لحظه بیرون پریدن خلبان قبل از انفجار جنگنده
در مواقع بسیار ضروری که مشکل حادی برای جنگنده اتفاق می افتد ، خلبان باید در سریعترین زمان ممکن و قبل از سقوط از هواپیما خارج شود.
مراحل انجام اجکت به این صورت عمل می کند که خلبان در مرحله اول باید پوشش کاناپی هواپیما را از سر راه بردارد و سپس دکمه eject را فشار دهد. بعد از فشار دکمه اجکت راکتهای نصب شده زیر خلبان در کمتر از 1.8 ثانیه خلبان را به ارتفاع 100 متری پرتاب می کند.
اجکت ، ایجکت یا صندلی پران صرفاً در حوزه هواپیماهای نظامی و آموزشی کاربرد دارد. اگرچه در دوران قدیم و در زمان هواپیماهای ملخی این امکان وجود داشت تا خلبان خودش را از هواپیمای در حال سقوط بیرون کشد اما در هواپیماهای جت ، خلبان به خروجی اتوماتیک و به غایت سریع احتیاج دارد.
زمانی که خلبان دستگیره صندلی پران را که یا بین پاهایش قرار دارد یا در کنار صندلی می کشد ، یک پالس الکتریکی دریچه خلبان را باز کرده و با حرکتی دورانی صندلی را به هوا پرتاب می کند.
عوارض اجکت خلبان
اجکت کردن از هواپیمایی که در حال حرکت با سرعتی بالاتر از صوت (1.207 کیلومتر بر ساعت) است می تواند کار خطرناکی باشد. فشار اجکت در چنین سرعتی می تواند از 20 G (یک G فشار جاذبه زمین است) فراتر برود. در فشار 20 G خلبان فشاری معادل 20 برابر وزن بدنش را احساس می کند که می تواند به مصدومیت شدید و یا حتی مرگ منتهی شود.
صندلی پران ها از جمله پیچیده ترین اجزای یک هواپیما هستند و بعضی از انواع شان از بیش از چند هزار قطعه درست شده اند. برای این که صندلی پران کارش را به درستی انجام دهد چند چیز باید پشت سر هم ، به درستی و در کسری از ثانیه عمل کند تا بتواند جان خلبان را حفظ کند. اگر تنها یکی از این قطعات خوب کار نکند ، مرگ خلبان را می تواند در پی داشته باشد.
صندلی پران یا سیستم اجکت
زمانی که اجکت اتفاق می افتد سامانه ای منجنیق مانند صندلی را به هوا پرت می کند و چتر باز می شود تا فرود ایمن خلبان را تضمین کند.