تاریخچه ورزش جوجیتسو و تکنیک هایش + تفاوت با جودو

تاریخچه و 9 تکنیک رشته ورزشی جوجیتسو و تفاوت با جودو

جوجیتسو یکی از ورزش های رزمی است که از محبوبیت بالایی برخوردار است که در این قسمت از معرفی رشته های ورزشی در بخش ورزش و تناسب اندام نم نمک در مورد حقایق مربوط به این رشته ، از جمله تاریخچه ، اهداف و سبک های مختلف آن بحث می کنیم.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

تاریخچه رشته رزمی جوجیتسو

این ورزش ، یک ورزش قدیمی ژاپنی است که مربوط به سال های 1333 تا 1573 می باشد. این سبک قدیمی آموزش هنر های رزمی برای آموزش جنگجویان غیر مسلح با جنگجویان کاملا مسلح طراحی شده است و شامل مهارت های مختلف در زمینه چنگ زدن ، پرتاب ، مهار و ... است.

اصطلاح جوجیتسو در قرن هفتم به کار گرفته شد و کلمه "جوجیتسو" به معنای هنر نرم و یا روش تسلیم شدن است.

به مرور زمان ، جوجیتسو تغییر و تحول یافت و به چیزی که امروزه هست تبدیل شد و همچنین افرادی که در این رشته مهارت دارند از زره و یا شمشیر استفاده نمی کنند.

هدف جوجیتسو

هدف این رشته ورزشی کاملا ساده است و افراد در این رشته در صدد خلع سلاح کردن رقیب خود و یا حتی کشتن او هستند.

هنر های مرتبط

تقریبا همه سبک های هنر های رزمی مربوط به جوجیتسو هستند اما تعدادی از آن ها به شدت تحت تاثیر رشته جوجیتسو قرار دارند.

مانند : رشته جیوجیتسو برزیلی و جودو که بسیار به رشته جوجیتسو شباهت دارند.

تفاوت جودو با جوجیتسو

تفاوت این رشته با جودو این است که در جوجیتسو ضربه زدن به حریف آزاد است.

جوجیتسو در ایران

اولین مدال جهانی تاریخ ورزش جوجیتسو ایران در سال 2002 توسط علیرضا داودی در مسابقات جهانی جوجیتسو در کشور اروگوئه به دست امد. این مدال برنز همچنین اولین مدال جهانی کسب شده در بین تمامی کشورهای آسیایی در رشته جوجیتسو محسوب میگردد.

معنا

جیو به معنی نرم یا منعطف و جیتسو به معنی هنر یا تکنیک است و کلمه "جوجیتسو" به استفاده از نیروی حریف علیه خودش اشاره دارد.

روش

این روش رزمی برای مبارزه افراد عادی با سامورایی ها دوران حکومت فئودالی ژاپن و تکامل یافته است. در نتیجه روش مبارزه یک شخص بدون سلاح یا دارای یک سلاح کوتاه با یک حریف مسلح و زره پوش آموزش داده می شود. از آنجا که حمله مستقیم به یک حریف زره پوش به بی فایده است ، مبارزان بایستی از روش هایی چون فنون گرفتنی ، پرتابی و قفل مفصل برای خنثی کردن نیروی حریف استفاده کنند و این تکنیک ها بر مبنای استفاده از انرژی حریف علیه خودش طراحی شده اند.

جوجیتسو را به نوعی مادر همه ورزش های ژاپنی می دانند و با تفکیک هر یک از فنون و ضربات ورزش جدیدی را متولد کردند. جوجیتسو در ابتدا به هیچ غیر ژاپنی آموزش نمی دادند اما با گسترش آن دیگر افراد کشورها هم به جوجیتسو روی آوردند .

انواع

انواع متفاوتی از این هنر رزمی در باشگاه های جوجیتسو (ریو) آموزش داده می شوند. جوجیتسو تقریبا تمامی انواع فنون رزمی (فنون پرتابی ، تله ای ، قفل مفصل ، گرفتن ، گاز گرفتن ، فرار کردن ، و ضربات دست و پا) را در بر می گیرد. بسیاری از این باشگاه ها به آموزش استفاده از سلاح نیز اقدام می کنند.

جوجیتسو امروزه هم در شکل سنتی خود و هم در اشکال ورزشی مدرن تمرین می شود. جودو یکی از ورزش های المپیکی است که در اوایل قرن 19 توسط جیگارو کانو ابداع شد جودو بهبود یافته وعلمی شده جوجیتسو است. سامبو و جوجیتسو برزیلی هم رشته های دیگری هستند که بر مبنای انواع اولیه جودو تکامل یافته اند. رشته های رزمی ژاپنی آیکیدو و کره ای هاپکیدو از دیگر رشته های رزمی هستند که بر مبنای جوجیتسو پایه گذاری شده اند.

9 تکنیک اساسی رشته جوجیتسو

1. فرار کنترلی جانبی

این تکنیک بیشترین کاربرد را در این رشته رزمی دارد و تاثیر بسیار زیادی در رسیدن به کمربند مشکی برای شخص خواهد داشت. در این تکنیک حرکت های لگن و باسن از اهمیت بالایی برخوردار بوده و این تکنیک شامل ترکیب چندین تکنیک با یکدیگر می باشد.

