شهر و مکان نفرین شده جهان از دیدگاه قرآن

شهر و مکان نفرین شده جهان در قرآن

شهر قوم لوط در اردن که در قرآن کریم مورد لعن قرار گرفته است ، به خرابه ای تبدیل شده است. این شهر همواره مورد استقبال گردشگران خارجی قرار می گیرد. شهر قوم لوط در اردن شهری زیبا با کشتزارهای وسیع و باغهای فراوان بود که نعمت بی کران خداوند از هر سو به این سرزمین سرازیر شده بود. مردم این شهر چنانچه در بخش دین و مذهب نم نمک میخوانید در نهایت رفاه و آسایش روزگار خود را با شادی سپری می کردند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

مردم در طول روز با کار در مزارع به کشت و زراعت مشغول بودند و خبری از قحطی و گرسنگی نبود. این شهر به دور از سختی های روزگار برای مردم امنیت کامل داشت.خداوند با فرستادن پیامبر خود نعمت های آنها را به حد کمال رسانیده بود.

همه چیز به حد اعلای خود رسیده بود ، غفلت از خداوند ، سراسر وجود مردم آن شهر را فرا گرفته بود. آنها تحت هیچ شرایطی حاضر نبودند در برابر خالق یکتا ، سرتسلیم فرود آورند ، شکر نعمت برای آنها معنایی نداشت.

آیات قرآن و احادیث درباره شهر نفرین شده قوم لوط

خداوند در قرآن می فرماید :

کَلَا إِنَ الإِنسَانَ لَیَطغَی ، أَن رَآهُ استَغنَی؛ حقا که انسان سرکشی می ‏کند؛ همین که خود را بی ‏نیاز پندارد.(سوره علق ، آیه 6 و7)

آنها چنان به نعمت های خداوند مغرور شدند که به جای شکرگذاری ، کفر و ناسپاسی کردند و به جای فرمانبرداری از خداوند به تکذیب او پرداختند.به همین دلیل خداوند درصدد تادیب آنها برآمد.

نعمتی که بر آنها افزونی داشته بود به نقمت مبدل گشت و همه رفاه و آسایش آنها از بین رفت.

مردمی که همیشه در نعمت و فراوانی بودند دچار قحطی و فقر شدند؛ چهره شهر به طور کلی تغییر کرد و حالت قحطی زدگی به خود گرفت. زیبایی صورت جای خود را به افسردگی و خمودی داد. زندگی در آن شهر نفرین شده دیگر ارزشی نداشت و بسیار زجرآور بود. سرانجام مردم ناشکر آن شهر به عذاب الهی دچار شدند.

«وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلا قَریةً کانَت امِنَةً مُطمَئنَةً رِزقُها رغدا مِن کُلِ مَکانٍ فَکفَرَت بِاَنعُمِ اللهِ فَاَذاقَها اللهُ لِباسَ الجُوعِ وَ الخَوفِ بِما کانُوا یصنَعُونَ . وَ لَقَد جاءَ هُم رَسُول مِنهُم فَکَذَبوُهُ فَاَخَذَهُمُ العَذابُ وَ هُم ظالِموُنَ؛ (سوره نحل ، آیات112و113)

«خداوند(برای شما) قریه ای را مثال می زند که امن و آرام بود روزیش از هر سو فراوان می رسید؛اما(مردم آن قریه) نعمت های خدا را ناسپاسی کردند؛ پس خداوند به(سزای) آنچه انجام می دادند پوشش فراگیر گرسنگی و ترس را بر آنان چشانید. البته پیامبری از میان خودشان به سراغشان آمد ، او را تکذیب کردند ، پس ایشان را در حالی که ستمکار بودند ، عذاب فرا گرفت».

این داستان درس عبرت برای افرادی است که با در اختیار داشتن نعمت های الهی ، ناسپاسی و کفران نعمت می کنند و به جای شکر در برابر نعمت ها ، به زینت های دنیوی دل می بندند و دنیای فانی را به حیات اخروی ترجیح می دهند.

افرادی که مخلوقات را به خدایی می پرستند ، به تکذیب ، کفر ، آزار و شکنجه پیامبران الهی پرداخته و دچار فساد می شوند؛ به همین دلیل به جای شکرگذاری با اعمال ناشایست خود معصیت انجام داده و زمینه نزول عذاب خدا را فراهم می کنند.

امام علی(ع) می فرمایند :

اِحذَروا نِفارَ النعَمِ فَما کُلُ شارِدٍ بِمَروُد؛

از رمیده شدن و دور شدن نعمتها بترسید که هر گریخته ای را بازگشت نمی باشد. (نهج البلاغه ، حکمت 238)

شهر نفرین شده در کجا قرار دارد؟

باستان شناسان در تحقیقات چند ساله خود که روی خرابه های باستانی کشور اردن انجام می دادند ، اعلام کردند که ویرانه های به جا مانده از سدوم و گمورا ، شهر قوم لوط است که به خاطر معصیت های خود مورد عذاب الهی قرار گرفته بودند.

این شهر در جنوب کنعان و در کرانه بحرالمیت واقع شده است. در قرآن کریم و تورات آمده است که قوم لوط با بارش آتش و فرود تخته سنگ ها مورد عذاب قرار گرفتند. باستان شناسان نیز خرابه های آن مکان در اردن را باقی مانده های سدوم و گمورا می دانند.

نظر دانشمندان درباره مردم شهر نفرین شده از خرابه های این شهر صنایع دستی و سازه های بسیاری که متعلق به دوران اولیه و میانه برنز هستند به دست آمده است که نشان از وضعیت رفاهی و رونق اقتصادی بالای این شهر می دهد.

به نظر دانشمندان ، مردم سدوم به قوم گناهکار و بدکار مشهور بودند که در زمان پادشاهی ایلام زندگی می کردند و سرانجام با بارش سنگ و آتش نابود شدند.

حضرت لوط در شهر سدوم زندگی می کرد ، مردم این شهر توجهی به نصایح این حضرت در مورد ترک گناه نمی کردند ، آنها دیدند که خداوند چگونه گناهکاران را مجازات می کند.

کار باستان شناسی این شهر از سال 2005 میلادی آغاز شد. دیوارهای این شهر بسیار ضخیم و در حدود 5 متر بود و ارتفاع آن به 10 متر نیز می رسید. حفاری ها نشان داد که شهر سدوم 5 تا 10 برابر بزرگتر از شهرهای یافت شده در عصر برنز بود که در جنوب رودخانه اردن قرار داشت.

این شهر علاوه بر اهمیتی که برای ادیان دارد از نظر تاریخ و علم نیز دارای ارزش است. تمدن دوره برنز و صنایع دستی مربوط به آن به ندرت کشف شده است. بنا به یافته های حفاری در این شهر می توان گفت تمدن انسانی در دوره برنز یکی از تمدن های پیشرفته بود.