والدین دروغگو و تاثیر آن بر بچه ها

والدین دروغگو و تاثیر آن بر بچه ها

بسیاری از والدین در مسیر تربیتی خود ، اظهار داشته اند بارها برای اینکه در مسالمت آمیزترین شکل ممکن به خواسته کودک نه بگویند به دروغ گفتن متوسل شده اند. به رفتار اطرافیان خود توجه کنید که چند نفر از آن ها به فرزندان گفته اند که امروز پارک و مغازه و غیره ، تعطیل است تا مجبور نباشند به آن ها بگویند که اجازه ندارند بیرون بروند؟ والدین این کار را همیشه انجام می دهند ، زیرا خوب جواب می دهد اما بستگی دارد خوب را چگونه تعریف کنید.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

کودکانی که از والدین دروغ می شنوند وقتی بزرگ می شوند بیشتر دروغ می گویند و در مواجهه با چالش های روانی و اجتماعی با مشکلات بیشتری مواجه می شوند. نتایج مطالعه ای که در ادامه به آن پرداخته شده است بر روی 379 جوان سنگاپوری انجام شد ، مشخص کرد شرکت کنندگانی که در کودکی به آن ها دروغ گفته می شد ، در بزرگسالی مسائل بیشتری را از والدین خود پنهان می کردند. علاوه بر این ، آن ها حتی به گونه ای با شخصیت خودخواه تری رشد کردند ، احساس گناه و شرمندگی بیشتری تجربه می کردند و در مواجهه با چالش های روانی و اجتماعی نیز با مشکل بیشتری مواجه بودند.

دروغ های سفید

دروغ های سفید بی ضرر به نظر می رسند و گوینده احساس می کند که استفاده از آن ها در مواقعی که در شرایط سختی گیر کرده است اشکالی ندارد. با این وجود ، مطالعه جدیدی که توسط محققان در سنگاپور انجام شد نشان داد که حتی اندکی عدم صداقت با بچه ها می تواند بر فرزندان تأثیر منفی بگذارد. این ها "دروغ های ابزاری" نیز نامیده می شوند و بسیار رایج هستند.

تحقیقات پیرامون والدین دروغگو

طی یک نظرسنجی در سال 2013 از والدین ایالات متحده و چین ، تقریباً نیمی از شرکت کنندگان آمریکایی گزارش دادند که به فرزندان خود دروغ های سفید مرتبط با بدرفتاری می گویند و اکثریت والدین در هر دو کشور حداقل یک دروغ از هر یک از سه دسته دیگر از دروغ هایی که مورد بررسی محققان قرار گرفت بود را می گویند. به طور خاص ، محققان در مورد چهار دسته از دروغ ها پرسیده بودند که به شرح زیر است :

• دروغ های مرتبط با غذا خوردن یا پرخوری عصبی : مانند اینکه باید تمام غذای خود را تمام کنید وگرنه کل صورتت جوش می زند.
• دروغ های مربوط به رفتن یا ماندن در جایی : مانند اینکه اگر الان با من نیای ، تو را اینجا می گذارم و می روم.
• دروغ های مرتبط با پول : مانند اینکه امروز با خودم پول نیاوردم ، می توانیم یک روز دیگر برگردیم.
• دروغ های مرتبط با بدرفتاری : مانند اینکه اگر درست رفتار نکنی ، با پلیس تماس خواهم گرفت.

نتیجه تاثیر دروغگویی والدین

برخی از والدین بیشتر از دیگران دروغ می گویند. سوال دیگر محققان این بود که آیا این روش تأثیری بر رفتار کودکان در بزرگسالی و سنین جوانی دارد؟ نتایج نشان داد بزرگسالان جوانی که بیشتر در معرض«فرزندپروری با دروغ گفتن» قرار گرفتند ، احتمال بیشتری داشت که در بزرگسالی به والدین خود دروغ بگویند. آن ها همچنین سطوح بالاتری از ناسازگاری روانی را نشان دادند. از مشکلات رفتاری از جمله رفتار پرخاشگرانه و مشکلات شخصیت ضداجتماعی بیشتر رنج می بردند.

