راه های جلوگیری از تجاوز ، آزار و سوءاستفاده جنسی از کودکان

راه های جلوگیری از تجاوز ، آزار و سوءاستفاده جنسی از کودکان

هر نوع رفتار یا گفتاری که در آن حقی از کودک ضایع شود و در معرض خطر جنسی قرار بگیرد ، سوءاستفاده جنسی نامیده می شود . برخلاف تصور بیشتر مردم که سوء استفاده جنسی از کودکان را رفتاری خشونت بار می دانند ، می تواند طیف وسیعی از اقدامات را شامل شود؛ از لمس شهوت انگیز بدن کودک گرفته تا بوسیدن ، خوابیدن در رختخوابی مشترک ، در آغوش گرفتن یا حتی نگاه آزاردهنده مصادیق سوءاستفاده جنسی هستند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

تماس بدنی الزاما سوءاستفاده جنسی از کودک نیست

سوءاستفاده جنسی از کودک ممکن است هم برای افراد بالغ و هم کودکان ، موضوع گمراه کننده ای باشد و فقط شامل تماس بدنی نمی باشد . بسیاری از افراد نمی دانند بسیاری از رفتارهای دیگر به غیر از تماس بدنی همچون عکس گرفتن از کودک در حالت های جنسی یا نشان دادن آلت جنسی به کودکان ، نیز موجب سوءاستفاده جنسی از کودک می شود. رفتارهای غیر فیزیکی دیگر ، همچون وارد شدن به اتاقی که کودک در حال تعویض لباس است و یا در حال استفاده از دستشویی باشد ، باوجود غیر قانونی نبودن می تواند شامل سوء استفاده جنسی گردد.در این شرایط دخالت دیگران ، هم برای کودک و هم برای فردی که رفتار نامناسب را انجام می دهد ، اهمیت دارد.

کودکان نمی توانند «اجازه» بدهند

شاید کودکی به طور خودخواسته در رفتارهای جنسی با کودک دیگر و یا بزرگترها شرکت کند و مقاومتی نشان ندهد.این شرایط هم سوء استفاده جنسی از کودک محسوب می شود. شاید تا کنون شنیده باشید که فرد آزار دهنده برای توجیه کار خود بگوید : «او هرگز نگفت نه» یا «من فکر می کردم که او از این کار خوشش می آید.» .درحالی که حتی اگر کودکی «نه» نگوید ، همچنان این کار سوءاستفاده جنسی از کودک به شمار می آید.

علائم کودکانی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته اند :

علائم خاص کودکان در این شرایط اغلب ناشی از اضطراب و افسردگی است؛ ناخن جویدن ، شب ادراری ، انزوا طلبی با ترس یا گوشه گیری از فردی خاص ، کشیدن نقاشی های سیاه از افراد خانواده یا نزدیکان که فردی بزرگتر از بقیه با عضو تناسلی نشان داده می شود.معمولا این علائم به طور ناگهانی در کودک شکل می گیرد.

متاسفانه اغلب خانواده ها در ابتدا توجهی به این علائم نمی کنند .معمولا افراد سودجویی که کودکان را مورد آزار و اذیت جنسی قرار می دهند از روش تهدید و یا تطمیع استفاده می کنند . دادن اسباب بازی و یا خوراکی می تواند به راحتی باعث فریب کودک شود و یا تهدید به صورت تهدید به قتل و توصیف صحنه های آن ، مثلا روده هایت را بیرون می ریزم.

نشانه های کودک آزاری در کودکان به سادگی آشکار نمی شود

گاهی کودکان با پرسیدن سوالاتی ، والدین خود را آزمایش می کنند تا واکنش آنها را ببینند. دانستن پاسخ سؤالاتی شامل شکسته شدن قوانین مربوط به ایمنی و مالکیت بر بدن برایشان مهم است.همچنین واکنش مناسب والدین اهمیت بسیاری دارد؛ به هنگام پاسخ دادن آرامش و صبوری خود را حفظ کنید ، خوب گوش دادن و خوب پاسخ دادن بسیار حیاتی و مهم است.

