زندگینامه فرامرز ظلی و همسرش(Faramarz Zelli)
- نام اصلی : فرامرز ظلی
- متولد : 1321 تهران
- زمینه فعالیت : ورزش فوتبال
- پیشه : دروازه بان سابق فوتبال
- مدرک تحصیلی :
- سالهای فعالیت :
- قد فرامرز ظلی :
- فرزندان : یک دختر
بیوگرافی کامل فرامرز ظلی
فرامرز ظلی متولد 1321 در تهران دروازه بان سابق فوتبال ایران است.
فرامرز ظلی - Faramarz Zelli
فرامرز ظلی نامی بزرگ در فوتبال ایران است؛ کسی که در تیم های بزرگی مانند پاس و استقلال بازی کرده و به قهرمانی های داخلی و بین الملی زیادی رسیده است. از اولین قهرمانی با استقلال در آسیا تا قهرمانی با تیم ملی در قاره کهن.
وضعیت ازدواج و همسر فرامرز ظلی
فرامرز ظلی ازدواج کرده و یک دختر دارد.
همسرش در سال 1401 فوت کرده است.
فرامرز ظلی و پوری بنایی
شروع فعالیت فوتبال
در دوران مدرسه والیبال بازی می کردم و اصلا با فوتبال میانه ای نداشتم. پدر بنده افسر ارتش بود و در شهرهای مختلف ماموریت داشت. خاطرم است که یک روز در شهر شیروان و در یک زمین خاکی توپی دیدم و شروع به بازی با آن کردم. شخصی آمد و گفت فوتبال بلدی؟ من با اعتماد به نفس گفتم بله! دروازه ای که با دو تکه سنگ درست شده بود را به من نشان داد و گفت در این محوطه بایست و نگذار توپ از اینجا عبور کند. گفتم چشم و این کار را انجام دادم. جالب است که من حتی قوانین فوتبال را هم بلد نبودم. با این حال این کار را کردم و در حدود 10 سالگی اولین تجربه بازیگری من در فوتبال شکل گرفت.
از شاهین تا تیم ملی
بعد از اینکه به این رشته علاقه مند شدم و حرفه ای شدم با تعدادی از بچه محل ها پشت ورزشگاه شماره 3 شهباز باشگاهی درست کردیم و نام آن تیم را عقاب گذاشتیم. هر تیمی هم به آنجا می رفت و بازنده می شد باید امضا می داد. در آن زمان هر فوتبالیستی در یک ارگان استخدام می شد و من هم عضو وزارت دفاع شدم. ابتدا در محله چهارصد دستگاه با اصغر شرفی تمرین می کردیم و در همان دوران با تیم خردسالان (رده جوانان فعلی) تاج چهارصد دستگاه قهرمان تهران شدیم و سپس دوستی مرا به آقای امیر آصفی معرفی کرد. ایشان به من گفت لباست را عوض کن و اگر یادتان باشد آن زمان 5 نفر از شاهین جدا شده بودند. ایشان هم در دومین بازی جلوی دارایی مرا داخل دروازه قرار داد؛ جلوی ناصرنوآموز و نوریان. بازی مساوی شد. با عملکرد خوبم توانستم نظر ایشان را جلب کنم و یک روز ایشان به من فرمودند جمعه صبح در تمرین تیم ملی حاضر شو و نزد آقای حسین فکری (سرمربی وقت تیم ملی) برو.
تیم پاس
اولین دروازه بان تیم پاس من بودم. در آن زمان آقای رنجبر ، حبیبی و … فقط اجازه داشتند در مسابقات ارتش ها حضور پیدا کنند و به همراه عده ای دیگر با نامه نگاری ها توانستیم مجوز از فدراسیون بگیریم تا در لیگ داخلی هم حضور پیدا کنیم. رفتیم زمین شماره 2 بازی کردیم و من یک گل بد خوردم. البته گل به خودی بود.
من 3 بار با پاس قهرمان کشور شدم و در تورنمنت های بین المللی هم حضور پیدا کردم.
استقلال تهران
از سال 1348 تا سال 51 در این تیم بودم. من در استقلال دوستان بزرگی داشتم و حتی به خاطر برخی صحبت ها که ممکن بود جایگاه مرحوم ناصر حجازی در تیم به خطر بیفتد تصمیم گرفتم از استقلال بروم. من عضو اولین تیم قهرمان آسیا بودم؛ هرچند دروازه بان اصلی تیم ، حجازی بود؛ تیمی که با درایت رایکوف قهرمان شد. رایکوف حتی به من اجازه می داد اخبار تیم را در مسابقات تایلند بنویسم و به رسانه های ایرانی مخابره کنم.