نتایج همبستگی منطقی نشان می دهد اما این نتایج لزوما در مورد همه ثابت نمی کند که دروغگویی والدین باعث ایجاد بی صداقتی و ناسازگاری روانی در بزرگسالی فرزندان می شود یا به بروز آن کمک می کند.

گزارش از فرزندان والدین دروغگو

محققان پس از انجام مطالعه دقیق که در آن از شرکت کنندگان بزرگسالی که به نوعی توسط والدین دروغگو تربیت شده بودند خواسته شده بود چهار پرسشنامه را به صورت آنلاین تکمیل کنند ، این نتایج را به دست آوردند. در اولین مورد ، از آن ها خواسته شد که به یاد بیاورند که آیا والدین آن ها در مورد خوردنی ها ، رفت و آمد ها ، بدرفتاری کودکان و خرج کردن پول در دوران کودکی به آن ها دروغ گفته اند یا خیر.

پرسشنامه دوم از شرکت کنندگان خواسته بود تا به یاد بیاورند که در بزرگسالی چقدر به والدین خود در رابطه با موضوعاتی مانند فعالیت ها و انتخاب های خود دروغ گفته اند یا به اغراق کردن در مورد رویدادها پرداخته اند. در دو پرسشنامه آخر ، شرکت کنندگان باید سوالاتی را پاسخ می دادند که میزان دشواری روانی-اجتماعی خود را گزارش کرده و تمایل آن ها به رفتار خودخواهانه و تکانشی را اندازه گیری می کرد.

در پایان مطالعه ، نتیجه گیری شد که والدینی که به بچه ها دروغ می گویند ، فرزندان کوچک خود را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به برخی مسائل رفتاری مانند پرخاشگری ، قانون شکنی و رفتارهای مزاحمت گونه قرار می دهند.

عوارض دروغگویی والدین

افراد اغلب با موقعیت هایی مواجه می شوند که ترجیح می دهند در آن همکاری و مشارکت دو جانبه داشته باشند. این وضعیت همیشه به گزینه هایی منجر نمی شود که منافع فوری و خودخواهانه افراد را به حداکثر برساند اما معمولاً تا حدی انتظارات را براورده می کند و با بازده مثبت بلندمدت همراه است. بطور مثال همکاری مبتنی بر صداقت و اعتماد ، در شکل دهی یک شبکه و دایره ارتباطی حمایتی ، مفید واقع می شود.

لذا فرد با تکیه بر حمایت های اشخاص مورد اعتماد به سمت چالش های روزهای بعدی در آینده پیش می رود. اما اگر فرد نتواند به طرف مقابل اعتماد کند چه می شود؟

1-نقص در همکاری

معضل اساسی اولیه در ایجاد همکاری است و این همان جایی است که مساله با «والدین دروغگو» ارتباط اساسی دارد. بچه ها باید تصمیم بگیرند ، تشخیص بدهند و بتوانند که ابتدا به والدین و سپس به دیگران اعتماد کنند. اگر بچه ها متوجه شوند که در گذشته و یا اکنون به آن ها دروغ گفته شده است ، تنها چیزی که درباره آن تصمیم می گیرند و به آن با دیده شک و تردید نگاه می کنند این است که آیا والدین سمی واقعا ارزش همکاری کردن را دارند یا خیر.

2-نارضایتی از رابطه

در میان بزرگسالان جوان ، افرادی که دروغگویی مکرر والدین را در دوران کودکی به خاطر می آوردند ، از رابطه ای که با والدین خود داشته اند نارضایتی بیشتری را گزارش می کنند. این نارضایتی حول مسائلی مانند وجود ابهام و عدم شفافیت در رابطه و صحبت ها ، بی ارزش و بازیچه قلمداد شدن بچه ها بوده است.

