به نانی که از اولین محصول گندم سال درست میشد(نون نو)می گفتند و تون نو را طی مراسمی میخوردند بدینگونه که بزرگتر خانواده(پدربزرگ)همه را دعوت میکرد وبا کشک و سیر وچیمال از مهمانان پذیرایی می نمود.
دراین مهمانی کشک و سیر غذای اصلی بود چون معتقد بودند اینگونه غذا بااشتها خورده میشود وشخص کاملا سیر میگردد و وجه تشابه سیر با سیر شدن هم باعث میشود که در طول سال دچار فقر و گرسنگی نگردند.
علت خوردن چیمال شیرینی آن بود زیرا عقیده داشتند تا سال آینده و بدست آمدن گندم جدید کامشان تلخ نمیشود وبعد از خوردن کشک دچار دل ضعفه نمی گردند و گرمی چیمال نفخ وسردی کشک را خنثی می سازد زیرا کشک را (سرد)وچیمال را(گرم)میدانستند و میدانند.
اشخاصی که محصول گندم داشتند از اولین خرمن مقداری گندم وارد ویا چند عدد نان برای افراد فامیل آشنایانی که این محصول را نداشتند می فرستادند و چه بسا چیمال ویا کشک وسیرنیز همراه نان فرستاده می شد.
شخصی که گندم و نان نو را ازدست دیگری نوبر کرده بود اگر آنسال را به خوشی وبا خیر و برکت می گذراند میگفت : دست فلانی خوب بود و گندم از گندمون نیفتاد(از جاهای مختلف برایمان گندم رسید وگندمها بر کت کردند)ویا اینکه(نون به نونی رسوندیم)اما اگر برای شخص حادثه ای اتفاق می افتاد وضرر و لطمه ای به مال و ثروتش میخورد عقیده هم تغییر می کرد درضمن معتقد بودند که گندم را از شخصی که دست و دلباز(فرد خسیس نباشد)است تهیه کنند.