راهنمای نگهداری سهره یا فنچ + تغذیه و بیماری ها

آموزش کامل نگهداری سهره یا فنچ و تغذیه ، مشکلات و بیماری ها

سِهرِه یا فنچ ها (finches) خانواده ای از پرندگانی دانه خوار و حشره خوار با منقاری کوتاه ، مخروطی و قوی ، و پر و بالی رنگارنگ هستند. در فصل بهار و تابستان به صورت تک یا جفت یا والدین به همراه جوجه ها ، در خارج از فصل زاد و ولد در فصل پاییز و زمستان به صورت دسته جمعی به سر می برند. نر و ماده تقریبا هم شکل هستند ، به صورتی که رنگ پرهای جنس نر تنوع و جلای بیشتری دارد. . در این قسمت از نم نمک به ارائه نکاتی در زمینه نگهداری از سهره "فنچ" خواهیم پرداخت.

• ثبت بیوگرافی و زندگینامه شما در گوگل!

خصوصیات کلی پرنده سهره

پرندگان سهره در سراسر جهان یافت می شوند و امروزه بسیاری از پرورش دهندگان پرندگان ، به پرورش این پرنده کوچک روی آورده اند.

این پرندگان کوچک دارای اندازه ای حدود 7.5 تا 20 سانتی متر اند . بسته به نوع سهره ای که انتخاب می کنید ، آن ها دارای پرهای رنگین در قسمت سر خود هستند. فنچ ها پرندگانی ساکت و پر جنب و جوش هستند و بین 5 تا 10 سال عمر می کنند ، البته در برخی موارد آن ها تا 27 سال نیز عمر داشته اند . همانطور که گفته شد این پرندگان دارای انواع بسیار مختلفی هستند ، برخی از آن ها وحشی و برخی دیگر اهلی اند اما با این وجود همه این پرندگان اعم از وحشی و اهلی ، متعلق به یکی از چهار خانواده زیر می باشند :

• فرینگیلیدا : این خانواده از پرندگان فنچ یکی از پرطرفدار ترین انواع پرندگان سهر می باشد. این خانواده از پرندگان سهر دارای 125 زیر شاخه با نام های پسریدا ، پلوسیدا و ... می باشد.
• استریلدیدا : این خانواده از پرندگان فنچ شامل فنچ های چمنی ، واکسها ، مونیا ها و ... . این خانواده از پرندگان فنچ نیز دارای 133 گونه مختلف هستند.
• پلوسیداها : فنچ های پلوسیدا شامل فنچ های بافنده و شب رنگ هستند. این خانواده دارای 156 زیر شاخه اند.
• پاسریدا : این خانواده از پرندگان سهر ، دارای 32 گونه مختلفند.

طیف گسترده ای از پرندگان فنچ ، در صنعت حیوانات خانگی وجود دارند. لیستی از فنچ ها که در سراسر نقاط جهان یافت می شوند ، عبارتند از : نقره آفریقایی ، طوطی فینچر آبی ، گره تاج ویور ، گنج الماس ، لیدی گولدیان ، بافنده نارنجی ، بهشت ویدا ، پینتای ویدا ، قرمز فینچر استار ، طوطی سرخ ، فنچ توت فرنگی.

مراقبت و تغذیه سهره

این پرندگان نیازمند غذا و آب تازه به صورت روزانه هستند. تغذیه پرندگان فنچ بسیار آسان است.

