عوارض داروهای تقویت جنسی برای چشم + خطرات

خطرات داروهای تقویت جنسی برای چشم

امروزه داروهای تقویت کننده جنسی به وفور در دسترس عموم هستند و توسط اقشار مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. اما یافته های پژوهشی نشان می دهند که مصرف چنین داروهایی ممکن است خطرات حاد و مزمنی را برای چشم به همراه داشته باشند.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

به گزارش نم نمک ، فسفودی استرازها یا به اختصار PDE ها ، آنزیم های داخل سلولی هستند که توسط 21 ژن مختلف ساخته می شوند. این آنزیم ها در بافت های مختلف بدن مانند مغز ، پلاکت ها ، عضلات صاف ، عضلات قلبی و شبکیه چشم بیان می شوند. PDE ها در عضلات صاف و عضلات قلبی ، فعالیت دو ماده شیمیایی مهم به نام cAMP و cGMP که پیام رسان های ثانویه داخل سلولی برای انبساط و انقباض هستند را تنظیم می کنند. در چشم نیز ، ماده cGMP با فعال سازی پمپ هایی خاص ، در جذب مایع زیر شبکیه نقش دارد.

به بیان متخصصان ، فسفودی استرازها همچنین در ماهیچه های صاف دیواره عروق اجسام غاری در آلت جنسی مردانه ، باعث کاهش سطح cGMP می گردند. هنگام برانگیختگی جنسی ، آزادسازی ماده نیتریک اکسید از انتهای اعصاب اجسام غاری باعث افزایش cGMP شده و طی یک مسیر بیوشیمیایی ، موجب انبساط عضلات صاف و فشرده شدن وریدهای آلت جنسی می شود. درنتیجه این اتفاق ، ورود جریان خون به وریدها افزایش یافته و خروج جریان خون کاهش می یابد و لذا موجب نعوظ می گردد. با این اوصاف ، هرگونه کاهش یا مهار PDE ، باعث افزایش غلظت cGMP شده و نعوظ را بهبود می بخشد. این همان کاری است که داروهای معروف جنسی نظیر سیلدنافیل بر اساس آن کار می کنند.

محققان با توجه به تأثیر PDE ها در وضعیت کارکرد چشم ها ، در یک مطالعه مروری ، تأثیر داروهای مهارکننده های فسفودی استراز را بر این اندام مهم مورد بررسی قرار داده اند.

این محققان با جستجوی گسترده در پایگاه های علمی Medline و Pubmed مقالات مرتبط با عوارض چشمی داروهای مهارکننده فسفودی استراز را استخراج کرده و مورد تجزیه وتحلیل قرار داده اند.

داروهای مهارکننده آنزیم های فسفودی استراز مانند سیلدنافیل ، تادالافیل ، واردنافیل و آوانافیل امروزه جهت درمان اختلالات نعوظ در مردان و علاوه بر آن ، درمان افزایش فشارخون شریان ریوی به کار می روند.

گزارش های متعددی از تأثیر این داروها بر چشم و به ویژه در بروز مشکلی تحت عنوان نوروپاتی ایسکمیک قدامی وجود دارد. عوارض چشمی دیگر که به طور عمده عروقی می باشند شامل کوریورتینوپاتی سروز مرکزی ، خونریزی شبکیه ، انسداد وریدها و شریان های شبکیه هستند. پس از مصرف این داروها ، شکایات بینایی مختلف توسط بیماران بیان می شود که ازجمله آن ها مشکل آبی بینی ، تاری دید و دوبینی هستند.

البته باید اشاره کرد که بر اساس یافته های این پژوهش ، مشکلات فوق در برخی افراد و اغلب هم به صورت گذرا و خودمحدود گزارش شده اند و بیشتر به دنبال مصرف نسل قدیمی تر داروها مانند سیلدنافیل رخ می دهد.

عارضه ای که همچنان در صدر عوارض مهم استفاده از این داروها است و در اکثر موارد برگشت ناپذیر است ، همان نوروپاتی ایسکمیک قدامی است که در هر زمان بعد از استفاده از دارو می تواند روی دهد. با بررسی مقالات مشخص می شود که سازوکار ایجاد این بیماری همچنان ناشناخته است و به طور قطعی نمی توان گفت که کدام بیماران درخطر ایجاد این عارضه مهارکننده های فسفودی استرازها هستند. اما به نظر می رسد عوامل خطر آناتومیک عصب بینایی و بیماری های زمینه ای مانند دیابت ، بیماری های قلبی-عروقی و فشارخون در بروز این عارضه مهم هستند.

بیماری فوق با تورم رنگ پریده چشم همراه با از دست دادن حاد بینائی مشخص می شود و از انفارکتوس عصب چشمی به علت درگیری شرائین کوتاه ناشی می شود.

یافته های علمی پژوهشی فوق به نوعی بیانگر آن هستند که استفاده از چنین داروهایی به ویژه در اشخاصی که دچار مشکلات سیستمیک و بیماری های زمینه ای هستند ، بایستی با احتیاط بالا و صرفا بنا بر دستور پزشک صورت گیرد تا از آسیب رسیدن به چشم ها جلوگیری به عمل آید.