عمر منظومه شمسی چند سال است؟

عمر منظومه شمسی چقدر است؟

سامانه های ستاره ای پیرامون ستاره ها شکل می گیرند و منظومه شمسی هم پیرامون خورشید شکل گرفته است. تاکنون دانشمندان ، ستاره شناسان ، فلاسفه و بسیاری دیگر به دنبال پاسخ چگونگی شکل گیری جهان گشته اند. هیچ الگوی معتبری که بتواند چگونگی شکل گیری جهان را توضیح دهد ، وجود ندارد؛ اما دانشمندان بر سر الگویی محبوب با نام نظریه سحابی به توافق رسیده اند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

حدود 4٫6 میلیارد سال پیش ، هنگامی که یک ابر گازی و گرد و غباری در فضا آشفته بود ، منظومه شمسی در اثر انفجار یک ابرنواختر شکل گرفت. انفجار این ابرنواختر امواجی در فضا ساخت که ابر گازی و گرد و غباری را تحت فشار قرار داد. فشردن ابر موجب فروریزش آن شد ، به طوری که گرانش ، گاز و گرد و غبار را به هم چسباند و یک سحابی خورشیدی شکل گرفت. ابر شروع به چرخیدن کرد و سرانجام فرو ریخت. سپس مرکز ابر داغ تر و چگالتر از بقیه آن شد و دیسک گازی و گرد و غباری شکل گرفت که مرکز آن داغ و لبه های آن سرد بود. دیسک نازک تر و نازک تر شد و ذرات با هم توده هایی ساختند. با چسبیدن توده های کوچک به هم ، برخی توده های بزرگ ساخته شدند و سیاره ها و قمرها پدید آمدند. مواد یخی مناطق بیرونی دیسک و مواد سنگی سیارات غول پیکری مانند مشتری(برجیس) را پدیدآوردند. سرانجام مرکز ابر به اندازه ای گرم شد که تبدیل به ستاره ای به نام خورشید شد.

اگرچه نظریه سحابی به طور گسترده پذیرفته شده است ، اما هنوز مشکلاتی دارد که دانشمندان نتوانسته اند دلیل آن را توضیح دهند. یکی از این مشکلات انحراف محوری سیارات است. این مشکل بیان می کند که همه سیارات روی دائرةالبروج واقع شده اند ، با این حال ، دلیل اختلاف زیاد در انحراف محوری سیاره های درونی و بیرونی مشخص نیست. با پیشرفت فناوری و بررسی و مطالعه سیارات فراخورشیدی ، دانشمندان در درستی نظریه سحابی شک کرده اند. ستاره شناسان برخی از این مشکل ها را حل کرده اند ، اما نتوانسته اند به همه پرسش ها پاسخ بدهند.