• غذای پرندگان : دانه های مخصوص فنچ ها به راحتی در دسترس است. این پرندگان تنها یک قاشق چای خوری دانه در طول روز می خورند و به ندرت پرخوری می کنند اما با این حال ممکن است در هنگام غم و ناراحتی و یا در هنگام سرد بودن هوا ، پر خوری کنند.
• مکمل : مکمل مورد نیاز این پرندگان بسیار مهم است و باید در ظرفی جداگانه برای این پرنده تهیه شود.
• جوانه و ارزن : دانه جوانه زده و ارزن مرطوب نیز مورد علاقه این پرندگان است.
• پروتئین : غذاهای پروتئین دار شامل تخم مرغ ، شیر ، گندم خیس شده ، حشرات مانند کرم ها و مگس ها و غذای سگ می باشد.
• ویتامین ها : روغن کُد و ویتامین D برای پرندگانی که از تابش نور آفتاب بی بهره اند نیز لازم می باشد.
• کلسیم : پوست تخم مرغ منبع غنی کلسیم است و به پرندگان در داشتن منقاری محکم کمک خواهد کرد.
• مکمل های درمانی گاه به گاه : مکمل های غذایی شامل سبزیجات مانند : اسفناج ، جوجه تازه ، هویج ، قاصدک ، کاهو و همچنین مقداری کمی سیب و گلابی است. عسل و میوه نیز برای پرنده مغذی می باشد.
• آب : روزانه آب تازه برای پرنده خود مهیا کنید و همچنین می توانید ویتامین ها و مواد معدنی محلول را نیز به آب اضافه کنید.
• حمام : حداقل هفته ای یک مرتبه با قرار دادن ظرفی حاوی آب درون قفس ، فنچ را استحمام کنید. استحمام به فنچ ها در داشتن ماهیچه هایی قوی کمک می کند.
• نظافت پرنده : ناخن های فنچ گاهی اوقات نیازمند کوتاه شدن هستند اما با این حال مراقب باشید تا ناخن آن ها را از ته نگیرید زیرا احتمال خونریزی رگ های آن ها وجود خواهد داشت.

آشیانه مناسب سهره "فنچ"

• قفس پرنده : قفس مناسب برای فنچ ها قفسی حداقل به اندازه 30 در 45 سانتی متر است. در صورت تمایل به نگهداری از دو فنچ ، لازم است که قفس بزرگتری مهیا کنید. ظروف مناسب برای تامین غذا ، آب و سایر مکمل ها و همچنین ظرفی مخصوص حمام برای این پرنده لازم و ضروری می باشد . قرار دادن کاغذ در کف قفس به تمیز کردن راحت تر آن کمک خواهد کرد.
• نشیمنگاه پرنده : دو یا سه عدد چوب نرم در قطر 3.4 تا 3.8 برای نشیمنگاه پرنده مناسب می باشد.
• محل نگهداری قفس : بهتر است قفس را روی پایه ای بلند قرار دهید و نوری کافی و مناسب برای آن را تامین کنید. قرار دادن قفس در کنار دیوار نیز به ایجاد حس امنیت در او کمک خواهد کرد . قفس را از درها و پنجره ها و همچنین نور مستقیم آفتاب دور نگه دارد که این امر به جلوگیری از گرم شدن بیش از حد قفس و پرنده کمک می کند. دمای مناسب برای نگهداری فنچ در روز دمای 15 تا 21 درجه سانتی گراد و در شب تا 4 درجه سانتی گراد می باشد. در طول شب قفس پرنده را بپوشانید که این امر باعث ایجاد احساس امنیت بیشتر در او خواهد شد و همچنین لازم به ذکر است این پرندگان نیازمند مکانی با تهویه مناسب هستند.

نگهداری

این پرندگان نیازمند محیطی تمیز ، غذای تازه و آب روزانه هستند که این موارد به جلوگیری از بروز بیماری در پرندگان کمک می کند. مراقبت های اساسی قفس شامل تمیز کردن روزانه آب و غذای آن است. هر دو سه روز یک بار نیز لازم است که کاغذ موجود در کف قفس را تعویض کنید. هفته ای یک مرتبه قفس را شستشو دهید.

رفتارهای اجتماعی

این پرندگان بسیار اجتماعیی بوده و به کودکان و سایر حیوانات آسیبی نمی رسانند. این پرندگان بسیار سازگار بوده و با شرایط محیطی خود را وفق می دهند اما با این حال ممکن است گونه های بزرگتر این پرندگان نسبت به گونه های کوچکتر آن ، دارای رفتار تهاجمی تری باشند. بهتر است از جمع شدن دور و بر قفس پرنده خودداری کنید زیرا این امر باعث پر پر شدن بال های فنچ خواهند شد. از قرار دادن پرنده های تهاجمی در کنار این پرندگان خودداری کنید.

