درمان نارسایی کلیه خفیف در مراحل اولیه + پیشگیری

درمان نارسایی کلیه خفیف در مراحل اولیه

بیماری مزمن کلیه که به آن نارسایی مزمن کلیه هم گفته می شود ، عبارت است از : فقدان تدریجی عملکرد کلیه. کلیه مواد زائد و مایعات اضافه را از خون فیلتره می کند؛ سپس این مواد از طریق ادرار از بدن دفع می شوند. هنگامی که بیماری مزمن کلیه به مرحله پیشرفته برسد ، میزان مایعات ، الکترولیت ها و مواد زائد در بدن می تواند به سطح خطرناکی افزایش پیدا کند.درمان بیماری مزمن کلیه بر روی کاهش سرعت پیشروی آسیب کلیوی ، با کنترل عوامل ایجادکننده آن ، تمرکز دارد. در مراحل اولیه می تواند درمان نارسایی کلیه بدون دیالیز را انجام داد.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

سبک زندگی و درمان های خانگی

بعنوان بخشی از درمان بیماری مزمن کلیه ، پزشک تان ممکن است به منظور حمایت از کلیه ها و کاستن از کار آن ها ، برایتان یک رژیم غذایی ویژه تجویز نماید. از پزشک تان درخواست کنید که شما را به یک رژیم شناس ارجاع دهد تا رژیم غذایی فعلی تان را بررسی کرده و رژیم هایی را برای کاستن از کار کلیه ها به شما پیشنهاد دهد.

بسته به وضعیت ، عملکرد کلیه ها و سلامت کلی شما ، رژیم شناس ممکن است موارد زیر را پیشنهاد دهد :

• از مصرف خوراکی هایی با نمک افزوده بپرهیزید. با خودداری از مصرف خوراکی هایی که حاوی نمک افزوده هستند - غذاهای آماده ای مثل : غذاهای منجمد ، کنسروهای سوپ و فست فودها - ، مقدار سدیم ورودی روزانه خود را کاهش دهید. از دیگر غذاهایی که نمک افزوده دارند ، میتوان به اسنک های نمکی ، سبزیجات کنسروشده و گوشت و پنیرهای پروسس شده اشاره کرد.
• خوراکی های کم پتاسیم مصرف کنید. رژیم شناس ممکن است به شما توصیه کند در هر وعده غذایی از خوراکی های کم پتاسیم استفاده کنید. خوراکی های پرپتاسیم عبارتند از : موز ، پرتقال ، سیب زمینی ، اسفناج و گوجه فرنگی. خوراکی های کم پتاسیم هم شامل : سیب ، کلم برگ ، هویج ، لوبیا سبز ، انگور و توت فرنگی می شوند. توجه داشته باشید که بسیاری از جایگزین های نمک ، حاوی پتاسیم هستند ، بنابراین اگر به نارسایی کلیه مبتلا هستید ، باید بطور کلی از مصرف آن ها خودداری کنید.
• مقدار پروتئین مصرفی خود را محدود کنید. رژیم شناس مقدار مناسب پروتئینی را که شما روزانه به آن نیاز دارید محاسبه کرده و بر اساس این مقدار ، به شما توصیه هایی می کند. مواد غذایی پرپروتئین شامل : گوشت لخم ، تخم مرغ ، شیر ، پنیر و لوبیا می باشند. سبزیجات ، میوه ها ، نان و غلات نیز جزو مواد غذایی کم پروتئین هستند.

درمان عوارض ثانویه

می توان با کنترل عوارض ثانویه بیماری نارسایی کلیه ، آسایش فرد را بیشتر نمود. درمان عوارض ثانویه شامل موارد زیر می شود :