با صدای آرام و متین پاسخگوی سوالات کودک خود باشید. در مورد اطلاعات جدیدی که می خواهید به او بگویید ، خوب فکر کنید. در مورد اهمیت سوال کودک با او مشورت کنید. به هیچ عنوان نگرانی خود به کودک انتقال ندهید ، در این شرایط حفظ آرامش بسیار مهم است.

یکی از نشانه های واضح و آشکار ناشی از تجاوز جنسی ، ترس می باشد ، اما نمی توان ریشه ترس در این گونه موارد را ردیابی کرد.میزان و ضریب سادگی و بی ریایی کودک ، قصد قبلی مجرم ، سطح اعتماد به فرد متجاوز و مجرم و مواردی از این قبیل معمولا باعث سردرگمی و گیجی کودک می شود نه ترس. با این وجود اگر کودک متوجه شرایط غیر عادی اطراف خود شود و بفهمد که در این میان اشتباهی رخ داده است ، از تکرار این سردرگمی یا تهدیدی که شده نشانه های ترس را بروز خواهد داد.

والدین در پیشگیری از سوءاستفاده جنسی چه نقشی دارند؟

در ابتدا پدر و مادر باید خود نسبت به این موضوع و علائم آن آگاه باشند و آموزش های درست را فرا بگیرند.با زیر نظر گرفتن روابط کودک با حتی نزدیکترین فرد خانواده ، هیچ نشانه و تغییری را در رفتار کودک نادیده نگیرند.

والدین باید به کودکان خود به صراحت درباره پیشگیری از سوءاستفاده جنسی آموزش های لازم را ارائه دهند ، به کودکان خود بیاموزند که هیچ کس حتی نزدیک ترین خویشاوندان هم حق لمس یا تماشای اعضای خصوصی آنها را ندارد و در صورت وقوع ، کودک حتما والدین خود را در جریان قرار دهد.رابطه والدین با فرزند باید تا اندازه ای دوستانه و صمیمی باشد که فرزندان بدون ترس از تنبیه و توبیخ مسائل خود را با آنها مطرح کنند.

کودک باید بداند که لمس و دیدن اعضای بدن آنها باید در حضور والدین انجام شود ، در بسیاری از موارد دیده شده است که پزشکان به بهانه معاینه کودکان را فریب داده اند.

از سوی دیگر پدر و مادرها باید هوشیار باشند بسیاری از سوء استفاده های جنسی از کودک توسط نزدیکان انجام می گیرد و داشتن رابطه فامیلی نمی تواند ضامن ایمنی کودک در برابر آنها باشد. والدین باید انواع سوءاستفاده ها را بدون رودربایستی برای کودکان شرح دهند.

کم شدن فرصت ، کم شدن شانس

هر چه بیشتر در مورد راه های پیشگیری از تنها ماندن کودک خود با دیگران فکر کنید ، از بروز حوادث احتمالی بیشتر می توان جلوگیری کرد. همه افراد پیرامون کودک باید با یک دید انگاشته شوند. افراد مستعد به آزار بدون توجه به حالت ، تحصیلات ، سطح اجتماعی و وضع مالی باید درنظر گرفته شوند.در میان اطرافیان افرادی وجود دارند که ما درجه ای از احترام برای آنها قائل هستیم و آنها را انسان هایی مسئولیت پذیر ، خوب و نوع دوست می دانیم ؛ مانند معلم ، دکتر ، پلیس ، بازرگانان ، مربیان ، راهنمای نوجوانان ، معلم خصوصی ، پرستار بچه و.... اما باید قبول کنیم که این انسان ها صرفا انسان هستند. ما نمی توانیم کورکورانه فرض کنیم موقعیت آنها یا شغلی که دارند ضامن همه چیز است.

