عوارض دعوای زن و شوهر چیست؟

عوارض دعوای زن و شوهر و بحث های زناشویی چیست؟

از پایه ها و اصول اساسی رابطه زناشویی حفظ احترام یکدیگر و حرمت رابطه است و وقتی این حرمت و احترام شکسته شود ، در واقع حریم زناشویی برداشته می شود.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

وقتی حریم میان زوجین در رابطه زناشویی برداشته شود ، به اصطلاح روی زن و شوهر به روی یکدیگر باز شده و این رفتار غلط برایشان عادی سازی می شود ، تکرار این بی احترامی و بی حرمتی ها می تواند رابطه را به سمت سست شدن و در موارد شدید به سمت جدایی و طلاق بکشاند.

فحاشی ، بی حرمتی ، تحقیر و توهین به همسر و نزدیکان او در کنار سایر مولفه ها نظیر خیانت و عدم تعهد از جمله خط قرمزهای رابطه زناشویی است که می تواند با توجه به تعداد دفعات تکرار و فراوانی عبور از این خط قرمزها و نیز تیپ روانی و شخصیتی زوجین ، اثرات مخرب و منفی خود را بر رابطه بگذارد.

اساسا در یک رابطه زناشویی درست که زوجین مهارت حل مساله و گفتگو کردن را بلد باشند ، نباید اختلافات به مرحله دعوا و درگیری بین زوجین بیانجامد؛ در رابطه زناشویی باید زوجین مهارت گفت وگو کردن و حل مساله را بلد باشند تا کار به دعوا نرسد. دعوا یعنی زوجین وارد گفتگویی شده اند که در آن به دنبال برنده شدن خود و بازنده شدن دیگری هستند.

زن و شوهر باید توانایی بیان درست مساله ای که نسبت به آن دلخور و ناراحت هستند را بلد باشند تا در صورت بروز ناراحتی ، مساله را با کلامی درست برای همسر خود بیان کنند.

دلخوری های بیان نشده زن و شوهر نهایتا تبدیل به خشم انفجاری و یا عصبانیت های شدیدی می شود که نهایتا می تواند روی آوردن به رفتارهای ناسازگارانه نظیر فحش ، ناسزا ، توهین و حتی در موارد شدید کتک کاری ، شکستن وسایل منزل ، پرتاب وسایل به سمت همسر و خود زنی را در پی داشته باشد.

بعضا زوجین تصور می کنند به هنگام بروز عصبانیت محق هستند که هر رفتاری را نشان دهند و در انتها با یک معذرت خواهی دلخوری ایجاد شده را از دل همسر خود در آوردند.

نمی توان هر حرفی را زد و هر رفتاری را انجام داد و نهایتا انتظار بخشش از همسر با بیان "معذرت می خواهم" را داشت. نباید فراموش کرد که پشیمانی پس از شکستن خط قرمزهای رابطه زناشویی فایده ای ندارد و حتی ممکن است با گذشت زمان نیز آن حرف ها و رفتارهای آزاردهنده ، خود را به شکل های مختلف در رابطه نشان دهد.

ناتوانی در کنترل خشم به هنگام عصبانیت و در پی آن بروز رفتارهای ناسازگارانه را از جمله نشانه های نداشتن سلامت روان نسبی در افراد است.

باید عوامل موثر در ناتوانی فرد برای کنترل خشم را ریشه یابی کرد. ما می توانیم خشم خود را به هنگام عصبانیت ابراز کنیم اما حق نداریم به هنگام بحث و عصبانیت از خود واکنش های تند نظیر داد زدن و پرتاب اشیاء و... نشان دهیم.