3-بی اثرشدن تربیت در سایر امور

تحقیقات نشان می دهد که دروغ گفتن به فرزندان حتی آن دروغ های سفید کوچک که به والدین در پیشبرد راحت تر محدودیت های تعیین شده برای موارد خاصی مانند آموزش نظم و انضباط کودک استفاده می شود ، باعث می شود بچه ها وقتی بزرگ تر می شوند ، با احتمال بسیار بالاتری حقیقت را حتی اگر چندان مهم نباشد پنهان کنند و شلختگی رفتاری بیشتری بروز می دهند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه تربیت فرزندان موفق کلیک کنید.

4-بی اعتمادی کودک به جهان اطراف

وقتی والدین به فرزندان خود دروغ می گویند ، آنها را عمیقاً آزار می دهند. وقتی کودک حقیقت را می داند اما والدینش این آگاهی کودک را به رسمیت نمی شناسد کودک در نهایت به خود شک می کند. کودکان سالم و دارای سلامت روان در سنین پایین می آموزند که والدین او را تشویق می کنند که به حس درونی از درست و غلط اعتماد کنند. صداقت به کودک می آموزد که منبع اطلاعاتی قابل اعتمادی است.

اما وقتی به کودک گفته می شود که حقیقت نزد او دروغ است ، شک و تردید به خود تا جایی تعمیم می یابد که به دنیای بیرون بی اعتماد می شود. توانایی اعتماد به خود در کودکی یک عنصر اساسی برای یک شخصیت سالم است. متأسفانه ، کودکان در پاسخ به تناقضی که به آن ها گفته می شود شروع به عمل کردن می کنند.

5-پرداخت هزینه سنگین توسط کودک

همچنین وقتی والدین به کودک می گویند آنچه می داند درست است در حالی که نیست ، باعث می شوند فرزند بین اعتماد به خود و اعتماد به والدین یکی را انتخاب کند. این انتخاب بدون هزینه نخواهد بود. اینکه که کودک بتواند انتخاب کند و در نهایت شخصیت او سالم بماند شدنی نیست. محققان دریافته اند که کودکان ساده لوح نیستند و در واقع می توانند متوجه شوند که والدین به آن ها دروغ می گویند و باعث می شود که به افرادی که مراقب آن ها هستند بی اعتماد شوند.

کودکان همچنین می دانند که والدین چه زمانی اطلاعات را مخفی می کنند. اگر والدین به طور مکرر به کودکان دروغ بگویند ، آن ها شروع به شک و بی اعتمادی حتی به ساده ترین واقعیت ها می کنند.

6-تبدیل دروغ به یک سبک رفتاری

وقتی بچه ها دروغ می شنوند ، این رفتار را چراغ سبزی برای دروغ گفتن می پندارند و اگر اقداماتی برای ترمیم اعتماد انجام نشود ، هزینه های بلندمدتی را برای طرف به وجود می آورد. آن ها گمان می کنند می توانند دروغ گفتن یک راه فرار از موقعیت های سخت تلقی کرده و برای رسیدن به اهداف دروغ می گویند. از دیگر هزینه های مهمی که به رابطه تحمیل می شود ، تغییر شکل هویت و شخصیت فرزندان است.

بین دروغگویی والدین و پرخاشگری و مشکلات شخصیت ضد اجتماعی فرزندان همبستگی وجود دارد. اما چرا دروغگویی والدین به این مشکلات دامن می زند؟ برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه پرخاشگری والدین کلیک کنید.

ارتباط دروغگویی والدین با اختلال شخصیتی فرزندان

محققان چنین نتیجه می گیرند که «فرزندپروری با دروغ گفتن» روش های سازنده تر شکل دهی رفتار را با آسیب زا ترین آن ها جایگزین می کند. به عبارتی دیگر ، والدینی که به شدت به دروغ های ابزاری متوسل می شوند زمان کمتری را برای درگیر کردن فرزندان خود در گفتگوها صرف می کنند که این شیوه از رشد و تقویت مهارت های حل مساله در فرزندان جلوگیری می کند. کودکان روش مذاکره و استدلال کردن را نمی آموزند.