مراقب شکارچی ها باشید

هیچ کس بیشتر از خود ما نسبت به سلامت کودک ما اهمیت نمی دهد ، و ما مسئول حفظ امنیت آنها هستیم. برای انجام این وظیفه به نحو احسن ، از کسی خجالت نکشید و یا نترسید .حدود 90 درصد آزارهای جنسی از کودکان در شرایطی اتفاق می افتد که کودک و خانواده اش فرد سوءاستفاده گر را می شناسند و مجرم جایگاه خودش را به عنوان فرد قابل اعتماد تثبیت کرده است. بسیاری از آنها باصبوری و احتیاط ، قربانیان یا خانواده ها را انتخاب می کنند و زمان زیادی را صرف ظاهرسازی برای والدین و کودکان می کنند چرا که نمی خواهند دستگیر شوند بلکه به دنبال رابطه ای سوءاستفاده گرانه با کودکی هستند تا بتوانند آن را مخفی نگه داشته و تکرار کنند.

والدین باید محبت و حساسیت خود به کودکان را به دیگران نشان دهند. از نشانه های اهمیت قائل شدن به کودک ، شرکت در فعالیت های روزمره زندگی کودکتان ، شناختن دوستان ، والدین آنها ، مربیان و معلم ها ، کمی زودتر رسیدن به کلاس درس و... است. شکارچیان معمولا به دنبال فرزندانی هستند که والدین آنها کمتر درگیر مسائلشان هستند. کودکی که به دنبال جلب توجه و محبت از دیگران است از بهترین گزینه ها برای شکارچیان است. والدین که حتی به خطر سوءاستفاده فکر نمی کند به اندازه کودک یک هدف به شمار می آید.

در برخی از موقعیت ها شاید به کسی مشکوک شوید و اما از اهانت به شخص مورد نظر یا اشتباه کردن می ترسید. باید از خودتان بپرسید که امنیت کودکتان اهمیت بیشتری دارد یا احساسات دیگران؟

کدامیک بدتر است ؟ بیان یک نگرانی و پی بردن به وجود مشکل یا صحبت نکردن تا جایی که بعدا بفهمید می توانستید یک کودک را از رنج های بسیاری نجات دهید؟ اعتماد فرزندان به شما به آنها اطمینان می دهد که هر کاری برای حفظ امنیت آنها انجام خواهید داد.

پدر و مادری باشید که با آرامش به حرف ها و ترس های بچه هایش گوش می کند و به نظرات و احساساتشان احترام می گذارند .در این صوت به شکارچیان احتمالی نشان می دهید که هر اتفاقی برای فرزند شما رخ دهد را به شما خواهد گفت ، پس شکارچیان نمی توانند فرزند شما را با ترساندن مجبور به سکوت کنند.تصور کنید که در جامعه یک شکارچی احتمالی وجود دارد ، شما در حضور آنها به طور اتفاقی در مورد چیزی که درباره کودک آزاری جنسی یاد گرفته اید صحبت کنید و بگویید که چطور شما زمانی را صرف آموزش خودتان کرده اید تا از خانواده تان محافظت کنید.

علت پنهان کاری کودکان چیست ؟

شاید کودکان ندانند که آنچه اتفاق افتاده سوء استفاده جنسی و آزار و اذیت بوده است ، افراد متجاوز و سوء استفاده گراین اتفاق را تماسی دوستانه و بخشی از یک بازی ساده به کودکان القا می کنند و شاید در ظاهر هیچ صدمه و آسیبی به کودک وارد نکنند. در این شرایط کودک در مورد نوع واکنش مناسب تردید داشته و به اصطلاح گیج می شود.ممکن است که کودک از لحاظ ذهنی ، فرایند تجاوز را در ذهن خود مسدود و به ظاهر فراموش کند و این فراموشی بی نتیجه و اشتباه ، تا سنین بلوغ و سال های سال با او همراه باشد.

کودک به خاطر ترس از عواقب افشاگری مثل از بین رفتن کانون خانواده ، واکنش افرادی که ممکن است متهم به بی کفایتی و کم کاری شوند ، اجبار به رفتن سمت دادگاه و مقام مسئول ، معمولا ترجیح می دهند تا چیزی را بازگو نکنند . توصیه می شود که افراد معتبر و شناخته شده در فامیل یا خانواده مثل افراد بزرگسال و حتی نوجوانان مسئول و تحت کنترل مثل خواهر و برادر بزرگ تر که رابطه ای صمیمی با کودک دارد نیز در جریان آموزش های کودک آزاری قرار بگیرند تا آنها نیز همیشه آمادگی شنیدن یک افشاگری احتمالی را داشته باشند و از شنیدن این خبر هرگز جا نخورند تا کودک برای ادامه گفت و گو پشیمان نشود.

