علل و علائم سندروم استکهلم و روش های درمان آن

علل و علائم سندروم استکهلم و روش های درمان آن

سندروم استکهلم وضعیتی است که در آن فرد به فکر آدم دزدی و آدم ربایی می باشد. در کنار این ها ممکن است که افراد مشهور نیز به این سندروم مبتلا باشند. این افراد وضعیت های روانی خاصی دارند که در برابر حوادث مختلفی ایجاد شده است. در این قسمت از سلامت نم نمک نگاهی نزدیکتر به سندروم استکهلم داریم که نامش را چگونه گرفته ، چگونه تشخیص داده می شود و یا چگونه می توان آن را درمان کرد.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

این سندروم به اصطلاح پاسخ روانی می باشد و زمانی اتفاق می افتد که قربانی های تجاوز و یا آدم ربایی با تجاوزگران و مجرمان مواجه می شوند. این اتصال روانی با گذشت روزها ، هفته ها ، ماه ها و حتی سال ها افزایش پیدا می کند. قربانی های تجاوز یا آدم ربایی با چنین سندرومی ممکن است که با افراد مجرب همزاد پنداری کنند که البته این کار آن ها برخلاف ترس ترور و یا آسیب می باشد که از قربانیان انتظار داریم.

بعضی از قربانیان هستند که رفته رفته احساس مثبتی نسبت به افرادی که به آن ها تجاوز کردند ، پیدا می کنند. حتی ممکن است احساس کنند که با آن ها اهداف مشترک دارند. این قربانیان کم کم شروع به احساسات منفی نسبت به پلیس و مقامات قانونی پیدا می کنند. همچنین ممکن است که از کمک افرادی که در شرایط خطرناک به آن ها یاری می رسانند ، احساس بدی داشته باشند.

این پارادوکس برای همه قربانیان اتفاق نمی افتد و علت آن هم هنوز مشخص نمی باشد. بسیاری از روانشناسان و متخصصان در این زمینه ، سندروم استکهلم را یک نوع مکانیزم دفاعی یا راهی برای کمک کردن به قربانیان می دانند که در معرض مشکلات حملاتی و یا آسیب قرار گرفتن هستند. در حقیقت گذشته یا تاریخچه زندگی فرد ممکن است که به متخصصان در افراد تشخیص علت آن کمک کند.

تاریخچه سندروم استکهلم

طبق آنچه در بخش سلامت روان نم نمک عنوان شده است تئوری های مختلفی از اینکه سندروم استکهلم چرا به این نام شناخته شده در دهه های مختلف وجود داشته است اما تا سال 1973 هنوز این سندروم نامگذاری نشده بود.

این سندروم برای اولین بار زمانی مشاهده شد که دو مرد ، چهار نفر را به مدت 6 روز آدم ربایی کردند. این آدم ربایی بعد از دزدی از یک بانک در استکهلم در کشور سوئد اتفاق افتاد. بعد از این که آدم رباها قربانیان را آزاد کردند ، قربانیان از اینکه بخواهند از آن ها شکایت کنند ، اجتناب کردند و حتی از آنها دفاع هم کردند.

بعد از آن نام این سندروم را سندروم استکهلم گذاشتند زیرا وضعیتی بود که برای اولین بار در منطقه استکهلم رخ داد. البته این سندروم زیاد شناخته شده نیست و روش تشخیصی خاصی ندارد و معمولا روانشناسان و روانپزشکان این اختلال را تشخیص می دهند.

علائم سندروم استکهلم چیست؟

در این شرایط قربانی شروع به تجربه احساسات مثبت به فردی می کند که به او تجاوز کرده یا آسیب دیگری وارد کرده است. قربانی احساسات منفی نسبت به پلیس ، مقامات قانونی یا هر کسی پیدا می کند که قصد دارد بر علیه آسیب زننده به او کمک کند.

