354روزه (در سال های عادی) یا 355روزه (در سال های کبیسه) است.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

نام ماه های قمری

1. محرم
2. صفر
3. ربیع الاول
4. ربیع الثانی
5. جمادی الاول
6. جمادی الثانی
7. رجب
8. شعبان
9. رمضان
10. شوال
11. ذیقعده
12. ذیحجه

علت نامگذاری و معنی هر ماه

دلیل نام گذاری هر یک از ماه های قمری چیست و چرا می گوییم «محرم» و «صفر»؟

به گزارش نم نمک ، در وجهِ نام گذاری این ماه ها سخن ها گفته شده است. مثلاً گفته ‏اند : سبب اینکه محرم را «محرم» نامیده ‏اند ، آن است که از ماه های حرام است.

همچنین در منابع دیگر نوشته اند که صفر» را به این سبب «صفر» نامیدند که در آن ماه شهرشان را به قصد سفر و... تهی و خالی (صفر) می کردند.

رجب را هم به این سبب «رجب» نامیدند که آن را سخت گرامی می داشتند و در آن ماه ، جنگ را رها می کرده اند. تَرجیب : تعظیم. رَجَبتَه : عَظَّمْتَه.

علت اینکه دو ربیع را چنین نامیده ‏اند ، آن است که در این دو ماه شکوفه و غنچه و باران و شبنم زیاد است و این نسبت به طبیعت ، ْ فصلی است که ما آن را پاییز گوییم.

دو ماهِ جُمادی را جُمادیٰ گفته‏ اند؛ زیراکه آب در این ماه ، منجمد می ‏شود.

شعبان‏ را بدین سبب «شعبان»‏ نامیده اند که قبایل و طوایف در این ماه مُنشَعب می ‏شدند.

رمضان‏ را بدین علت «رمضان»‏ گفته ‏اند که در آن ماه ، سنگ از شدت حرارت داغ می ‏شد.

شوّال را «شوّال» گفته ‏اند؛ زیرا که گرما در آن ماه مرتفع می شد و به کلی از میان می رفت.

ذوالقعده را به این سبب «ذوالقعده» خواندند که در این ماه ، عرب ها در خانه های خود می ‏نشستند.

ذوالحجه را «ذوالحِجّه» می گویند ، زیرا که در این ماه به حج می رفتند.

البته وجوه دیگری نیز برای نام گذاری این ماه ها بیان کرده اند که می توان به فرهنگ نامه های عربی رجوع کرد.

منبع :

آثارالباقیة عن القُرون الخالیة ، ابوریحان بیرونی ، ترجمه اکبر دانا سرشت [با تصرفاتی در ترجمه] ، امیرکبیر ، چاپ پنجم ، 1386، صص 90-91.