این رفتارها را چه کسانی انجام میدهند ؟

معمولا دو گروه از افراد مرتکب چنین رفتارهایی می شوند : نوجوانانی که به تازگی بالغ شده و نمی توانند انرژی شهوانی خود را تخلیه و یا کنترل کنند ، قربانیان آزارهای جنسی که در سنین کودکی تجربه آن را داشته اند. بسیاری از افراد با شخصیت ضد اجتماعی یا مرزی که در دوران کودکی و یا نوجوانی خود مورد سوء استفاده قرار گرفته اند برای فراموشی و یا کاهش درد و رنج این موضوع سعی می کنند تا دیگران را قربانی آزار جنسی خود کنند . این بزرگسالان افکار بیمار گونه ای دارند و حضور کودک می تواند برایشان تحریک کننده باشند ، به خصوص که کودکان تاب مقاومت ندارند و زود تسلیم می شوند. این حالت در برخی افراد مادرزادی است ، اما اغلب تربیتی است.

دیدن کودکان خردسالی که آرایش شده اند و یا با لباس هایی مانند بزرگسالان پوشیده اند ، برای این افراد تحریک آمیز است. آنها حتی می توانند با تظاهر افراطی به دوست داشتن کودک ، والدین را نیز فریب دهند و به کودکان نزدیک شوند ، غالبا مرحله به مرحله خود را به کودک نزدیک می کنند و طیف سنی قربانیان بیشتر بین 10 تا 14 سال گزارش شده است.

برای تعریف علمی از سوءاستفاده جنسی کودک ، باید اختلاف سن قربانی با سن فرد سوءاستفاده کننده دست کم 6 سال باشد و اختلاف سنی های کمتر در رده کنجکاوی های جنسی طبقه بندی می شوند.

چگونه به کودکان آموزش جنسی داده می شود؟

باید از کودکی و قدم به قدم با توجه به سن کودک آموزش داده شود. از همان هنگام که کودک می پرسد من دخترم با پسر؟ می توان آموزش های جنسی را آغاز کرد ، مثلا به کودک گفت به این دلیل که ناحیه خصوصی تو به این شکل است و در آینده مانند پدرت ریش و سبیل در می آوری یا مانند مادرت سینه هایت رشد می کند ، تو پسری یا دختر.

برخی از اقدامات پیشگیرانه ای که والدین می توانند انجام دهند ، عبارت است از :

• به کودک بگویید : اگر کسی بخواهد بدن تو را لمس کند و یا مثلا با قلقلک دادن سعی در خنداندن تو داشته باشد ، به آن شخص بگو نه ، این کار را انجام نده.»
• به کودکان احترام گذاشتن به بزرگترها را آموزش دهید اما این احترام نباید به معنای اطاعت و پیروی کورکورانه از درخواست های آنهاباشد.به عنوان مثال ، به او نگوئید که «هر کاری که معلم و یا مراقبین از تو خواستند باید انجام دهی.»
• تشویق برنامه های پیشگیری در سیستم آموزشی

ارزیابی حرفه ای و درمان اولیه برای کودکی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته و خانواده او ، می تواند بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد مشکل جدی برای کودک و سپس در بزرگسالی او باشد. روانپزشک کودک و نوجوان به کودک کمک می کند تا اعتماد به نفس خود را به دست آورد و آن را افزایش دهد و احساسات و خاطرات بد مربوط به سوءاستفاده جسمی را کاهش دهد. روانپزشک به اعضای خانواده کمک می کند تا به کودک برای غلبه بر این تروما کمک کنند و اگر سوءاستفاده کننده عضوی از خانواده است ، چه کاری در جهت بازگرداندن آن به نقش سالم خود در خانواده انجام دهند.

چگونه به مسئله سوءاستفاده جنسی از یک کودک پاسخ دهیم؟

هنگامی که یک کودک به بزرگسالان خود می گوید که مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته است ، ممکن است بزرگسالان احساس بدی کنند و یا نمی دانند که باید چه بگویند یا چه کاری انجام دهند. این مجموعه «گام هایی برای برداشتن» طرح ریزی شده است تا پاسخی برای کودکانی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته اند ، ارائه دهد.