• داروهای کاهنده فشار خون. افراد مبتلا به بیماری نارسایی کلیه ممکن است مبتلا به فشار خون بالایی باشند که به تدریج هم بالاتر رود. پزشک شما ممکن است داروهایی را تجویز نماید که سبب کاهش فشار خون - مثل : بازدارنده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) و بلوک کننده های گیرنده آنژیوتانسین II - و حفظ عملکرد کلیه شوند. داروهای کاهنده فشار خون در ابتدا می توانند سبب کاهش عملکرد کلیه و تغییر سطح الکترولیت ها شوند ، به همین دلیل ممکن است برای نظارت بر وضعیت تان ، مکررا لازم باشد که آزمایش دهید. پزشک تان همچنین ممکن است داروهای ادرارآور (دیورتیک) و یک رژیم غذایی کم نمک را برایتان تجویز کند.
• داروهای کاهنده سطح کلسترول. ممکن است پزشک تان داروهایی به نام استاتین ها را برای کاهش سطح کلسترول شما تجویز نماید. سطح کلسترول بد در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه ، اغلب بالاست؛ این موضوع می تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی را در آنان افزایش دهد.
• داروهایی برای درمان کم خونی. در شرایط خاص ، پزشک ممکن است مکمل های هورمون اریتروپویتین - گاهی با آهنِ افزوده - را تجویز نماید. این مکمل ها به تولید بیشتر گویچه های سرخ کمک می کنند و این امر می تواند سبب کاهش ضعف و خستگی مفرط مرتبط با کم خونی شود.
• داروهایی برای کاهش ورم. در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه ممکن است مایعات احتباس یابند؛ این موضوع می تواند منجر به ورم پاها و بالا رفتن فشار خون شود. مصرف داروهای ادرارآور می تواند باعث بازگشت مایعات بدن به حالت تعادل شود.
• داروهایی برای محافظت از استخوان ها. پزشک تان ممکن است به منظور محافظت از استخوان های ضعیف و کاهش خطر شکستگی ، مکمل های کلسیم و ویتامین D را تجویز کند. همچنین احتمالا داروهای متصل شونده به فسفات (phosphate binder) نیز برای کاهش فسفات خون و محافظت از عروق خونی در برابر آسیب ناشی از توده های کلسیم (کلسیفیکاسیون) برایتان تجویز شود.
• یک رژیم غذایی کم پروتئین برای به حداقل رساندن مواد زائد خون. در جریان ایجاد پروتئین ها از مواد غذایی مصرفی ، مواد زائدی حاصل می شوند که کلیه ها باید آن ها را از خون فیلتره کنند؛ برای کاستن از کار کلیه ها ، پزشک تان ممکن است به شما بگوید که مواد پروتئینی کم تری مصرف نمایید. او همچنین ممکن است شما را به یک رژیم شناس ارجاع دهد تا راه های کاهش پروتئین مصرفی با وجود داشتن رژیم غذایی سالم را به شما آموزش دهد.

احتمالا پزشک تان به شما بگوید که باید هر چند وقت یکبار مجددا مراجعه کنید تا بررسی شود که بیماری نارسایی کلیه تان ثابت مانده یا پیشرفت کرده است.

چندین درمان برای نارسایی کلیه وجود دارد. نوع درمان بستگی به علت نارسایی کلیه دارد. در ادامه به تفصیل درباره درمان نارسایی کلیه خواهیم پرداخت.

دیالیز

در دیالیز با استفاده از دستگاهی ، خون تصفیه می شود. این دستگاه عمل کلیه ها را انجام می دهد. بسته به نوع دیالیز ، بیمار ممکن است به دستگاهی بزرگ یا یک کیسه کاتتر قابل حمل متصل شود. ممکن است نیاز باشد که بیمار در کنار دیالیز از رژیم غذایی دارای پتاسیم و نمک کم نیز استفاده کند. دیالیز نارسایی کلیه را درمان نمی کند اما اگر فرد به طور منظم برنامه درمانی خود را پیگیری کند ، موجب افزایش طول عمر او می شود.

پیوند کلیه

یکی دیگر از گزینه های درمانی ، پیوند کلیه است. کلیه پیوندی می تواند عملکرد طبیعی داشته باشد و دیگر نیازی به دیالیز نیست. بیمار باید پس از جراحی پیوند کلیه از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده کند تا از رد کلیه وسیله بدن پیشگیری کند. این داروها عوارض جانبی دارند. جراحی پیوند کلیه ممکن است برای تمام افراد گزینه مناسب درمانی نباشد. همچنین ممکن است عمل موفقیت آمیز نباشند.

