ضرب المثل فکر نان کن که خربزه آب است

ریشه ضرب المثل

در روزگاران گذشته ، دو کارگر ساده که کارشان ساختن آجرهای خشتی یا همان خشتمالی بود ، با هم کار می کردند. آن دو نفر مجبور بودند هر روز از صبح تا شب به سختی کار کنند و آخر شب دستمزد کمی می گرفتند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

آنها هر روز مقدار زیادی خاک را الک می کردند بعد خاک نرم را با آب مخلوط می کردند آن وقت آنقدر آب و خاک را لگد می کردند تا تبدیل به یک تکه گِل سفت شود. آن وقت آنها را در قالب های چوبی کوچکی می ریختند و بعد از آن خشت ها را از قالب درمی آوردند و در مقابل آفتاب روی زمین می چیدند تا خشک شود.

یک روز حوالی ظهر دو کارگر نیمی از گِل ها را خشت زده بودند که یکی از آن دو به دیگری گفت : من دیگر توان کار کردن ندارم خیلی گرسنه ام. کارگر دومی گفت : پولی نداریم. پول ما آنقدر کم است که شاید با آن بتوانیم چند عدد نان بخریم. دوستش گفت : اشکالی ندارد. نان خالی هم شده بخر و بیاور ، چون من آنقدر گرسنه ام که حتی نمی توانم حرکت کنم.

کارگر با همان پول اندکی که داشت به بازار رفت تا نان بخرد. وقتی به بازار رسید از سفره خانه بازار بوی خوراکی هایی مثل کباب و آش به مشام می رسید. کارگر که می دانست پولش به خرید چنین غذاهایی نمی رسد از آنجا عبور کرد و به طرف نانوایی حرکت کرد. هنوز به نانوایی نرسیده بود که چشمش به میوه های رنگین و فراوان میوه فروش افتاد.

کارگر بیچاره مدت ها بود که دلش می خواست خربزه بخورد. در میان میوه ها چشمش به خربزه افتاد. طاقت نیاورد. جلوتر رفت و پرسید کیلویی چند؟ وقتی قیمت را شنید ، با خود حساب و کتاب کرد ، فهمید با پولی که همراهش هست باید انتخاب کند که نان بخرد یا اینکه هوس دلش را برآورده کند و خربزه بخرد. در ثانی کارگر تنها نبود او باید به دوست گرسنه اش هم فکر می کرد.

درنهایت کارگر با کلی فکر کردن تصمیم گرفت خربزه بخرد و تا فصل خربزه تمام نشده یک شکم سیر خربزه بخورد. او باید دوستش را هم قانع می کرد که خواسته با خرید خربزه تنوعی در غذای روزانه شان ایجاد کند.

کارگر با شک و تردید به محل کارش بازگشت و دید که دوستش هنوز مشغول کار است. صدایش کرد تا بیاید و در کنار اتاقکی که زندگی می کردند نهار بخورند. کارگر گرسنه سریع کارش را رها کرد ، دستهایش را شست و آماده شد تا غذا بخورد. وقتی که آمد تا سر سفره بنشیند دید دوستش فقط خربزه خریده. تعجب کرد و رو به دوستش گفت : پس نان کجاست؟ دوستش در حالی که فکر می کرد کار خوبی کرده و غذای جدیدی با پول کمش خریده لبخندی زد و گفت : با خودم گفتم امروز نهار خربزه می خوریم. فکر کنم با خوردن خربزه هم سیر شویم.

مرد کارگر در حالی که نمی دانست از شدت عصبانیت چه کار کند گفت : یعنی چی؟ نان نخریدی؟ دوستش گفت : نه ، داشتم به مغازه نانوایی می رفتم چشمم به میوه های رنگارنگ میوه فروشی افتاد دلم خربزه خواست. با خودم گفتم : پولمان را می دهیم امروز خربزه می خریم. نهار خربزه می خوریم. دوست کارگرش گفت : مگر با خربزه هم می شود سیر شد؟ خربزه میوه است ، غذا نیست. نان حداقل چند ساعتی جلوی گرسنگی ما را می گرفت.

دوستش که به این فکر نکرده بود بسیار شرمنده شد و سرش را پایین انداخت. کارگر که دید دوستش خیلی ناراحت و پشیمان است گفت : باشه دستت درد نکنه امروز نهار خربزه می خوریم و نشست تا با هم خربزه را بخورند. بعد از خوردن خربزه هر دو نیز به سر کارشان برگشتند ولی گرسنگیشان برطرف نشده بود و صدای قار و قور شکمشان را می شنیدند.

آن روز دو کارگر نتوانستند خیلی کار کنند ، چون زود خسته شدند و مجبور شدند زودتر کارشان را تعطیل کنند. کارگری که خربزه خریده بود در مقابل دوستش احساس شرمندگی زیادی می کرد که برای برطرف کردن خواسته اش باعث شده بود دو تایی گرسنه بمانند. آخر کار رو به دوستش کرد تا از او معذرت خواهی کند ، اما دوستش گفت : آخه دوست من تو باید فکر نان کنی که خربزه آب است.