به کودک چه بگوییم؟

• به کودک خود نشان دهید که کاملا او را درک کرده و به صحبتهای او توجه می کنید. در واقع ، روانپزشکان کودکان و نوجوانان دریافته اند که کودکانی که خوب شنیده می شوند بهتر از دیگران موفق می شوند. پاسخ داده شده هنگام افشای سوءاستفاده جنسی می تواند نقش مهمی در توانایی کودک برای آرام کردن خود از آسیب های سوءاستفاده جنسی بازی کند.

• اگر فرزندتان حتی با ابهام بیان می کند که مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته است ، او را تشویق کنید که آزادانه درباره آن صحبت کند. از دادن نظراتی که او را قضاوت می کنند اجتناب کنید.

• به فرزند خود بگویید که او در ماجرای سوءاستفاده جنسی تقصیری ندارد. بسیاری از کودکان ، در تلاش برای تشخیص این سوءاستفاده ، به نوعی به این باور خواهند رسید که این موضوع تقصیر آنها بوده است یا اینکه این شکلی از تنبیه برای خطاهای واقعی یا خیالی آن هاست.

• به فرزند خود اطمینان دهید که با صحبت کردن درباره سوءاستفاده جنسی کار درستی انجام داده است. در واقع ، اگر کودک به سوءاستفاده کننده نزدیک باشد ، ممکن است در مورد آشکار کردن این راز احساس گناه کند یا کودک ممکن است از تلافی بترسد چراکه فرد سوءاستفاده کننده ممکن است او را تهدید کرده باشد که اگر درباره این موضوع صحبت کند ، به او یا دیگر اعضای خانواده اش آسیب می زند.

• سرانجام ، به فرزند خود بگویید که مراقب او هستید و به او قول دهید که به سرعت اقدامات لازم را انجام خواهید داد تا سوءاستفاده متوقف شود.

چه اقداماتی باید انجام دهید؟

• اگر یکی از افراد خانواده اقدام به سوء استفاده جنسی کند باید به سازمان های محلی مراقبت از کودکان گزارش دهید و با آنها صحبت کنید.

• هرگونه سوء ظن در مورد آزار جنسی را باید گزارش دهید.

• اگر فردی به غیر از اعضای خانواده اقدام به سوء استقپفاده جنسی نمود سریعا با حسن نیت و بدون هیچ ترس به اداره پلیس یا دفترهای دادستانی محلی گزارش دهید (اعلام شکایت در دادگاه). با سازمان های حمایت از کودکان صحبت کنید ، آنها برای انجام اقدامات لازم به شما کمک خواهند کرد و شما را راهنمایی می کنند.

• والدین حتما با متخصص کودکان مشورت کنند تا در صورت لزوم کودک مورد بررسی پزشکی قرار گیرد. پزشک کودک را مورد معاینه قرار می دهد ، تا هرگونه مشکل جسمی احتمالی مربوط به سوءاستفاده جنسی را بررسی کرده و شواهد لازم برای حمایت از کودک را در اختیار شما قرار دهد.

• حس اعتماد و حمایت را به کودک خود نشان دهید و به او بگویید تا همواره در کنار او و مراقبش خواهید بود.

• کودکان باید از لحاظ روحی نیز توسط روان پزشک معاینه شوند تا چگونگی آسیب سوءاستفاده جنسی به کودک بررسی شود و پزشک تعیین کند که آیا کودک به کمک حرفه ای نیاز دارد یا خیر تا بتواند مشکلات و آسیب های سوءاستفاده را پشت سر بگذارد.

• از آنجایی که فرد بزرگسال که کودکی را مورد سوء استفاده جنسی قرار داده است ، بالغ و عاقل است ، تماما مسئول است و هیچ مسئولیتی با کودکی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته نیست. هنگامی که یک کودک با فردی درباره سوءاستفاده جنسی صحبت می کند ، اولین گام پاسخ دادن درست و سپس حمایت کامل از آن است تا کودک توانایی اعتماد به بزرگسالان را بازیابد.