بیشتر افراد در این تکنیک به جای کنترل کردن حریم با بازوان خود ، حریف خود را فشار می دهند که باعث افزایش احتمال شکست آن ها در انجام این تکنیک می شود.

2. قیچی

تکنیک قیچی به شما در یادگیری همه چیز ، از جمله اصول و عناصر پیشرفته که برای تمام تکنیک های رفت و برگشت برای شکست حریف استفاده می شود ، کمک می کند تا وی را در لحظه ای مناسب در معرض دید خود قرار دهد.

برخی از عوامل کلیدی موجود در این تکنیک عبارتند از : بر هم زدن تعادل حریف ، برهم زدن کنترل دستان حریف و استفاده بیشتر از قدرت پا ها به جای تکیه بر توانایی های قسمت بالای بدن و همچین می توان به هنگام استفاده از این تکنیک ، چندین تکنیک دیگر را نیز با آن ترکیب کنید.

قبل از انجام این تکنیک لازم است که از مهارت های لازم جهت برهم زدن تعادل حریف خود اطمینان حاصل کنید.

3. خفه کردن مثلثی یا شیمه کردن

این ، یکی از تکنیک های بسیار رایج در رشته جوجیتسو است که در همه رده های آن از کمربند سفید تا مشکی از آن استفاده می شود. در مبارزه با افرادی قوی تر و با تجربه تر این تکنیک بسیار کارآمد است و باعث افزایش شانس پیروزی شما در مبارزه می شود. در این تکنیک می آموزید که چگونه از پا های خود به منظور تسیلم کردن حریف هنگامی که در وضعیتی نامناسب قرار دارد و دچار تزلزل است استفاده کنید.

اگر از این تکنیک هنگامی که حریفتان در وضعیت مناسب و قدرتمند قرار دارد استفاده کنید ، شانس موفقیت شما پایین خواهد بود.

4. گارد یقه و آستین

از این تکنیک برای کاهش استقامت حریف و برهم زدن وضعیت مساعد او و کنترل سر او استفاده می شود. لیوگراسی ، بنیانگذار سبک BJJ ، از این تکنیک برای خفه کردن یک رقیب ژاپنی که بیهوش شده بود استفاده کرد.

در این تکنیک باید فاصله مناسب با حریف حفظ شود و یقه او گرفته شود.

5. حرکت پل به وسیله باسن

در این تکنیک ، قدرتمند بودن فرد از ناحیه لگن و باسن بسیار مهم است و از قدرت بازو ها استفاده نمی شود و در عوض ، از ران ها و عضلات همسترینگ و پایین کمر بهره خواهید برد تا حریف خود را در انجام تکنیک های دفاعی اش ناکام کنید.

در این تکنیک باید در هنگام پل زدن ، بازوی حریف را به دام بیاندازید و در غیر این صورت او قادر خواهد بود که از بازوی خود در جهت خنثی کردن تکنیک شما استفاده کند و موقعیت برتری نسبت به شما داشته باشد.

6. سوار شدن

این تکنیک را پادشاه همه تکنیک های رشته جوجیتسو می نامند و در کل یک تکنیک قدرتمند است که با گذشت زمان در آن تسلط پیدا خواهید کرد. داشتن تعادل ، کلید موفقیت در این تکنیک است.

در این تکنیک دستان حریف باید در پشت سر و پا های شما زیر بدن حریف قرار بگیرد.

هر فضایی بین پا های شما و حریف فرصتی را برای او ایجاد می کند تا بتواند مچ پای شما را به دام بیندازد. تصور غلط در انجام این تمرین ، فشردن حریف بین زانو ها است زیرا این کار باعث کاهش یافتن تعادل فرد می شود. این تکنیک انواع مختلفی دارد که می توان از آن ها در شرایط مختلف استفاده کرد.

در صورتی که حریف از قدرت بدنی بالایی برخوردار بود بهتر است تکنیک خود را تغییر دهید.

7. قفل کردن بازوان

در این تکنیک شخص مچ دست و بازوان حریف را قفل می کند و باعث ایجاد تزلزل در تعادل و آسیب پذیری او می شود. شناخت بهتر آناتومی شانه حریف در استفاده از این تکنیک به شما کمک می کند.

قرار گرفتن با فاصله مناسب از حریف به شما در استفاده از این تکنیک کمک می کند و باعث ایجاد تعادل بیشتر در شما خواهد شد.

8. تکنیک تورنادو گارد

این تکنیک شباهت زیادی به حرکتی که گاوباز در حین انجام گاو بازی انجام می دهد ، دارد. این تکنیک با گرفتن قسمت داخلی هر دو زانو شروع می شود و حفظ تعادل در آن از اهمیت بالایی برخوردار است. نکته قابل توجه این است که هنگام حمله شخص مقابل با حفظ زاویه 45 درجه در پا های خود قادر خواهید بود تا سرعت عمل تان را بیشتر کنید و با ایجاد اختلال در تمرکز حریف خود می توانید احتمال پیروزی تان را افزایش دهید.

9. تکنیک دست حریف

این تکنیک یکی از اساسی ترین تکنیک های رشته جوجیتسو است و اجرای آن ممکن است برای برخی از افراد بسیار سخت باشد.

این تکنیک با تکیه بر قدرت بازو ها و اعمال فشار بر روی لگن و ران های حریف انجام می شود.