ضرب المثل آنقدر شور بود که خان هم فهمید

زمینه پیدایش

روزی روزگاری ، حاکم کم عقلی بر شهری حکومت می کرد. پدر او قبلا حاکم آن شهر بود و هنگامی که از دنیا رفت یک خانه بزرگ ، چند زمین و باغ و کلی ثروت برای پسرش به ارث گذاشت و فقط در عوض این ثروت از پسرش خواست از اموالش به خوبی مراقبت کند و حواسش به افرادی که سالیان سال با آنها زندگی کردند و به آنها خدمت کرده اند باشد و احترام آنها را حفظ کند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

حاکم نیز به وصیت پدر عمل کرد و خدمتکاران خانه را سر جای قبلی که کار می کردند نگه داشت به خصوص آشپزخانه که کارش زیاد بود ، چون حاکم همیشه چند نفری را به عنوان میهمان سر سفره خود داشت و آشپز مجبور بود همیشه آماده پذیرایی از میهمانان حاکم باشد. این کار یک اشکال داشت و آن اینکه وقت نداشت با حوصله حواسش به همه چیز غذا باشد. به همین جهت یک روز غذا شور بود یک روز بی نمک یک روز ترش بود یک روز شیرین. ولی حاکم با همه این شرایط مراعات آشپز را می کرد و هیچ وقت اعتراضی نمی کرد. گاه اطرافیان به آشپز تذکر می دادند ، ولی چون خود حاکم حرفی نمی زد او قبول نمی کرد.

تا اینکه یک روز موقع درست کردن غذا ظرف نمک از دست آشپز سُر خورد و داخل ظرف خورشت افتاد تا آشپز بخواهد بجنبند و ظرف نمک را خارج کند ، کلی از نمک ها در غذا ریخت و حسابی غذا را شور کرد. حاکم و میهمانانش سر سفره نشسته بودند و گرسنه منتظر غذا بودند ، آشپز مجبور شدن همان غذا را به سر سفره ببرد.

آشپز خود غذا را برای میهمانان کشید تا بخورند میهمانان همان لقمه اول فهمیدند چقدر غذا شور است. حاکم چند لقمه ای خورد ولی ناگهان به آشپز گفت : ببینم به نظر شما این غذا کمی شور نشده؟ میهمانان که قبلا غذای این آشپز را خورده بودند و خونسردی حاکم را دیده بودند با تعجب نگاهی به حاکم کردند. آشپز سریع گفت : نه قربان فکر نمی کنم اینطوری باشد؟ یکی از میهمانان ناگهان فریاد زد «خجالت بکش ، تازه فکر نمی کنی؟ این غذا آنقدر شور است که خان هم فهمید. خان در حالی که دست از غذا خوردن می کشید گفت : یعنی تاکنون همیشه غذا بد بوده و من نفهمیدم. تو به من گفتی نفهم؟ بلند شو و از جلوی چشم من دور شو. بعد به آشپز گفت : دیگر به اینها غذا نده و خودش مابقی غذا را خورد.