حکم قانونی نگهداری سگ در خانه ویلایی و آپارتمان

حکم قانونی نگهداری سگ در خانه ویلایی و آپارتمان

از منظرقانونی ، به موجب تبصره ماده 3 آیین نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان ها ، نگهداری هر نوع حیوان ولو اهلی در مشاعات آپارتمان ممنوع است ، اما بعضی از افراد با این دیدگاه که «چهاردیواری اختیاری است» ، در آپارتمان و منازل خود مبادرت به نگهداری از انواع حیوانات اهلی یا سگ می کنند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

نگهداری سگ در آپارتمان

نگهداری از انواع حیوانات اهلی یا سگ در آپارتمان ها به دلیل زندگی اشتراکی افراد با یکدیگر و لزوم حفظ آرامش و آسایش از یک سو و صدای حیوان که قابل کنترل از سوی صاحب آن نیست ، از سوی دیگر ، منتهی به نارضایتی ساکنان در آپارتمان می شود ، که این پدیده از دو جهت قابل مقابله است؛ در مرحله نخست ، با تذکر کتبی از طریق ارایه اظهارنامه رسمی از سوی مدیریت ساختمان برای خروج حیوان و در مرحله دوم در صورت عدم توجه صاحب حیوان ، موضوع قابلیت پیگیرد قانونی از سوی مراجع قضایی با عنوان «مزاحمت» را دارد.

با توجه به فرهنگ و آموزه های مذهبی ناشی از شریعت اسلامی ، نگهداری سگ در آپارتمان ممکن است برای همه یا بعضی از ساکنان قابل تحمل نباشد و حتی اگر صاحب حیوان ادعا کند که بهداشت سگ تحت نظر پزشک کاملا مراعات شده است ، که این ادعا ولو قابل اثبات باشد قابل پذیرش نیست ، در این صورت دارنده سگ چاره ای جز خروج حیوان از آپارتمان یا تغییر محل سکونت و زندگی خود ندارد.

حکم قانونی نگهداری سگ در خانه ویلایی

از جنبه دیگر ، نگهداری سگ در باغات و منازل ویلایی بزرگ و روستاها ، نه در مناطق شهری که منازل به هم متصل و چسبیده است ، به علت وسعت مناطق و پراکندگی منازل و محیط طبیعی سازگار و همچنین نگهداری انواع سگ ها ، آن هم صرفا به جهت محافظت و نگهبانی ، از منظر اسلام و عقل فاقد اشکال است ، زیرا افرادی که در این گونه مناطق زندگی می کنند ، برای محافظت از جان و مال خود ناگزیر به نگهداری از سگ هستند ، زیرا دفاع از جان و مال از سوی قانونگذار مجاز شناخته شده است. اما در بافت های متراکم شهری ، پارس سگ و آلودگی محیطی ، قابل شکایت و پیگرد قانونی است.

سگ گردانی در شهر

در خصوص پدیده سگ گردانی در شهر ، چون سگ نیاز به گردش و جست و خیز دارد ، باید گفت : گرداندن سگ از سوی صاحبان آن بیشتر در مناطق و معابر عمومی از قبیل : کوچه ، خیابان ، پارک و ... اتفاق می افتد ، اما به دلیل دفع ادرار و انتشار و انتقال بیماری های مشترک بین انسان و حیوان ، گرداندن سگ از نظر بهداشتی و قانونی منع می شود. به دلیل اینکه بهداشت محیط ضامن سلامت افراد جامعه است. چنانچه در بند 15 ماده 55 قانون شهرداری ها به این نکته اشاره شده است که برای جلوگیری از شیوع امراض مشترک بین انسان و حیوان ، دفع حیوانات مضر از وظایف شهرداری است.

حمله سگ به دیگران

با ملاحظه سایر مواد قانونی می توان به این نتایج دست یافت که قانونگذار به صورت کلی در موضوع ، قانون وضع کرده است. از جمله می توان به تفسیر ماده 501 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 اشاره کرد که بر اساس آن ، چنانچه سگ تربیت شده و دارای قلاده نیز باشد ، اگر از سوی صاحب آن با هر انگیزه ای اعم از شوخی یا به قصد ترساندن یا بدون هیچ انگیزه ای ، حیوان به سمت افراد اعم از کودکان ، بانوان یا سالمندان و حتی افراد بزرگسال حرکت کند یا حیوان در مقابل این افراد پارس کند و موجبات وحشت فرد را فراهم سازد و از وحشت وارده ، صدمه جسمی ، روحی و روانی به افراد وارد شده یا اینکه موجب سقط جنین زنان باردار یا سکته و فوت افراد شود ، به موجب عمل مادی غیراصابتی ، وفق بند «پ» ماده 290 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392، در صورت فوت فرد ، قتل عمدی محسوب شده و صاحب سگ محکوم به قصاص خواهد شد و در صورتی که عمل حیوان منتهی به آسیب جسمی و صدمه روحی یا روانی شود صاحب حیوان به استناد مواد 522 و 523 قانون فوق الذکر ملزم به جبران خسارت به دلیل تقصیر در نگهداری حیوان است. چون ترس از سگ برای غالب افراد ، امری ذاتی محسوب می شود و از طرف دیگر در قبال ترس ، واکنش افراد متفاوت است که این عکس العمل بستگی به شرایط جسمی ، روحی و روانی فرد دارد؛ لذا در واکنش به ترس از سگ ، امکان وقوع هرگونه آسیبی وجود دارد که در این صورت صاحب آن ، بنا به قوانین مذکور ، علاوه بر قصاص یا محکومیت های کیفری ، دارای مسئولیت مدنی نیز خواهد بود.