همچنین ممکن است از همکاری دیگران بسیار خشمگین شود. قربانی کم کم پی می برد که فرد آسیب زننده کار انسانی انجام داده و باور دارد که ارزش ها و اهدافش با او یکسان می باشد . این احساسات معمولا زمانی اتفاق می افتد که وضعیت روحی روانی فرد بسیار وخیم باشد. علت آن هم معمولا آسیب شدید در روزهای آدم ربایی و تجاوز است.

به طور مثال افرادی که توسط مجرمانی آدم ربایی شده اند اما در حین آدم ربایی این اطمینان خاطر را دارند که زنده می مانند ، بیشتر با این مسئله مواجه می شوند. اگر فرد متجاوز یا آدم ربا کمی مهربانی از خودش نشان دهد ، ممکن است که احساسات مثبت را در زمانی که فرد قربانی اصل توقع آن را ندارد ، به وجود بیاورد. او کم کم با گذشت زمان احساس می کند که فرد متجاوز اصلا آدم بدی نبوده است.

سندروم استکهلم ممکن است در شرایط زیر افزایش پیدا کند

روابط سوء استفاده گرانه :

بعضی از تحقیقات نشان می دهد افرادی هستند که مدام تحت تجاوز قرار می گیرند ، این تجاوز می تواند احساسی ، جسمی و جنسی باشد. در نتیجه در طول زمان احساسات مثبت و یا دلسوزی بین فرد متجاوز و قربانی به وجود می آید.

تجاوز به کودک :

متجاوزان مکررا قربانی ها را به آسیب یا حتی مرگ تهدید می کنند. قربانی ها ممکن است که کم کم خودشان را قانع کنند که نباید از فرد متجاوز بترسند. متجاوزان همچنین ممکن است مهربانی هایی را از خود به عنوان حس همدردی نشان دهند. در نتیجه کودک را دچار سردرگمی می کنند و باعث می شوند که به ماهیت روابط منفی با فرد متجاوز گر پی نبرند.

تجارت های جنسی پرتردد :

افرادی که معمولا روابط جنسی متعدد را تجربه کردند و به رابطه جنسی مانند آب و غذا نگاه می کنند ، کم کم نسبت به تجاوز و یا افراد متجاوزگر احساس مثبت پیدا می کنند و از پلیس بیزاری می گویند.

مربی ورزشی بودن :

با اینکه ورزش یکی از راه های عالی برای ایجاد مهارت و روابط مثبت می باشد ، متاسفانه بعضی از این روابط ممکن است به طور گسترده ای منفی باشد. تکنیک های خشن در مربیگری می تواند منجر به تجاوز نیز بشود. در نتیجه قهرمانان ورزشی خودشان را قانع می کنند که این خشونت مربی به صلاح خودشان می باشد. در نتیجه ممکن است که این شاگردان به سندروم استکهلم دچار شوند.

درمان سندروم استکهلم

اگر احساس می کنید که خودتان یا فردی در نزدیکی شما به سندروم استکهلم دچار می باشد ، می توانید به او کمک کنید. به عبارت کوتاه تر ، مشاوره دادن و درمان روانشناسی بعد از اختلال استرس و آسیب به این فرد می تواند به تسکین مشکلات او و ریکاوری بعد از اضطراب و افسردگی کمک کند.

روان درمانی بلندمدت به شدت روی این افراد موثر خواهد بود. روان شناسان و روان درمانان می توانند به شما مکانیزم های خوبی را آموزش دهند تا با چنین افرادی در نزدیکی خود چگونه رفتار کنید ، آن ها را درک کنید و علت آن را بفهمید. همچنین اگر خودتان نیز به این مسئله دچار باشید ، هم می توانید به راحتی به آن ها کمک کنید.

کلام آخر

سندروم استکهلم یک استراتژی مواجهه با مشکل می باشد.

افرادی که دچار آدم ربایی و تجاوز شده اند ، نیز به آن دچار می شوند.

این سندروم هرگز یک تشخیص ثابتی ندارد ، به جای آن سعی می کنند که واکنش افراد را بسنجند. درمان آن نیز از طریق مکانیسم مواجهه با مشکلات ، کم کم به ریکاوری افراد کمک می کند.