آموزش

این پرندگان بسیار آرام اند و کمتر پیش میاید که رفتار تهاجمی از خود بروز دهند. برای آموزش دادن به این پرندگان کافیست کمی صبور باشید و با انگشتان خود ، پرنده تان را ترغیب به انجام کار مورد نظر کنید. فنچ ها به ندرت انگشتتان را گاز خواهند گرفت و اگر گاز بگیرند هم به شما آسیبی نخواهد رسید.

فعالیت ها

فنچ ها باید بتوانند به راحتی به دور و اطراف چرخیده و از لبه های قفس به این سو و آن سو حرکت کنند. از قرار دادن لوازم جانبی بیش از حد درون قفس خودداری کنید تا فضای کافی برای جنب و جوش فنچ مهیا شود. در صورت تمایل به تامین اسباب بازی های مختلف درون قفس ، می توانید به صورت دوره ای آن را با یکدیگر تعویض کنید. این پرندگان معمولا علاقه مند به برگ های مرطوب می باشند ؛ بنابراین گاهی اوقات برگی مرطوب درون قفس این پرنده قرار دهید؛ البته تنها برای مدتی کوتاه.

تولید مثل

برخی از این پرندگان به راحتی تولید مثل کرده و برخی دیگر سخت تر به این کار تن می دهند. همچنین همه این پرندگان در زمانی مشخص تولید مثل نمی کنند. برای مثال پرنده ماده حداقل باید یک ساله باشد و نر ها نباید بالای پنج سال باشند. قاعده کلی بر این منوال است که پرنده نر حداقل باید 8 ماهه باشد. تغذیه نیز در توانایی پرندگان برای تولید مثل بسیار تاثیر گذار است.

مکمل های اضافی

پروتئین ها ، کلسیم و ویتامین های A و D برای تامین مواد مغذی این پرندگان لازم است. رژیم غذایی مورد نیاز این پرندگان با توجه به نوع آن ها متفاوت است. برخی از آن ها نیازمند اسفناج ، کاهو و برگ های قاصدک هستند ، در حالی که برخی دیگر به رژیم غذایی حاوی جوانه گندم و روغن زیتون و تخم مرغ نیازمندند.

جنسیت

نوع نر و ماده برخی از گونه های این پرندگان دارای ظاهری متفاوت از یکدیگر و برخی دیگر دارای ظاهری یکسان هستند و فقط با رفتار و نوای نوع نر ، می توان آن ها را از یکدیگر تشخیص داد.

محیط پرورش

هر یک از گونه های پرندگان فنچ نیازمند محیط پرورشی خاصی برای خود هستند . برخی از آن ها نیازمند پرورش انفرادی و برخی دیگر نیازمند پرورش گروهی هستند. بیشتر آن ها در فصل بهار زاد و ولد می کنند. برخی ترجیح می دهند در لانه ای دارای چمن جفت گیری کنند و برخی دیگر باید در لانه ای بر روی چوب تولید مثل کنند.

تخم گذاری

به طور کلی نوع ماده این پرنده ، روزانه یک عدد تخم می گذارد . بعضی از گونه ها تنها 2 عدد و برخی دیگر تا 10 عدد تخم گذاری می کنند. پرنده تازه متولد شده پس از گذشت 3 هفته بالغ شده و لانه را ترک خواهد کرد.

برخی مشکلات بالقوه

فنچ ها پرندگان سر سختی هستند اما با این وجود در صورت عدم مراقبت های لازم و تمیز کردن به موقع آن ها و محیط زندگیشان ، مستعد ابتلا به بیماری خواهند بود.

علائم بیماری در این پرندگان عبارتند از :

• چشمان بسته
• پر های ریخته شده
• عدم اشتها
• تنفس نا منظم
• نگه داشتن سر در زیر باله ها
• عدم تحرک کافی
• ضعف پاها ،
• گرفتگی در پاها
• کاهش وزن
• گیجی
• اسهال
• سرماخوردگی
• یبوست

علائم بیماری های فنچ :