بعد از دیدن همه حالات و نشانه های آزارجنسی در کودک خود چگونه می توان رفتار منطقی نشان داد ؟

واقعیت این است بیشتر پدر و مادرها اشتباه هایی را در مواجهه با این مسأله دارند. نخستین اشتباهی که می کنیم انکار است. خیلی طبیعی است تجاوز به کودک مسئله ای دور از ذهن برای والدین است و در ابتدا آنها باور نمی کنند و آن را انکار می کنند.

مثلا خانمی می گفت پسر خواهرم 9 سالش بود پسر خاله 19 ساله اش در استخر به او تجاوز کرده بود. خواهرم می گفت که پسرم چیزهایی را عنوان می کرد که من فکر می کردم اشتباه است مادرم چیزهایی را گفت که بازهم گفتم اشتباه است تا اینکه خودم دیدم.

اشتباه دیگر خشمگین شدن والدین است و این خیلی طبیعی است. اما به یاد داشته باشید که کودک به قدری ترسیده است که نمی داند فرد متجاوز مقصر است یا خود او .

طبق گزارشات در همان شبی که والدین متوجه موضوع شدهاند بسیار از فرزندان خودکشی کرده و یا اقدام به فرار کرده اند. مثلا خانمی تعریف می کرد پسر عمویش به او تجاوز کرد و در 12 سالگی خودش را در اتاق دار زد. این خانم می گفت مقصر دیگران بودند چون همه بچه ها مسخره اش می کردند. همه جای دنیا همینطور است. بنابراین هر چه هم سخت باشد نباید والدین خشم را جلوی بچه بروز دهند.

در شرایطی که در 90 درصد موارد متجاوز از افراد فامیل و اعضای خانواده است پس از این حادثه نخستین اقدامی که فرد قربانی یا اطرافیانش باید انجام دهند ، چیست؟ چطور باید این مسأله را مدیریت کنند؟

در اغلب موارد اگر متجاوز از خانواده های طرفین باشد به جای اینکه پدر و مادر به همدیگر کمک کنند همدیگر را تحقیر می کنند اینکه تو برادرت را راه دادی و خیلی وقت ها پدر و مادر در این جریان طلاق می گیرند چون نمی توانند یکدیگر را ببخشند. بار تجاوز متفاوت است و خیلی مهم است پدر و مادر این را بدانند که بچه احتیاج به کمک دارد.

پدر و مادر باید تسلط کافی بر اعصاب خود داشته باشند. مادرهایی که همسرشان به فرزند شان تجاوز می کند ، مادر این احساس را دارد اگر پاسخگوی نیاز جنسی همسرش بود این اتفاق نمی افتاد در صورتی که این گناه کاملا نادرستی است برای اینکه اصلا ربطی به نیاز جنسی ندارد. به هر حال آن همسر به بچه ها تمایل جنسی دارد. خیلی وقت ها پدر یا ناپدری به بچه بزرگ خانواده تجاوز می کند خواهر یا برادر بزرگ فکر می کند اگر تن بدهند و سکوت کنند از کوچک تر ها دفاع می کنند و اگر مقاومت کنند متجاوز سراغ فرد بعدی می رود. در صورتی که آمارها نشان می دهد خیلی وقت ها برای همه بچه ها اتفاق می افتد و بندرت پیش می آید ناپدری یا پدر تنها یک بچه را مورد آزار قرار دهد.

خیال کودک خود را راحت کنید

اگر پدر و مادر با نادیده گرفتن ، حرفی از آزار و تعارض جنسی کودک نزنند کودک فکر می کند گناهی انجام داده است. بدترین روش برخورد حمله کردن به فرزند است که باغث افزایش مشکلات می شود. بهترین راه گفتگو در مورد تجربه تلخی است که کودک با آن برخورد داشته است. اگر کودک به والدین بگوید و والدین نیز با او هم دردی کنند و به راه حل هم برسند می توانند از اضطراب دور شوند و آگاهانه زندگی عادی شان را داشته باشند.

