زهر مار کبرا چه کاربردی دارد؟ [فواید و خطرات]

سم مار کبرا چه فوایدی دارد؟

زهر کبرا (کوبراتوکسین) یک پروتئین پایه کوچک (Mr = 7000) است. این شامل 62 اسید آمینه در یک زنجیره است که توسط چهار پیوند دی سولفیدی به هم متصل شده اند. این سم 10 درصد از وزن کل محلول را تشکیل می دهد. این یک سم عصبی است که توسط غدد مار کبری ترشح می شود و از طریق نیش های تیز و شیاردار به شکارش تزریق می شود.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

کاهش درد با زهر مار کبری

گزارش‏های بی‏شماری در مورد استفاده از سموم مارها جهت تخفیف درد همراه با سرطان ، اختلال در سیستم ایمنی و عفونت‏های ویروسی وجود دارد. در این تحقیق اثر ضددردی سم مار کبرای ایرانی (ناجا ناجا اکسیانا) در مقایسه با مورفین و لیدوکائین در موش سوری آزمایشگاهی ماده مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج نشان داد که سم مار ناجاناجا اکسیانا ، موجب کاهش معنی‏ دار درد هم در فاز حاد و هم در فاز مزمن می‏شود. هم‏چنین مشخص شد که این سم ، اثر ضد دردی بهتری نسبت به مورفین و لیدوکائین دارد.

این مطالعه نشان داد که سم مار ناجاناجا اکسیانا اثر ضد دردی خود را از طریق سیستم عصبی مرکزی و مکانیسم‏های محیطی اعمال می‏کند ، هرچند جزئیات مکانیسم عمل آن ناشناخته است و مطالعات بیشتری برای تعیین اثرات درمانی آن مورد نیاز می‏باشد.

مبارزه با انواع سرطان با زهر مار کبری

یکی از عوامل ضد سرطانی جدیدی که در سال های اخیر توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده ، زهر جانداران به ویژه مارها است. بر همین اساس پژوهشگران با انجام مطالعه ای تأثیر سم مار کبرای ایرانی را بر روی سلول های سرطان ریه (رده سلولی A549) بررسی کردند.

برای انجام این مطالعه پس از زهرگیری از مار کبری شکار شده از استان خراسان رضوی در انستیتو پاستور ، با استفاده از روش کروماتوگرافی فراکشن های مختلفی از سم مار استخراج شد و سپس تأثیر آن ها بر روی سلول های سرطانی مورد بررسی قرار گرفت.

بررسی های این مطالعه حاکی از این است که یکی از فراکشن های سم مار کبری که حاصل از دو مرحله تلخیص بود ، قابلیت سمیت سلولی دارد و می تواند از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری کند. در این مطالعه مشخص شد که این فراکشن بر روی سلول های طبیعی و غیر سرطانی ، اثر سمیت بسیار کم تری دارد.

به گفته پژوهشگران این مطالعه می توان امیدوار بود که پروتئین خالص سازی شده در تحقیقات بعدی و آزمایش های حیوانی اثر قابل توجهی از خود نشان دهد و پس از تحقیقات بیشتر و طی مراحل بعدی بتوان از آن دارویی با حداقل عوارض در سلول های طبیعی برای درمان سرطان ریه به دست آورد.