برخی علائم بیماری های فنچ : تنگی نفس ، چشمان قرمز و ملتهب ، ترشح چشم و بینی ، کم اشتهایی ، اسهال ، فضولات رنگی ، پف غیر عادی پرها ، ژولیدگی پرها ، آلودگی پرها ، تورم پوست و منقار ، عدم تحرک ، تنگ شدن چشم ها ، نیمه باز بودن چشم ها ، کج شدن گردن ، دور نگه داشتن بال ها از بدن ، انگل خارجی در میان پرها.همیشه به علائم بیماری در بین فنچ ها آگاه باشید تا به موقع این علائم را تشخیص دهید و از سرایت بیماری بین دیگر پرندگان جلوگیری کنیددر حقیقت با مشاهده هر یک از این علائمی که نام بردیم باید به سلامت پرنده خود شک کرده و به دنبال درمان آن باشید :

*اگر متوجه شوید که فنچ از پرواز کردن امتناع می کند باید به این مسئله شک کنید. زیرا فنچ ها معمولا در حال پرواز هستند و فقط هنگام خواب می نشینند.

*فنچ سالم همیشه پر هایش را نزدیگ خود نگه می دارد. اما یک پرنده بیمار پر هایش را دور نگه داشته و حالتی پف دار به خود می گیرد.

*مدام صدای تنفس فنچ را چک کنید زیرا فنچ بیمار با منقاری باز و با صدای بلند نفس می کشد.

*خوردن و آشامیدن فنچ نباید تغییری پیدا کند. زیرا چنین تغییری نشانه بیماری ست.

*فنچ سالم همیشه چشم هایش را باز نگه می دارد اما فنچ بیمار چشم هایش را نیمه باز و یا بسته نگه می دارد.

*مشاهده ترشحاتی از چشم و بینی فنچ یکی دیگر از علائم بیماری محسوب می شود.

*یکی از راه های تشخیص بیماری بررسی مخرج فنچ است. زیرا مخرج مرطوب و آلوده نیز یکی دیگر از علائم بیماری است.

*از آنجایی که فنچ ها شکارچیان ماهری هستند ، می توانند علائم بیماری شان را نیز مخفی کنند؛ پس رفتار های فنچ ها را به دقت بررسی کنید.

*مدفوع فنچ را همیشه بررسی کنید زیرا باید خشک و سفید باشد. اگر مدفوع زرد ، سبز یا رنگ دیگری باشد ، نشانه بیمار بودن اوست.

*از آنجایی که این پرنده معمولا سر و صدای زیادی دارد و آواز می خواند ، اگر یک گوشه بنشید باید به سالم بودنش شک کرد.

*اگر متوجه شوید که پرنده شما هیچ آب و غذایی نمی خورد نیز باید به سالم بودنش شک کنید. حتما باید همیشه مطمئن شوید که غذا می خورد و دانخوری او را چک کنید.

*پرندگان نیز مانند انسان ها دچار افسردگی می شوند. حتی اگر آب و غذا بخورد و از نظر ظاهری مشکلی نداشته باشد ، ممکن است بیمار باشد.

*اگر پرنده شما بیمار شد بهتر است ابتدا قفس او را عوض کنید تا شاید کمی بهتر شود.

علائم اولیه و درمان بیماری های فنچ :

بیماری : افتادگی بال و عدم توانای پرواز فنچ نشانه شکستگی بال است.

درمان : بال های او را برای 3 الی 4 هفته ببندید.

بیماری : اگر متوجه شوید که پرنده خود را به زحمت روی میله نگه داشته یا در پاهایش احساس ضعف می کند ، احتمالا پاهایش دچار شکستگی شده اند.

درمان : پاهایش را با نی های مخصوص آتل بندی ببندید.

بیماری : اگر متوجه شدید که پرنده تعادل ندارد و یا نمی تواند بر روی شکمش بنشیند ، احتمالا دلیل فلج شدن پرنده و یا شکستگی باشد.

درمان : اگر علت شکستگی بود ، همانطور که توضیح داده شد عمل می کنید ، اما اگر پرنده فلج شده بود باید ویتامین های خاصی مصرف کند.

بیماری : تغییر رنگ و ورم انگشتان پرنده یا به دلیل گانگرن - یا همان جراحت و سرمازدگی و پانسمان بیش از حد پاهاست - و یا به دلیل التهاب مفصل و یا عفونت.