در نتیجه ، فرزندان چنین والدینی با مهارت هایی کمتر بزرگ می شوند و همین امر آن ها را در معرض خطر بیشتری برای رفتارهای ضد اجتماعی قرار می دهند. نکته امیدوارکننده این است که والدین می توانند با یادگیری مهارت ها و نحوه برخورد مناسب با احساسات و انگیزه ها ، کودکان را از پرخاشگری و رفتارهای ضد اجتماعی دور کنند.

رفتارهای جایگزین برای دروغ گفتن به فرزندان

به جای دروغ گفتن به فرزندان ، زمانی که در شرایط سختی گیر کرده اید و یا با خواسته ای از سمت کودک مواجه شده اید که در آن موقعیت به صلاح کودک نبوده ، سعی کنید شرایط را با ارائه دلایل منطقی به آن ها توضیح دهید. وقتی به جای دروغگویی سعی کنید با ارائه دلایل موجه و مهارت مذاکره با کودکان آن ها را آرام کنید ، فرزندان نیز پذیراتر می شوند. بچه ها به احتمال زیاد همیشه از پاسخ های شما راضی نخواهند بود و ممکن است کمی اعتراض کنند ، اما این روش به آن ها صداقت را می آموزد حتی زمانی که بزرگ می شوند آن را الگوی رفتاری خود انتخاب می کنند.

توضیح شما درباره چرایی نه گفتن به خواسته ، براحتی برای مدتی آن ها را متقاعد می کند ، اما تأثیر منفی دروغ گفتن ها در طول عمر به شکلی پایدارتر باقی می ماند.

پذیرش اعتراض کودک به عنوان یک توانایی

دروغ های کوچک بسیار بی ضرر به نظر می رسند و در آن لحظات سخت ، واقعاً می تواند به جلوگیری از عصبانیت شما و کودک کمک کند و همه چیز را کنترل کند. با این وجود ، چنانچه گفته شد حتی عدم صداقت جزئی ، بر فرزندان تأثیر منفی می گذارد. ممکن است اکنون کار کند ، اما اثرات طولانی مدت منفی دارد. شما برای معضلات بزرگسالی فرزندان دیگر نمی توانید از روش دروغ گفتن برای ساکت کردن استفاده کنید. لذا با کمبود مهارت ارتباطی با فرزند مواجه خواهید شد.

بنابراین واقعیت را قبول کنید که فرزندان همیشه از تصمیمات شما خوشحال نخواهند بود و اندکی اعتراض از جانب کودک و مقاومت او در برابر نه گفتن شما ، پایان دنیا نیست. اما برای کودکی که بدون صداقت بزرگ می شود ، شکل گیری چنین احساسی دور از ذهن نخواهد بود. اینکه کودک بتواند برای رسیدن به اهدافش اعتراض کند و با شما وارد مذاکره شود اثرات تربیتی مثبتی خواهد داشت.

اعتمادسازی مداوم و امن و جایگزینی عبارات مثبت

اعتماد طولانی مدت و گشاده رویی به شما کمک می کند تا در حین رشد فرزند ، از او حمایت کنید. بنابراین روی صداقت با کودک سرمایه گذاری کنید ، حتی اگر سخت باشد. زمانی که نوجوان و کودک هنگام مواجه شدن با واقعیت های زندگی به سراغ شما می آید ، شیوه اولیه تربیتی شما چنانچه بر پایه صداقت و اعتماد بوده باشد ، نتیجه خواهد داد و می توانید با عشق او را راهنمایی کنید و با احتمال بیشتری هم شنوای حرف شما خواهد بود.

سعی کنید از عبارات مثبتی مانند«بله ، فردا می توانیم دوچرخه سواری کنیم» استفاده کنید. امروز ما در حال انجام وظایف هستیم." شجاعت به خرج بدهید و از واکنش کودک نهراسید.