بهتر است به کودک گفته شود« ما درباره این موضوع حرف زدیم و راه حل دادیم و بهتر است زندگی مان را داشته باشیم اما اگر سؤالی داشتی می توانی هر وقت خواستی از ما بپرسی.» به این ترتیب موضوع را به خود کودک واگذار می کنید تا هروقت لازم دید با شما صحبت کند. حتی اگر والدین از ترس آبرو روی این مسئله سرپوش می گذارند باید بدانند که دست کم بین خودشان این مسئله باید حل شود و امنیت و هم دلی به کودک داده شود. به او اطمینان دهند که خداوند ناظر همه ماست و فردی که کار زشتی با او انجام داده یا او را آزار داده جزا خواهد شد.

به عوارض تعرض جنسی توجه کافی داشته باشید

کودکی که مورد تعرض قرار می گیرد به خصوص اگر با خشونت همراه باشد دچار پدیده PTSD یا استرس پس از حادثه می شود. یعنی اتفاق بدی برای او پیش آمده و تمام شده ولی حجم احساس منفی و هیجان در او باقی می ماند. عزت نفس و حرمت نفس در این موضوع به شدت در معرض خطر است. کودک با به یادآوری تجربه تلخ خود دچار حمله اضطرابی می شود. حتی اگر خودش را کنترل کند حمله اضطرابی تبدیل به اضطراب انتشاری در موضوعات دیگر می شود مثلا اینکه از فضای بسته و از صدای بلند می ترسد و به دامنه ترسهای او افزده می شود . ضمن آنکه ممکن است افکار وسواسی پیدا کند و با کوچک ترین صدا عصبی شود.

فرار و انکار محیط های اجتماعی از دیگر عوارض این اتفاق است که حل کردنش کار یک متخصص است. کودک ممکن است دیگر خودش را دوست نداشته باشد و از خودش متنفر باشد. هراس اجتماعی کودک می تواند تبدیل به تنفر اجتماعی شده و او شخصیت ضداجتماعی پیدا کند.

واکنش خانواده ها تعیین کننده است

اگر والدین و یا اعضای خانواده به موقع از اتفاق آزار جنسی ناگوار مطلع شوند می توانند با مراجعه به روان پزشک از بروز تبعات درازمدت تا حدودی جلوگیری کنند.

تا حد امکان فرزندان خود را حتی برای مدتی کوتاه با دیگران تنها نگذارند و تماس دیگران با فرزند باید طوری باشد که خودشان بر آن داشته باشند. کودکانی که آموزش های لازم را می بینند و اطلاعات و آگاهی بهتری دارند ، میزان آسیب پذیری شان نسبت به کودکانی که هیچ آموزشی جنسی ندیده اند و هیچ آشنایی درباره بدن شان و آزارهای جنسی ندارند کمتر است؛ پس همیشه بر پیشگیری بیشتر تاکید می شود.

بسیاری از مدارس برای جلوگیری از سوءاستفاده های جنسی از کودکان برنامه هایی را تنظیم کرده اند.در این برنامه ها آموزشهای مختلفی درباره سوءاستفاده جنسی به دانش آموزان ارائه می شود ، برای نمونه آگاه کردن آنها در مورد تفاوت بین لمس «خوب و محترمانه» و لمس «بد و زشت» ، هوشیار کردن آنها نسبت به خطرات وتشویق کردن آنها برای گزارش کردن این اعمال خلاف به افراد بزرگسال از جمله موارد آموزشی آنها می باشد.

تحقیقات نشان داده است که دانش آموزانی که تحت آموزشهای جامع و گسترده شامل تقویت قابلیتهای اجتماعی و عاطفی مربوطه قرار داشته اند بهتر توانسته اند از خود در برابر تهدیدات جنسی محافظت کنند و بهتر از بچه های دیگر می توانند از فرد خطاکار بخواهند که آنها را رها کند ، داد و هوار راه بیاندازند و با فرد خلافکار گلاویز شوند ، یا او را تهدید به لو دادن کنند و هنگامی که رفتار ناشایستی با آنها شد عملا آن را به والدین خود بگویند. گزارش کردن عمل خلافکار یکی از بهترین راههای پیشگیری کننده است.