زندگینامه ابوالفضل خطیبی و همسرش(Abolfazl Khatibi)
- نام اصلی : ابوالفضل خطیبی
- متولد : 25 اردیبهشت 1339 گرمسار
- درگذشته : 21 دی 1401 (62 سال)
- زمینه فعالیت : ادبیات
- پیشه : نویسنده و شاهنامه شناس
- مدرک تحصیلی : دکتری زبان و ادبیات فارسی
- سالهای فعالیت :
- قد :
- همسر : فریبا شکوهی
بیوگرافی کامل ابوالفضل خطیبی
ابوالفضل خطیبی متولد 25 اردیبهشت 1339 در گرمسار نویسنده ، شاهنامه شناس و پژوهشگر زبان و ادب فارسی بود.
ابوالفضل خطیبی - Abolfazl Khatibi
او با درجه استادیار ، عضو هیئت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مشاور علمی گروه فرهنگ نویسی بود.
فارغ التحصیل کارشناسی تاریخ (دانشگاه شیراز) ، کارشناسی ارشد فرهنگ و زبان های باستانی ایران (پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی) و دکتری زبان و ادبیات فارسی (پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی) بود.
وضعیت ازدواج و همسر ابوالفضل خطیبی
ایشان سال ها پیش ازدواج کرده و متاهل بود. دکتر فریبا شکوهی همسر ابوالفضل خطیبی می باشد. ثمره این ازدواج یک فرزند است.
ابوالفضل خطیبی و همسرش فریبا شکوهی
خانواده و اصالت
خطیبی در روستای امامزاده علی اکبر از توابع آرادان در شهرستان گرمسار زاده شد و دوران ابتدایی را در همان روستا و راهنمایی و دبیرستان را در آرادان سپری کرد.
ورود به دانشگاه
در سال 1358 در رشته تاریخ وارد دانشگاه شیراز شد و در 1365 مدرک کارشناسی گرفت. در سال های 1375-1378 دوره کارشناسی ارشد را در رشته فرهنگ و زبان های باستانی ایران در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گذراند و در سال های 1390-1394 در همان پژوهشگاه در رشته زبان و ادبیات فارسی دوره دکتری را سپری کرد و در 25 آذر 1394 از رساله دکتری خود باعنوان «بررسی انتقادی مهمترین قطعات و بیت های الحاقی شاهنامه» دفاع کرد.
از سربازی تا هیئت علمی
از سال 1368 پس از اتمام دوره سربازی در چند مرکز پژوهشی به فعالیت اشتغال داشت ، از جمله : مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (1368-1375) ، مرکز نشر دانشگاهی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی (از 1375 تا کنون).
خطیبی عضو هیئت علمی و معاون گروه فرهنگ نویسی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و معاون سردبیر مجله «نامه ایران باستان» ، نگارنده بیش از صد مقاله علمی به ویژه درباره شاهنامه در دانشنامه ها و مجلات تخصصی ادبی بوده و در تصحیح شاهنامه با جلال خالقی مطلق در جلد هفتم همکاری داشته است.
جوایز و افتخارات
او دریافت کننده جایزه حامیان نسخ خطی در آیین بزرگداشت حامیان نسخه های خطی در سوم آذر ماه 1384 به خاطر مقاله «اصالت کهن ترین نسخه : فلورانس 614 ه. ق» بوده است.
درگذشت
آقای خطیبی درحالیکه پیوند کبد داشت ، متأسفانه نتیجه عمل پیوند موفقیت آمیز نبود و چهارشنبه ، 21 دی ماه 1401 از دنیا رفت.
عکس های اینستاگرام ابوالفضل خطیبی
آثار
خطیبی تاکنون در حوزه های تاریخ ایران ، زبان و ادبیات فارسی و ایران شناسی 9 کتاب ، 60 مقاله در مجله ها و مجموعه ها و 156 مقاله در دانشنامه ها و 23 نقد کتاب منتشر شده است. حوزه تخصصی وی شاهنامه فردوسی و ادبیات حماسی است و تاکنون در همایش های گوناگونی شرکت داشته و در آنها به ایراد سخنرانی پرداخته است.
کتاب ها
- شاهنامه ، ابوالقاسم فردوسی : طبع انتقادی ، به کوشش جلال خالقی مطلق و ابوالفضل خطیبی ، دفتر 7، نیویورک ، بنیاد میراث ایران 1386/2007. ؛ تهران ، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی ، کانون فردوسی ، 1386.
- برگزیده مقاله های نشر دانش درباره شاهنامه (شماره 11) ، ابوالفضل خطیبی ، تهران ، مرکز نشر دانشگاهی 1386/2007.
- تقدیرباوری در منظومه های حماسی فارسی (شاهنامه و ویس ورامین) ، هلمر رینگرن ، ترجمه ابوالفضل خطیبی ، تهران ، انتشارات هرمس ، 1387/2009.
- یادداشتهای شاهنامه ، بخش سوم ، با همکاری جلال خالقی مطلق و محمود امیدسالار ، نیویورک ، بنیاد میراث ایران 1387/2008؛ تهران ، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی ، 1390.
- به فرهنگ باشد روان تندرست : مقاله ها و نقدهای نامه فرهنگستان درباره شاهنامه ، به کوشش احمد سمیعی گیلانی و ابوالفضل خطیبی ، به مناسبت همایش هزاره شاهنامه در اردیبهشت ماه 1390، تهران ، فرهنگستان زبان و ادب فارسی ، 1390.
- جشن نامه دکتر فتح الله مجتبائی ، به کوشش علی اشرف صادقی و ابوالفضل خطیبی ، تهران ، انتشارات هرمس ، 1393.
- فرامرزنامه بزرگ ، از سراینده ای ناشناش در اواخر قرن پنجم هجری ، به کوشش ماریولین فان زوتفِن و ابوالفضل خطیبی ، تهران ، انتشارات سخن 1394.
- شبرنگ نامه : داستان شبرنگ پسر دیو سپید با رستم ، از سراینده ای ناشناس احتمالاً در قرن ششم هجری ، به کوشش ابوالفضل خطیبی و گابریله فَن دِن بِرخ ، تهران ، موقوفات دکتر محمود افشار با همکاری انتشارات سخن ، 1395.
- آیا فردوسی محمود غزنوی را هجو گفت؟ هجونامه منسوب به فردوسی : بررسی تحلیلی ، تصحیح انتقادی و شرح بیت ها ، تهران ، انتشارات پردیس دانش ، 1395.