جام ملت های آسیا 1966
در آن مسابقات من و آقای عزیز اصلی دروازه بان تیم بودیم و چرخشی بازی می کردیم. در بازی فینال عزیز اصلی خط 18 قدم را اشتباها رد کرد و با خروج از دروازه گل عجیب و غریبی دریافت کرد. آن مسابقات حواشی زیادی داشت و در یک دیدار تماشاگران تایلندی به زمین ریختند تا ما را کتک بزنند! آنقدر تعداد جمعیت زیاد بود که حتی پلیس هم حریف آنها نشد و ما به سختی جان سالم به در بردیم. داور در آن بازی دو پنالتی برای تیم تایلند گرفت. ما به داور اعتراض کردیم و حتی 5 تا بازیکن ما به بیمارستان رفتند و حتی کار خود مبشر هم به بیمارستان کشید. هرچه بود گذشت.
جام ملت های آسیا 1970
من هم جزو آن تیم بودم و اسرائیل را در فینال بردیم. سال 1970 بود. اردوی اسرائیل در بهترین هتل بود و ما هم در خیابان ژاله بودیم. اول یک گل خوردیم و امجدیه به سکوت رفت. بعد پرویز قلیچ خانی یک شوت زیبا زد. گل دوم را هم همایون [بهزادی] زد. داور هندی گل را قبول کرد و آن جام ماندگار شد.
پس از انقلاب
به مشهد رفتم و تیم ابومسلم را درست کردم. آقای دیده بان گفت برو مشهد و آن تیم را درست کن. سال 1353 بود که این اتفاق افتاد. مثل الان فوتبال در شهرستان ها جا نیفتاده بود. یک رئیس فدراسیون گفت بازیکنان شهرستانی فقط در شهر خودشان بازی کنند و در تیم ملی هم فقط تا 27 سالگی می توانید بازی کنید. فوتبال عملا تعطیل شده بود.
درباره پرویز دهداری
ایشان بسیار انسان شریفی بود. درست است که علیه ایشان کودتا صورت گرفت که آن هم یک ریشه ای داشت. پرویزخان زیربار حرف زور نمی رفت. سفارش قبول نمی کرد. در اولین سفری هم که تیم ملی به پاکستان داشت قانون را رعایت می کرد. باید بگویم درون ایشان بسیار لطیف بود و البته یک روحیه دیکتاتوری هم داشت. ایشان مریض بود و به خاطر بیماری یک دفعه افت کرد. من درباره آن ماجرا هیچ وقت با ایشان صحبت نکردم؛ البته دلم می خواست اما جرأت نمی کردم از استادم چیزی را بپرسم.
مربیگری
در نخستین دوره عالی مربیگری که در تهران برگزار شد شرکت کرد و بعد از آن مدتی در کرمانشاه مربیگری نمود تا به عنوان مربی تیم ملی امید انتخاب شد و به همراه این تیم به بحرین و عمان سفر کرد. سپس در کنار حشمت مهاجرانی به عنوان مربی تیم ملی جوانان کار کرد و به قهرمانی در آسیا رسید. وی در تیمهای صنایع نظامی و اقبال مربیگری کرد تا اینکه مدرسه فوتبال را بنیانگذاری کرد. آموزش درست به رده های پایه و سرمایه گذاری برای نونهالان اعتقاد همیشگی وی بوده و خود نیز می گوید : حسین مبشر رئیس فدراسیون فوتبال ایران در دهه چهل با درآمد حاصل از فروش بلیت بازیها برای نوجوانهایی که در زمین خاکی فوتبال بازی می کردند لباس می خرید.
فرامرز ظلی مدتی نیز مشاور باشگاه فوتبال سایپای البرز بوده و همچنین از اعضای کمیته فنی تیم پیشکسوتان و سرپرست این تیم می باشد.
پرویز قلیچ خانی
پرویز قلیچ خانی بهترین بازیکنی بود که با او بازی کردم.
به یاد دارم که پای من خراب بود و در استادیوم بودم ، پرویز از من پرسید چند دقیقه از بازی مانده است که گفتم 5 دقیقه. اراده کرد ، توپ را از جلوی دروازه خودی برداشت و گلر حریف را هم دریبل زد و توپ را به گل تبدیل کرد. گل دوم هم با جواد قراب یک و دو کرد و 2 بر یک افتادیم. فوتبال در وجود او بود. همایون هم خوب بود اما پرویز قلیچ خانی یک وجود فوتبالی داشت.
عکس های اینستاگرام فرامرز ظلی
درباره عابدزاده
جامعه را با من من کردن نمی شود درست کرد. همه کسانی که من دیدم خوب بودند. در دروازه بان ها ، حجازی و بادکوبه خوب بودند اما عابدزاده یکی از بهترین هاست. با او کار نکرده ام اما با او صحبت زیادی کرده ام. سال ها قبل مدرسه فوتبال من در ورزشگاه انقلاب بود که به او گفتم داخل زمین و کنار زمین برای شماست و او شروع کرد با پسرش کار کردن اما به من گفت او را داخل ایران نگه نمی دارم و پسرم را از ایران خارج می کنم که همین کار را هم کرد. عابدزاده اندیشه خوبی داشت و از نظر من نمونه نداشت.
بیماری
فرامرز ظلی ، دروازه بان پیشین تیم ملی فوتبال ایران ، استقلال و پاس در اسفندماه 1402 در بیمارستان بقیة الله الاعظم (عج) بخش عفونی بستری شده است.