دیابت و نارسایی کلیه

دیابت شایع ترین علت نارسایی کلیه است. قند خون بالا و کنترل نشده می تواند به کلیه ها آسیب برساند.

نفروپاتی دیابتی یا آسیب کلیه ناشی از دیابت نوع 1 یا 2 قابل برگشت نیست. مدیریت قند خون و فشار خون می تواند به کاهش آسیب کمک کند. بیمار باید داروهای تجویزی را نیز طبق دستورالعمل پزشک مصرف کند. اگر فردی مبتلا به دیابت باشد ، پزشک احتمالا غربالگری های معمول را برای بررسی نارسایی کلیه انجام می دهد.

امید به زندگی در بیمار مبتلا به نارسایی کلیه

نمی توان به طور دقیق مشخص کرد که فرد دچار نارسایی کلیه تا چه مدت زنده می ماند. به طور کلی فردی که تحت دیالیز قرار دارد ، می تواند انتظار داشته باشد تا زمانی که درمان خود را دنبال کند ، به طور متوسط 5 تا 10 سال زنده بماند. برخی از عواملی که در امید به زندگی این افراد نقش دارند ، عبارتند از :

• سن
• مرحله بیماری کلیوی
• سایر وضعیت های پزشکی موجود

فرد جوانی که نارسایی کلیه او در مرحله متوسط قرار دارد و عامل خطرساز و عارضه همراه دیگری ندارد ، احتمالا بیش تر از فرد سالخورده ای که دچار نارسایی کلیه مرحله 4 یا 5 است و دیابت یا بیماری قلبی نیز دارد ، زنده می ماند. پس از اینکه نارسایی کلیه فرد به مرحله آخر برسد ، او برای زنده ماندن نیاز به دیالیز خواهد داشت. عدم انجام حتی یک جلسه درمان می تواند موجب کاهش امید به زندگی شود. پیوند کلیه احتمالا حدود 5 تا 10 سال می ماند. پس از شکست اولین پیوند ، امکان دریافت پیوند دوم وجود دارد.

نارسایی کلیه و مصرف الکل

اگر فردی دچار نارسایی کلیه باشد و الکل مصرف کند ، کلیه های او مجبور می شوند که سخت تر کار کنند. الکل از سیستم بدن متابولیزه نمی شود ، بنابراین اثرات آن را تا زمان دیالیز باقی می ماند. آبجو و شراب حاوی مقادیر زیادی فسفر هستند که اگر کلیه ها نتوانند آن را فیلتر کنند ، می تواند موجب بروز مشکلات قلبی شدید و حتی مرگ شود.

پیش آگاهی نارسایی کلیه

پیش آگاهی یا چشم انداز افرادی که دچار نارسایی کلیه هستند ، به عوامل مختلفی بستگی دارد. این عوامل شامل علت پشت صحنه ، نحوه درمان و عوامل دیگری مانند فشار خون و دیابت است. درمان مناسب و داشتن سبک زندگی سالم ممکن است چشم انداز بیمار را بهبود بخشد. داشتن رژیم غذایی سالم ، عدم مصرف غذاهای مضر و درمان مشکلات پشت صحنه می تواند به تقویت سلامتی و افزایش طول عمر کمک کند.

پیشگیری از نارسایی کلیه

برای کاهش خطر بروز نارسایی کلیه باید موارد زیر را رعایت کرد :

رعایت دستورالعمل مصرف داروهای بدون نسخه. مصرف مقادیر خیلی بالا (حتی از داروهای رایجی نظیر آسپرین) می تواند طی مدت کوتاهی سم زیادی در بدن ایجاد کند. این امر موجب اضافه بار کلیه ها می شود.

بسیاری از مشکلات مجاری ادراری و کلیه زمانی که به درستی مدیریت نشوند ، منجر به نارسایی کلیه می شوند. خطر بروز نارسایی کلیه را می توان با رعایت موارد زیر کاهش داد :

• داشتن سبک زندگی سالم
• دنبال کردن توصیه های پزشک
• مصرف داروها طبق دستورالعمل
• درمان علل شایع نارسایی کلیه مانند فشار خون بالا و دیابت