درمان : به هیچ عنوان از مواد ضدعفونی کننده استفاده نکنید و نیازی به بریدن پای پرنده هم نیست. درمان این مشکل تنها این است که قفسش را عوض کرده و بگذارید در محیط بزرگ تری پرواز کند.

بیماری های فنچ ها

ورم روده :

در صورت مشاهده این مشکل از دارو TNT استفاده کنید که مدت 3 الی 5 روز در آب به پرندگان می دهید این بیماری موجب شده پرنده پف کرده بی تحرک و به مرور طی 7 الی 11 روز پرنده از بین می رود و علت آن هم خراب بودن ارزن یا سایر تغذیه است. ورم زیر شکم و رگهای سیاه نشانه این بیماری است.

آبله :

در این بیماری دور چشم فنچ قرمز شده دو نوک آنها زخم شده و همچنین ناحیه خروج فضولات آنها زخم شده اگر فنچی را با این علایم دیدید خرید نکنید یا اینکه سریع از گله خودتان خارج کنید یعنی حتی در فضای آن ها هم نباشد این بیماری ظرف 2 روز کلیه پرنده های شما را می کشد البته پرنده های قوی تر تا 10 روز هم مقاومت می کنند.

برای جلو گیری از این بیماری نباید پرنده ای جز پرنده های گله خودتان وارد پرنده ها کنید.

نکته : اگر پرنده ای را از فضای قرنطینه خارج کردید برای فروش به هر نحوی شده با خریدار توافق کنید چون بر گشت ان پرنده ها به گله موجب ایجاد بیماری و خسارات بیشتر خواهد شد پس تا از فروش تولیدات خود مطمن نیستید پرنده را از گله جدا نکنید.

بری بری :

این بیماری بر اثر ضعیف بودن املاح در بدن پرنده بوجود می آید حرکت سر پرنده به چپ و راست از علایم این بیماری است.

کچلی :

کچلی با تولک رفتن فرق می کند این تفاوت را به مرور شناسایی خواهید کرد اصل این بیماری بخاطر کمبود املاح و استرس می باشد.

استرس : از عوامل عمده ریختن پرها در فنچ استرس است. آ یا در مجاورت فنچتان پرنده دیگری نگهداری می کنید که احتمال ترسیدن فنچ از او وجود داشته باشد؟ اگر جواب مثبت است ، پرنده ها را جدا کنید.

از عوامل دیگر ، تو لک رفتن پرنده است که سیستم عصبی پرنده را تحت تاثیر قرار می دهد. در این دوره رژیم غذایی فنچ را تقویت کنید و تخم مرغ با پوست ، هویج و داروهای تقویتی (مولتی ویتامین و اسیدآمینه و عناصر کمیاب).بیماری فنچ ها

پاهای فلس دار :

این بیماری خیلی رایج نیست و بیشتر براثر کثیفی و وجود نوعی کنه بوجود می آید که برای رفع مشکل آن باید به پای پرنده پماد گلیسرین ید 1٫2 درصد یا پماد شقاق استفاده کرد.

انگل :

اگر بیش از یک فنچ دچار پرریزی شد احتمال وجود کرم انگل و یا سایر انگل ها وجود دارد که نیاز به درمان دارد.

نکته : یکی از بیشترین بیماری های موجود در سالن ها بعلت عدم پخته شدن پوست یا تخم مرغ بوجود میاد که یک بیماری باکتریایی یا آنزیمی می باشد که به مرور موجب عدم جذب مواد غذایی شده و ظرف 7 روزبعد از سبک شدن وزن پرنده موجب مرگ خواهد شد پس تخم مرغ ها را حداقل نیم ساعت دراب جوش بجوشانید. داروی پیشنهادی داکسی سایکلین می باشد که باید یک سی سی در جاآبی ها به مدت 5 روز بدهید.

حرف پایانی

بهترین درمان برای برطرف کردن این مشکلات ، تامین گرمای مناسب برای پرنده است.

قفس را در مکانی گرم دارای دمای 29 درجه سانتی گراد نگهداری کنید.

تمام پر های ریخته شده را تمیز کرده و در صورت عدم ایجاد بهبودی در پرنده به دامپزشک مراجعه کنید.